Page 47 - KE - 2014.3

197

Kosmetologia Estetyczna / 3 / 2014 / vol. 3

pochodne witaminy D

3

, preparaty dziegciowe czy retinoidy.

W terapii ogólnoustrojowej stosowane są naświetlania pro-

mieniami UVB, PUVA, Re-PUVA, metotreksat, retinoidy, cy-

klosporyna A, leki immunomodulujące oraz leki biologiczne.

Pielęgnacja skóry i leczenie miejscowe łuszczycy z regu-

ły stanowią pierwszy i często najważniejszy element tera-

peutyczny. Nieustannie łuszcząca się skóra wymaga inten-

sywnego nawilżania odpowiednimi preparatami – przede

wszystkim emolientami. Dobre nawilżenie poprawia

wygląd skóry i zmniejsza stopień złuszczania. Powinno

być stosowane zawsze w trakcie terapii miejscowej i ogól-

nej. Wykwity łuszczycowe bardzo często powodują świąd,

niekiedy mocno nasilony, ale i w takim przypadku należy

bardzo zmotywować pacjenta, aby nie pocierał zmian ani

nie zdrapywał ich, ponieważ wtedy nasila się proces za-

palny (objaw Koebnera). W leczeniu miejscowym łuszczycy

dąży się przede wszystkim do redukcji stanu zapalnego,

usunięcia nadmiaru łuski, redukcji wyniosłych wykwi-

tów – likwidacji nadmiernej proliferacji naskórka. Stosuje

się w tym celu różne produkty o charakterze emolientów.

Forma leku zależy od charakteru zmian oraz ich lokaliza-

cji, jednak bardzo ważne są również preferencje pacjen-

ta i jego komfort. Od tego zależy stopień jego współpracy

i stosowanie się do zaleceń terapeuty.

L

eczenie miejscowe

W leczeniu miejscowym stosujemy najczęściej opatrunki

mokre i przymoczki (wskazane są w leczeniu ostrych sta-

nów zapalnych z wysiękiem, owrzodzeń i nadżerek). Za-

wierają w składzie między innymi: nadmanganian pota-

su, azotan srebra i kwas borny. Działają przeciwzapalnie,

chłodząco, odkażająco, ułatwiają gojenie ran i owrzodzeń.

Kąpiele z dodatkiem mocznika, ceramidów i parafiny

płynnej działają łagodząco, przeciwświądowo, oczysz-

czająco (ze strupów, łusek), nawilżająco i odkażająco.

•

Żele – substancje o konsystencji koloidalnej, przezroczy-

ste, łatwo rozprowadzalne na powierzchni skóry, nie za-

wierają tłuszczu, są łatwo zmywalne, działają przeciwza-

palnie i przeciwświądowo. Wskazane w leczeniu trądziku

zwykłego, łojotokowego zapalenia skóry, oparzeń sło-

necznych, pokrzywki, łuszczycy owłosionej skóry głowy.

•

Lipożele – zawierają tłuszcze i substytuty tłuszczowe

(m.in. lanolinę i silikony). Na skórę suchą stosowane

w postaci hydrożeli i maści.

•

Oleje – są to nośniki leków rozpuszczalnych w tłuszczach.

Służą do natłuszczania skóry, zmiękczania, oddzielania

strupów, łusek. Najczęściej stosowane: oleje mineralne,

parafina stała i płynna, oleje roślinne, olej z oliwek, olej

rycynowy, oleje zwierzęce (tran).

•

Podłoża dwufazowe – zawiesiny (pudry płynne, papki),

zawierają substytuty płynne (kwas borny, etanol oraz

wapń i wodę). Zawieszone w nich pudry wykazują dzia-

łanie chłodzące, ściągające, przeciwświądowe i prze-

ciwtrądzikowe. Mogą zawierać w swym składzie inne

środki przeciwświądowe, redukujące, przeciwłojoto-

kowe oraz przeciwbakteryjne.

•

Maści składające się z podłoża leku działającego i prosz-

ku obojętnego (do 10%). Podłożem są tłuszcze lub sub-

stancje o właściwościach tłuszczu i ich mieszanki (wa-

zelina biała i żółta, euceryna, lanolina). Wyróżniamy

maści hydrofobowe o działaniu zmiękczającym, nawil-

żającym, lekko chłodzącym. Zalecane są w dermatozach

przebiegających z wysuszeniem i złuszczeniem skóry.

•

Kremy zawierające duże ilości wody (do około 70%)

oraz lipidy i środki emulgujące o działaniu przeciw-

zapalnym, chłodzącym, przeciwświądowym, lekko

natłuszczające. Wskazane są w leczeniu ostrych i prze-

wlekłych stanów zapalnych (także sączących).

•

Podłoża trójfazowe – pasty chłodzące, w skład których

wchodzą woda i olej, substancje suche (pudry), które

działają podobnie jak okład. Wskazania: ostre, podo-

stre, suche i sączące stany zapalne.

•

Liposomy umożliwiające transport leków i preparatów

kosmetycznych. Są to kuliste cząsteczki złożone z wod-

nistego rdzenia otoczonego dwuwarstwową strukturą

lipidów, dzięki czemu szybciej wnikają w głąb naskór-

ka, łatwiej docierają do mieszków włosowych, gruczo-

łów łojowych, paznokci i nie są usuwane podczas mycia.

•

Oleosomy – kuliste cząsteczki tłuszczu uzyskiwane

pod wysokim ciśnieniem. Są dobrymi nośnikami sub-

stancji lipidowych, które są stopniowo uwalniane do

przestrzeni międzykomórkowej warstwy rogowej skó-

ry, mają długotrwałe działanie nawilżające, regene-

rujące i ochronne. Główne wskazania to profilaktyka

i leczenie skóry suchej.

Idealne emolienty to preparaty najczęściej o konsy-

stencji kremowej, nieuczulające i niepodrażniające, a ich

aktywne składniki przynoszą ulgę i zmniejszają nasilenie

objawów zarówno w łuszczycy, jak i w atopowym zapaleniu

skóry. Ich zastosowanie powoduje wyraźne ograniczenie

złuszczania, zmniejszenie świądu i zaczerwienienia skó-

ry oraz spłaszczenie ognisk łuszczycowych. Szybko się

wchłaniając, likwidują uczucie suchości oraz napięcia i po-

zostawiają na skórze delikatny film. To również produkty,

które mogą być stosowane do codziennej pielęgnacji skóry

(zwłaszcza wrażliwej) zarówno u osób młodych, jak i doj-

rzałych. Są doskonałym narzędziem dla dermatologów,

znakomicie sprawdzają się również w gabinetach kosme-

tycznych i klinikach medycyny estetycznej.

Dobranie odpowiedniego kremu do pielęgnacji cho-

rej, nadwrażliwej i nietolerancyjnej skóry jest niezwykle

Fot. 1. Łuszczyca zwykła

, wiek: 28 lat, kobieta, czas trwania choroby: 2 lata,

a)

rozpoczęcie kuracji kremem Beta-Skin: 22.03.2012 r.,

b)

zakończenie ku-

racji: 31.05.2012 r.

Fot. 2. Łuszczyca zwykła

, wiek: 7 lat, chłopiec, Czas trwania choroby: 2 lata,

a)

rozpoczęcie kuracji kremem Beta-Skin: 22.02.2012 r.,

b)

zakończenie kura-

cji: 16.05.2012 r.

a)

b)

Page 47 - KE - 2014.3 - calosc