6 / 2019 / vol. 8
Kosmetologia Estetyczna
783
N
ARTYKUŁ NAUKOWY
DERMATOLOGIA
Keloidy
Bliznowce zaliczają się do blizn przerosłych. Tkanka włókni-
sta nadmiernie się rozrasta w wyniku urazu skóry, infekcji
lub oparzenia, rzadko samoistnie. Występują zarówno u płci
żeńskiej jak i męskiej, w każdym wieku, przeważnie około 30.
r.ż. Przyczyna powstawania nie jest do końca poznana, uważa
się, że są uwarunkowane genetycznie. Histologicznie keloidy
składają się ze skupisk zbitych włókien kolagenowych, fibro-
blastów i włókien młodej tkanki łącznej. Bliznowce objawiają
się w postaci twardych guzków o zabarwieniu czerwonawym.
Skóra pokrywająca bliznowiec jest gładka, mogą występować
na niej charakterystyczne linie z wypustkami. Keloidy samo-
istne powstają w obszarze nadmostkowym. Występują rów-
nież na klatce piersiowej, w górnej części pleców oraz na ra-
mionach. Keloidy nie ulegają samoistnej regresji [8, 9, 13].
Przeprowadzono badanie kazuistycz-
ne na 30-letniej pacjentce z keloidem
umiejscowionym nad prawym kolanem
(fot. 3) [13]. Mimo stosowanych wcze-
śniej konwencjonalnych metod leczenia,
nie udało się usunąć keloidu. Zapropo-
nowana terapia pijawkowa składała się
z 4-krotnego przystawienia pijawki, co
20 dni. Po trzeciej terapii widoczna była
znaczna redukcja, po czwartej sesji keloid
całkowicie zniknął (fot. 4). Po zakończe-
niu leczenia pacjentka została poddana
comiesięcznej kontroli przez okres jed-
nego roku. Wskazano, że nie nastąpił na-
wrót keloidu. Na podstawie tych obser-
wacji można stwierdzić, że hirudoterapia
jest skuteczną metodą leczenia keloidów,
lecz ilość i częstość zabiegów koniecznych do trwałego usunię-
cia zmiany jest jeszcze nieznana [13].
Fot. 4
Wygląd skóry po zakończeniu 4 sesji zabiegów
Źródło:
[13]
Bielactwo nabyte
Vitiligo
to schorzenie dermatologiczne o podłożu idiopatycz-
nym i wieloletnim przebiegu, polegające na zmniejszonym wy-
twarzaniu melaniny. Występuje u obu płci, w każdym wieku,
u ok. 1/3 osób dotkniętych bielactwem, problem dotyczy rów-
nież najbliżej rodziny. Stres, poparzenie słoneczne lub uraz
mechaniczny mogą spowodować ujawnienie się bielactwa lub
utworzenie nowych ognisk [8, 9, 14].
Wyróżnia się trzy mechanizmy powstawania tej dermatozy:
•
Autoimmunologiczny – bielactwo współwystępuje z innymi
chorobami z rodzaju autoagresji, najczęściej chorobami tarczy-
cy. Melanocyty są niszczone przez swoiste autoprzeciwciała.
•
Neurogenny – bielactwo pojawia się po wstrząsach psy-
chicznych, zmiany mają układ segmentowy, ultrastruktu-
ralne zmiany w zakończeniach nerwów obwodowych.
•
Autotoksyczny – melanocyty są pozba-
wione mechanizmów ochronnych, za-
bezpieczających je przed toksycznymi
prekursorami melaniny.
Vitiligo
występuje w dwóch postaciach:
niesegmentarnej, która jest najczęstsza
oraz segmentarnej. Objawia się odbar-
wionymi, owalnymi lub okrągłymi pla-
mami pozbawionymi barwnika, które są
przebarwione obwodowo, przez co ostro
odgraniczone od zdrowej skóry. Odbar-
wienia mogą przybierać postać pojedyn-
czych ognisk lub nieregularnych plam po-
wstałych po zlaniu się ze sobą mniejszych
– zajmują one duże fragmenty skóry. W ob-
rębie występowania
vitiligo
włosy także
są całkowicie odbarwione. Bez względu na odmianę bielactwa
w histologii obserwuje się zupełny zanik melanocytów w ob-
rębie odbarwienia wraz z występującym w skórze właściwej
naciekiem limfocytarnym. Zmiany bielacze stanowią duży pro-
blem kosmetyczny. Nie występują objawy podmiotowe [8, 9, 14].
Badanie mające na celu określenie roli pijawek zastosowa-
nych w połączeniu z terapią ajurwedyjską na zmiany bielacze
przeprowadzono w Ayurveda Central Research Institute, New
Delhi [14]. W eksperymencie uczestniczyło 20 pacjentów. Zajęta
dermatozą powierzchnia skóry wynosiła 10-70%. Zmiany naj-
częściej dotyczyły okolicy twarzy i szyi, miały charakter szybko
rozprzestrzeniający się. Terapia trwała 6 miesięcy, w jej wyniku
u 60% badanych odnotowano całkowitą repigmentację, a u 35%
postęp choroby był statyczny, tylko u jednej osoby nie wykazano
pozytywnych zmian, choroba rozprzestrzeniała się dalej. U męż-
czyzn zaobserwowano lepszą ponowną pigmentację niż u kobiet
(większą o 10%). Korzystniejsze efekty wystąpiły u osób młod-
szych. Nie odnotowano żadnych powikłań. Autorzywskazują, że
za pozytywne efekty zastosowanej terapii odpowiadają enzymy
zawarte w ślinie pijawki, które wzmacniają odporność tkanek,
pobudzając wzrost i aktywność limfocytów T oraz migrację
Fot. 3
Obraz kliniczny keloidu znajdującego się na prawym
kolanie pacjentki przed hirudoterapią
Źródło:
[13]
