3 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
280
N
artykuł naukowy
dermatologia
Mezoterapia
Mezoterapia, zwana również intradermoterapią, polega na
miejscowych iniekcjach śródskórnych i podawaniu preparatów
kosmetycznych lub leków. Jej działanie odmładzające skórę
przebiega dwutorowo. Zachodzi zarówno biostymulacja, jak i bio-
restrukturyzacja skóry. Dzięki substancjom dostarczanym śród-
skórnie osiągana jest biostymulacja, czyli aktywacja biologiczna,
która optymalizuje fizjologiczne procesy skóry, prowadząc do
wzrostu jej napięcia, elastyczności i jędrności. Druga składowa,
biorestrukturyzacja, to odbudowa skóry w wyniku jej kontrolo-
wanego uszkodzenia, do którego doszło wwyniku nakłuć [6].
W ultrasonografii zaawansowanie starzenia skóry odzwier-
ciedla ocena hipoechogenicznej linii, znajdującej się tuż pod
hiperechogenicznych naskórkiem (fot. 1). Linia ta zwana jest
warstwą SLEB (
subepidermal low-echogenic band
) [7]. Powiąza-
nie SLEB z fotostarzeniem się skóry znajduje potwierdzenie
w literaturze [8-12]. Autorzy wykazują korelację między skalą
szarości SLEB w odniesieniu do fotostarzenia. Wraz z wiekiem
i ekspozycją skóry na promienie ultrafioletowe UV (
ultraviolet
radiation
), SLEB wykazuje spadek echogeniczności [13]. Z uży-
ciem aparatów z głowicami wysokiej częstotliwości możliwy jest
pomiar liczby pikseli poszczególnych fragmentów skóry. Na tej
podstawie, wykonując zabieg mezoterapii, można ocenić sku-
teczność zabiegów oraz porównać skuteczność poszczególnych
preparatów kosmetycznych bądź leków, używanych w terapii.
Udowodniono, że przy właściwym doborze metody mezoterapii,
echogeniczność warstwy SLEB rośnie. Informacje te dają moż-
liwość zindywidualizowania zabiegów intradermoterapii, co
przełoży się na ogólny wzrost skuteczności tego rodzaju terapii.
Fot.1 U
ltrasonograficzny obraz wysokich częstotliwości skóry twarzy z widocznym pasmem
o obniżonej echogeniczności – SLEB.
Źródło:
Archiwum własne autorów, aparat Derma med, Dramiński
Terapia antycellulitowa
Cellulit definiowany jest jako zwłóknienie tkanki łącznej w ob-
rębie tkanki podskórnej. Najczęściej występuje w okolicach
ciała z tendencją do gromadzenia tkanki tłuszczowej: biodra,
pośladki, uda. Objawia się subiektywnie jako uczucie ciężkości,
nadmiernego napięcia skóry, parestezji czy mrowienia oraz
obiektywnie jako nierówności i pofałdowania – „objaw mate-
racowy”, „objaw skórki pomarańczowej” oraz zmiany w zabar-
wieniu. Znaczną komponentą cellulitu są obrzęki. Związane
jest to z przebudową tkankową i wzrostem hydrofilowości
[14]. Badanie ultrasonograficzne skóry pozwala na diagnosty-
kę i monitorowanie skuteczności terapii. Wykorzystuje się do
tego trzy metody, które poprzez ocenę różnych parametrów,
wzajemnie się uzupełniają (fot. 2).
1.
Klasyczna ultrasonografia z głowicami o częstotliwościach
7,5-10 MHz
Możliwe jest zobrazowanie skóry i tkanki podskórnej oraz
pomiar ich grubości. Uwidocznienie wrastających pasm
tkanki łącznej w postaci tzw. zębów, na granicy skóry
i tkanki podskórnej, świadczy o obecności cellulitu [15, 16].
Udowodniono, że w trakcie terapii antycellulitowej obser-
wuje się skrócenie tychże pęczków wrastających w skórę
właściwą [17]. Ponadto w trakcie terapii dochodzi do zmniej-
szenia grubości tkanki podskórnej w związku ze zmniej-
szaniem obszarów obrzękniętych, co klinicznie przekłada
się na zmniejszenie obwodu uda czy bioder [17]. Nie ulega
wątpliwości, że pomiar tkanki podskórnej z dokładnością do
0,1 mm jest lepszym wykładnikiem skuteczności terapii niż
klasyczny pomiar obwodu poszczególnych części ciała.
2.
Ultrasonografia wysokich częstotliwości, czyli głowic
o częstotliwości powyżej 20 MHz
Umożliwia ona dokładną ocenę naskórka. Echogeniczność
naskórka koreluje z liczbą włókien kolagenowych. Jak po-
wszechnie wiadomo, cellulit powstaje w miejscach, gdzie
liczba włókien kolagenowych zmniejsza się. W obrazie ul-
trasonograficznym odpowiada to zmniejszonej echogenicz-
ności w najwyższej warstwie skóry. Zatem na podstawie
USG możliwa staje się predykcja ryzyka powstania cellulitu
oraz ocena zmian zachodzących pod wpływem terapii [17].
3.
Elastografia
Umożliwia obrazowane mechanicznych właściwości tka-
nek. Udowodniono, że w cellulicie wzrasta elastyczność
tkanki podskórnej. Stosując terapię antycellulitową, zauwa-
żono wzrost twardości tkanki podskórnej, która koreluje
z klinicznym zmniejszeniem objawów cellulitu [18].
Terapia odmładzająca z wykorzystaniem fal radiowych
Główną przyczyną starzenia się skóry jest zanik włókien kola-
genowych i elastynowych, wynikający ze zmniejszonego dzia-
łania fibroblastów, oraz zmniejszone unaczynienie powierzch-
niowych warstw skóry. Obserwuje się spadek elastyczności
i napięcia skóry. Terapia przy użyciu fal radiowych polega na
kontrolowanym podgrzaniu skóry i tkanki podskórnej, dzięki
czemu dochodzi do denaturacji istniejących włókien kolage-
nowych, co stymuluje komórki do produkcji nowych włókien
kolagenowych, elastynowych i kwasu hialuronowego. Ponad-
to, osiągany jest zwiększony przepływ krwi w mikrokrążeniu
skóry. Przekłada się to na dotlenienie tkanek. Oba wymienio-
ne mechanizmy prowadzą do wzrostu napięcia skóry [19].
