2 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
164
artykuł
Medycyna Estetyczna
A
Iwona Trzyna
kosmetyczka
E:
|
|
Karboksyterapia
Rozwojowi metod opóźniających efekty sta-
rzenia oraz postępowi technologicznemu
towarzyszy zwiększające się zainteresowa-
nie zabiegami leczniczo-terapeutycznymi,
które pozwalają uzyskać połączenie działa-
nia leczniczego oraz efektów estetycznych.
Jedną z takich metod jest karboksyterapia,
polegająca na podawaniu do organizmu dwu-
tlenku węgla CO
2
w celach terapeutycznych,
np. leczenia schorzeń wywołanych zaburze-
niami krążenia obwodowego lub estetycz-
nych. Karboksyterapię można wykonywać
zewnątrzustrojowo, w postaci pryszniców
oraz kąpieli węglowych, oraz wewnątrzustro-
jowo poprzez iniekcje podskórne, śródskórne
i przezskórne. W obu przypadkach CO
2
re-
guluje perfuzję tkankową, związaną z proce-
sami metabolicznymi komórek skóry, pracą
naczyń krwionośnych oraz tkanki łącznej. To
właśnie zaburzenia krążenia obwodowego są
przyczyną wielu schorzeń skóry, przyspieszają również
procesy starzenia i regeneracji skóry.
Historycznie, metoda leczenia z zastosowaniem dwu-
tlenku węgla jest znana od XVIII wieku, kiedy do celów
leczniczych wykorzystywano gazy wulkaniczne, w po-
staci kąpieli leczniczych. Ich pozytywny wpływ na stan
zdrowia opisany został przez praktykującego w Mariań-
skich Łaźniach lekarza Karla Josefa Heidlera w 1819
roku [1]. W latach 30. XX wieku we Francji stosowano
dwutlenek węgla (kąpiele węglowe) w procesie leczenia
pacjentów ze schorzeniami tętnic oraz żył. Zauważono
wówczas, że oddziaływanie dwutlenkiem węgla na krą-
żenie pozytywnie wpływa również na procesy lipolitycz-
ne. Leczenie schorzeń, związanych z zaburzeniami krąże-
nia lipolitycznego za pomocą podskórnych i śródskórnych
iniekcji w miejsca nagromadzenia tkanki tłuszczowej,
zastosowano we Francji w 1932 roku [2]. Terapię CO
2
od
wielu lat stosuje się także w przypadku poważniejszych
schorzeń krążenia, takich jak np. arteriopatia obwodowa.
Karboksyterapięwprowadzono domedycyny estetycznej
w1990 rokuweWłoszech. Samtermin został użyty przez
Luigiego Parassoni w 1995 roku, podczas XVI Narodowe-
go Zgromadzenia Medycyny Estetycznej [3].
|
|
Rodzaje karboksyterapii
|
|
K
ąpiele
i
prysznice wodno
-
gazowe
Kąpiele gazowe stosuje się na całe ciało lub wybrane
części ciała. W aplikacji ogólnej dolną część ciała pacjen-
ta, ułożonego w pozycji leżącej lub siedzącej, umieszcza
się w hermetycznie zamkniętej plastikowej torbie lub
kapsule, do której wtłaczane jest CO
2
. Sesje kąpielowe
zazwyczaj trwają 20-30 minut.
P
roces starzenia uwidacznia się zmianami
w wyglądzie oraz funkcjonowaniu orga-
nizmu. Są one najbardziej rozpoznawalne na
powierzchni skóry. W efekcie zmniejszania się,
a w końcu ustania produkcji kolagenu oraz elasty-
ny ciągłość skóry zostaje przerwana, co przejawia
się zmarszczkami o różnym stopniu głębokości,
spadkiem stopnia jej elastyczności czy opadaniem
np. w okolicach powiek – w przypadku twarzy.
Starzenie się skóry właściwej zachodzi głównie
w zewnątrzkomórkowej macierzy ECM (
Extracel-
lular Matrix
), odpowiedzialnej za wytrzymałość
na ściskanie i rozciąganie tkanki, stanowiącej
medium, poprzez które dostarczane są wszyst-
kie składniki odżywcze do komórek. Jednym ze
składników ECM jest kwas hialuronowy. W po-
łączeniu z białkami tworzy elastynę, fibronekty-
ny i kolagen – podstawowe elementy włókniste
skóry. Kolagen jest odpowiedzialny za utrzyma-
nie integralności struktury skóry. Fibroblasty
produkują prekursory kolagenu. Zmniejszenie
liczby fibroblastów w skórze początkuje proces
starzenia, powoduje wzrost kolagenazy, która
katalizuje rozkład kolagenu. Skutkuje to również
zmniejszeniem liczby komórek i rozcieńczaniem
włosowatych naczyń krwionośnych. W wyniku
tego procesu skóra staje się mniej zwarta struk-
turalnie, a w efekcie – mniej elastyczna. Konse-
kwencją tego jest utrata objętości skóry, zmarszcz-
ki i atrofia.
Karboksyterapia
w schorzeniach skórnych
i kosmetyce estetycznej
