2 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
166
A
artykuł
Medycyna Estetyczna
Przepływ krwi w splotach naczyniowych jest regu-
lowany przez układy nerwowy, hormonalny i lokalne
czynniki. Każdy wzrost aktywności nerwowego sys-
temu autonomicznego i współczulnego zwiększa efekt
naczynioruchowy, opór obwodowy i ciśnienie krwi.
Autonomiczny układ nerwowy jest zaangażowany
w przepływ krwi przez tkanki, reguluje ich perfuzję
oraz potrzeby metaboliczne zmieniające się w czasie
(dostępności składników odżywczych – glukozy, lipi-
dów, aminokwasów, pozbywanie się CO
2
, zachowaniu
właściwego stężenia jonów i hormonów transportu).
W przypadku skóry, sploty naczyń krwionośnych
muszą spełniać przynajmniej dwie funkcje: dostarczać
składniki odżywcze oraz regulować jej temperaturę po-
przez regulację perfuzji naczyń włosowatych skóry. Na
poziomie nerek usuwane są efekty przemiany materii
w trakcie oczyszczania krwi. Im wyższa aktywność
metaboliczna, np. spowodowana wzmożonym wysił-
kiem fizycznym, tym wyższe wymagania lokalnego
przepływ krwi. Przepływ krwi przez tkanki inicjuje
uwalnianie lokalnych czynników regulacji metaboli-
zmu lub przepływu krwi.
Zarówno wymiana metaboliczna, jak i tlenowa trakto-
wane są jako podstawy hipotez dotyczących źródeł prze-
pływu. Biorąc pod uwagę rozszerzenie naczyń krwio-
nośnych, sugeruje się hipotezę tlenową. Z kolei, zgodnie
z teorią metabolizmu, im większy metabolizm i mniejsze
dostępność tlenu, tymwyższa ilość czynników lokalnych
rozszerzających naczynia, takich jak adenozyny, CO
2
,
kwas mlekowy, pochodne adenozyny, fosforany, histami-
na, potas i jony wodoru. W sytuacji ograniczonej dostęp-
ności tlenu i innych składników odżywczych, naczynia
tętnicze rozszerzają się. Niedotlenienie jest silnym bodź-
cem dla wzrostu mikrokrążenia, co potwierdzają wyniki
badań wielu zwierząt żyjących na wysokich terenach,
gdzie stężenie atmosferze tlenu jest niskie. Zwiększenie
metabolizmu zwiększa unaczynienie tkanki. Gdy aktyw-
ność metaboliczna spada (stężenie CO
2
jest małe), unaczy-
nienie tkanek może być mniejsze.
Najnowsze badania potwierdziły nasilone efekty na-
czynioruchowe na skutek stosowania karboksyterapii,
rozszerzenie naczyń w tętniczkach i metaarteriolach
oraz zwiększoną wazomotorykę naczyń, co zmierzono
za pomocą laserowego przepływomierza Dopplera oraz
wideokapilaroskopii. Zwiększenie przepływu krwi
z kończyn dolnych poprawiło krążenie obwodowe [2-5].
|
|
Efekty karboksyterapii
Efektem karboksyterapii jest zwiększenie przepływu
i ciśnienia krwi w leczonych kończynach ciała. Notuje
się poprawę parametrów obiegu i perfuzji tkankowej
w przepływie krwi w naczyniach kapilarnych, spa-
dek zużycia tlenu przez skórę i przesunięcie krzywej
dysocjacji O
2
(efekt Bohra). Wynikiem wpływu dwu-
tlenku węgla na mikrokrążenie jest także zwiększenie
drenażu limfatycznego podskórnego, na skutek czego
następuje zmniejszenie miejscowego nagromadzenia
tkanki tłuszczowej (czyli miejscowej otyłości). Badania
histologiczne tkanek tłuszczowej i łącznej leczonych
pacjentów (pobranych z okolic ud, kolan, brzucha) wy-
kazały rozpad tkanki tłuszczowej z uwolnieniem trój-
glicerydów do przestrzeni międzykomórkowych, zaś
w przypadku adipocyty ujawniały linie złamań w bło-
nie komórkowej. Linie złamania nie obejmowały umiej-
scowienia struktur naczyniowych. Skóra właściwa po
leczeniu stała się grubsza na skutek syntezy nowych
kolagenowych włókien. Nie odnotowano również pro-
cesów zapalnych tkanek i miejsc poddanych zabiegom.
W przypadku przewlekłych ran (owrzodzenia stóp,
żylne, nóg, wrzodów, odleżyn) zaburzenia przepływu
krwi, szczególnie podskórne, są oczywiste. Wskaza-
niem do zastosowania przezskórnej iniekcji CO
2
jest
niskie ryzyko powikłań w postaci zakażenia, czyli
zwiększenia wydzielania śluzu, nieprzyjemnego za-
pachu. Zakażenie rozwinięte, wymagające antybiozy
układowej, nie było przeciwwskazaniem do stosowa-
nia przezskórnego wlewu uzupełniającego. Stwierdzo-
no też poprawę granulacji w strukturze leczonej tkan-
ki. Profil bezpieczeństwa stosowania karboksyterapii
w schorzeniach ran przewlekłych określono jako duży.
Brak toksyczności oraz nieskomplikowane procedury
zabiegowe pozwalają nie tylko na leczenie zaburzeń krą-
żenia czy otyłości zlokalizowanych, lecz również stoso-
wanie karboksyterapii w kosmetyce estetycznej. Oprócz
takich chorób skóry, jak łuszczyca, leczenia owrzodzeń
skórnych czy trądzików, karoksyterapia wspomaga ni-
welowanie estetycznych skutków procesów starzenia
(rozluźnienie tkanek skóry, utrata elastyczności) okolic
twarzy, dekoltu, wokół oczu, cellulit, regenerując jed-
nocześnie włókna kolagenowe skóry, co przywraca jej
sprężystość, elastyczność i zrelaksowany wygląd. Syste-
matyczne korzystanie z zabiegów karboksyterapii wspo-
maga procesy samoregeneracji skórywdłuższymokresie.
|
|
Bibliografia
1.
K.J. Heidler von Heilborn:
Ueber die Gas Bäder in Marienbad
, wyd.
Wimmer, 1819.
2.
C. Brandi, C. D’Aniello, L. Grimaldi, B. Bosi, I. Dei, P. Lattarulo, C. Ales-
sandrini:
Carbon Dioxide Therapy in the treatment of Localized Adiposi-
ties:ClinicalStudyandHistopathologicalCorrelations
, Aesth. Plast. Surg.,
25, 2001, 170-174, 266-268.
3.
V. Varlaro, G. Manzo, F. Mugnaini, C. Bisacci, P. Fiorucci, P. De Ran-
go, R. Bisacci:
Carboxytherapy: effects on microcirculation and its use in
the treatment of severe lymphedema. A review
, 114 – ACTA/Casi clinici
ACTA PHLEBOL, 8, 2007, 1, 3-9.
4.
B.R. Hartmann, E. Bassenge, M. Pittler:
Effect of carbon dioxide-enri-
chedwater and freshwater on the cutaneous microcirculation and oxygen
tension in the skin of the foot
,
Angiology, 48, 1997.
5.
U. Wollina, B. Heinig, Ch. Uhlemann:
Transdermal CO
2
Application in
Chronic Wounds
, Lower Extremity Wounds, 3(2), 2004, 103-106.
