2 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
155
A
artykuł
dermatologia
Aleksandra Czarnota
mgr kosmetolog,
absolwentka Collegium
Medicum UJ,
autorka dermokosme-
tycznych programów pielę-
gnacyjnych, szkoleniowiec
Janssen Cosmetics
Ostatnie badania największą rolę przypisują zjawiskom
immunologicznym i zaburzeniom naczynioruchowym,
tzw. zaburzenie homeostazy naczyniowej. Pierwsze
wzmianki o tej dermatozie pojawiły się jużwXIVwieku
w pracy dr. Guya de Chauliaca. Angielski lekarz dr Tho-
mas Batheman w roku 1812 napisał, że całkowite wyle-
czenie z trądziku różowatego nie jest możliwe. Mimo że
od tego stwierdzenia minęło już ponad 200 lat, jest ono
wciąż aktualne. W roku 1891 profesor Henri G. Piffard,
w oparciu o charakterystyczne objawy kliniczne, po
raz pierwszy odróżnił trądzik zwykły od różowatego,
traktując je jako odmienne postacie trądziku. Obecnie
wiadomo, że trądzik różowaty i zwykły to niezależne
jednostki chorobowe, a niektóre metody leczenia trą-
dziku zwykłego mogą zaostrzyć trądzik różowaty.
|
|
KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE
Komitet ekspertów, działający przy Stowarzyszeniu
na rzecz Walki z Trądzikiem Różowatym w USA (Na-
tional Rosacea Society), rozpoznanie trądziku różowa-
tego opiera na pierwszorzędowych i drugorzędowych
kryteriach klinicznych. Pierwszorzędowe kryteria
występujące w środkowej części twarzy to: obecność
krótkotrwale utrzymującego się rumienia, tzw.
flu-
shing
, rumienia trwałego, grudek, krost oraz telean-
giektazji. Drugorzędowe kryteria diagnostyczne to:
uczucie pieczenia lub palenia skóry (z towarzyszącym
złuszczaniem lub stanem zapalnym), zmiany o charak-
terze tarczkowym, wysuszenie skóry przypominające
wykwity wypryskowe, które mogą współistnieć z łojo-
tokowymzapaleniem skóry twarzy, zmiany obrzękowe,
mogące towarzyszyć trwałym lub przemijającym ru-
mieniom, oraz wykwity guzkowe charakterystyczne
dla postaci przerosłej trądziku różowatego.
Stadium
prerosacea
poprzedza wystąpienie zmian trą-
dziku różowatego, często jest nazywane „skórąwrażliwą
i naczyniową”. Tendencja do okresowego pojawiania się
tzw.
flushingu
, czyli napadowego zaczerwienienia skóry,
może być podłożem do rozwoju trądziku różowatego.
Klasyfikacja przyjęta przez National Rosacea Society
w 2002 r. wyróżnia 4 odmiany trądziku różowatego
oraz jeden wariant choroby:
I. Odmiana rumieniowa z teleangiektazjami
Najczęściej występująca postać, przejściowy rumieniec
(tzw.
flushing
), pojawiający się gwałtownie, lub utrwa-
lony rumień z widocznymi rozszerzonymi naczyniami
krwionośnymi.
II. Odmiana grudkowo-krostkowa
Na podłożu rumieniowym pojawiają się grudki zapalne
lubkrosty.Zmianytemogąprzypominaćtrądzikzwykły.
Czynnikiem różnicującym w tych przypadkach są za-
skórniki, których nie ma w przypadku
rosacea
. Trądziki
zwykły i różowaty mogą jednak współistnieć, co utrud-
nia rozpoznanie oraz postępowanie terapeutyczne.
III. Odmiana przerostowo-naciekowa
Występuje prawie wyłącznie u mężczyzn, przewlekły
obrzęk skóry i tkanki podskórnej prowadzi do prze-
rostu tkanki łącznej, powstania zmian guzowatych.
Przerosłe zmiany są łatwo rozpoznawalne dzięki po-
grubiałej i nierównej skórze nosa z nieregularną po-
wierzchnią i guzowatościami (w USA nazywa się takie
zmiany „nosem W.C. Fielda”, w Anglii „whiskey nose”,
w Polsce najczęściej używa się zwrotu
rhinophyma).
IV. Odmiana oczna
Występuje podrażnienie i przekrwienie spojówek, łza-
wienie, suchość, światłowstręt, teleangiektazje w obrę-
bie spojówek oraz zaczerwienienie powiek;
––
wariant ziarniniakowy:
występuje rzadko, zmiany skór-
ne pojawiają się w okolicy górnych i dolnych powiek.
|
|
CZYNNIKI ZAOSTRZAJĄCE ROSACEA
Czynniki zaostrzające trądzik różowaty oraz induku-
jące pojawienie się rumienia i teleangiektazji można
podzielić na następujące kategorie:
•
Czynniki środowiskowe
: m.in. sauna, wilgoć, dra-
styczne zmiany temperatur, stres, menopauza, uwa-
runkowania genetyczne. Promieniowanie UV zwięk-
sza ekspresję naczyniowo-śródbłonkowego czynnika
T
rądzik różowaty (
rosacea, acne rosa-
cea
) jest przewlekłą chorobą zapal-
ną z okresami zaostrzeń i remisji, wy-
stępującą przede wszystkim u kobiet
w 3. i 4. dekadzie życia. Jednak najcięż-
sza postać tej dermatozy, o charakterze
przerostowo-naciekowym (
rhinophyma
)
dotyczy głównie mężczyzn. Etiologia
i patogeneza trądziku różowatego nie
jest w pełni znana, co często utrudnia
właściwą diagnozę i sprawia, że lecze-
nie opiera się w wielu przypadkach
głównie na empirii.
Diagnostyka
i pielęgnacja skóry
z trądzikiem
różowatym
