2 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
135
N
artykuł naukowy
Biochemia
Rozpuszczalna w tłuszczach astaksantyna dobrze przenika
w warstwę rogową naskórka, w niewielkim stopniu do skóry
właściwej i tkanki podskórnej. Przejawia działanie normalizujące
w procesach różnicowania keratynocytów. Wpływa na funkcje
regulacyjne skóry. Wnaskórku astaksantyna wpływa na syntezę
białek, metabolizm komórkowy, podziały komórkowe, wydzie-
lanie czynników transkrypcyjnych oraz czynników wzrostu.
Przyspiesza jego odnowę. Jest odpowiedzialna za proliferację
komórek warstwy żywej naskórka. Dzięki poprawie struktur
warstwy rogowej powoduje wzmocnienie funkcji ochronnej na-
skórka i zmniejszenie TEWL [50-58]. W warstwach skóry właści-
wej zwiększa produkcję kolagenu i elastyny. „Królowa karoteno-
idów” chroni skórę przed uszkodzeniami spowodowanymi przez
promieniowanie słoneczne na kilka sposobów. Zwiększa gęstość
optyczną, neutralizuje tlen singletowy (1O2) oraz tworzy kwas
all-transretinowy, który jest stosowany w leczeniu dermatoz wy-
wołanych promieniowaniem słonecznym [52]. Redukcja rumienia
jest jednym z czynników potwierdzających zdolność astaksanty-
ny do ochrony przed promieniowaniem UV. Redukuje również
poziom oksydacji lipidowej. Astaksantynę wykorzystuje się do
produkcji preparatów matujących. Zwłaszcza u osób posiadają-
cych cerę tłustą i mieszaną, dla której szczególnie trudno znaleźć
nie tylko odpowiednie produkty do pielęgnacji, ale również do ma-
kijażu. Wykorzystywana jest do produkcji kremów posiadających
właściwości odżywcze, nawilżające, ujędrniające i tonizujące [53].
Czerwona fikobiliproteina – fikoerytryna oraz niebieska fi-
kocyjanina, występujące w krasnorostach, są rozpuszczalne
w wodzie i mogą pełnić rolę naturalnych barwników w prze-
myśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym [59, 60].
|
|
POLIFENOLE
Reaktywne formy tlenu ROS (
Reactive Oxygen Species
) są che-
micznie reaktywnymi cząsteczkami zawierającymi tlen, utwo-
rzony w mitochondriach, jako naturalny produkt uboczny pod-
czas wytwarzania energii w procesie fosforylacji oksydacyjnej.
Zwykle poziomy wolnych rodników w organizmach żywych
są kontrolowane przez skomplikowany system obrony antyok-
sydacyjnej, który minimalizuje uszkodzenia oksydacyjne dla
ważnych biomolekuł. Nadmierny poziomROS może indukować
apoptozę i powodować uszkodzenia, zwłaszcza białek komór-
kowych, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i DNA.
Ponadto stres oksydacyjny może wiązać się z takimi chorobami,
jak: choroby układu sercowo-naczyniowego, rak, miażdżyca,
nadciśnienie, niedokrwienie, cukrzyca, hiperoksaluria, choro-
by neurodegeneracyjne (choroba Alzheimera i choroba Parkin-
sona), reumatoidalne zapalenie stawów, starzenie się, ale nie
powinny być uważane za główną przyczynę tych chorób [61].
Związki fenolowe uważa się za jedną z najważniejszych klas
naturalnych antyoksydantów. Ich cząsteczki są utworzone przez
jeden lubwięcej pierścieni aromatycznych, z jedną lubwięcej grup
hydroksylowych. Chemicznie polifenole można podzielić na kilka
klas, takich jak: kwasy fenolowe (kwasy hydroksybenzoesowe,
kwasy hydroksycynamonowe), flawonoidy (flawony, flawonole,
flawanony, flavanonols, flawanole, antocyjany), izoflawonoidy
(izoflawony, coumestans), stylbeny, ligniny i polimery żywicy
fenolowej (proantocyjanidyny-skondensowane taniny). Zidenty-
fikowano kilka tysięcy struktur polifenolowych jako metabolity
wtórne roślin. Polifenole występują głównie w owocach, warzy-
wach, roślinach strączkowych i zbożach, ziołach, algach. Ich stę-
żenie w roślinach różni się w zależności od wielu czynników (ge-
netycznych, środowiskowych, technologicznych, etc.). Ogólnie ich
główną funkcjąw roślinach jest ochrona przed promieniowaniem
ultrafioletowym i patogenami [62]. Inne role obejmują procesy pig-
mentacji, rozmnażania i wzrostu roślin [63].
Liczne związki fenolowe znaleziono zarówno w brązowych,
jak i zielonych algach, a także w mniejszych ilościach w nie-
których krasnorostach. Liczne badania wskazują na ich duży
potencjał terapeutyczny, przeciwnowotworowy, przeciwutle-
niający, przeciwbakteryjny, antyalergiczny, przeciwzapalny,
przeciw cukrzycy, przeciw starzeniu, przeciwzapalny i przeciw
wirusowi HIV (
Human Immunodeficiency Virus
) [64, 65].
Ostatnio związki polifenolowe stały się bardzo popularnymi
składnikami diety człowieka i cieszą się rosnącym zaintereso-
waniem ze strony konsumentów, a także producentów żywno-
ści i suplementów diety [62].
Zaobserwowano, że w algach stymulowanych przez różne
czynniki środowiskowe, takie jak wysokie poziomy światła, me-
tali ciężkich, wysokie stężenie soli, promieniowanie UV itp. na
ogół zwiększa się aktywność przeciwutleniająca spowodowana
wyższą zawartością nieenzymatycznych składników antyoksy-
dacyjnych, takich jak: kwas askorbinowy, zredukowany glutation,
fenole i flawonoidy [66]. Wrezultacie wiele morskich organizmów
w ciągu ostatnich dziesięcioleci przyciąga uwagę w związku z po-
szukiwaniem naturalnych związków bioaktywnych oraz w celu
opracowania nowych leków i zdrowej żywności [67].
Związki polifenolowe posiadają prozdrowotne właściwości an-
tyutleniające, przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe, prze-
ciwzapalne i zdolność do hamowania agregacji ludzkich płytek
krwi. Liczne badania wykazują pozytywną korelację pomiędzy
podwyższonym spożyciem naturalnych przeciwutleniaczy
i zmniejszoną zapadalnością na chorobę wieńcową serca, mniej-
szą umieralnością na raka, jak również dłuższą żywotnością [68,
69]. Bliskie powiązanie pomiędzy aktywnością antynowotwo-
rową i aktywnością antyoksydacyjną polifenoli odnotowano
w mysich modelach raka [70-72]. Zaobserwowano, że zarówno
żywienie dietetyczne i miejscowe leczenie z wykorzystaniem
polifenoli z brunatnic działało hamująco na proliferację i eks-
presję komórek nowotworowych [73]. Wyniki te sugerują rolę
brązowych alg jako potencjalnego leku zapobiegającego fotocar-
cinogenezie i innym negatywnym skutkom narażenia skóry na
promieniowanie UVB. Florotanina izolowana z algi brunatnej
(
Eckloina cava
) ochrania fibroblasty ludzkie przed starzeniem
i uszkodzeniami indukowanymi promieniowaniem UV-B [74].
Również galusan epigallokatechiny chroni fibroblasty ludzkie
poddane działaniu promieniowania UV-B przed degradacją
kolagenu, hamuje produkcję kolagenazy i metaloproteinaz [75].
