Page 84 - KE - 3.2013

226

vol. 2 \ 3 \ 2013 \ Kosmetologia Estetyczna

K

olejne doświadczenia

W roku 1987 roku zespół włoskich lekarzy przedstawił nową me-

todę wykorzystującą ultradźwięki do usuwania tłuszczu - ka-

niule podłączono do generatora w celu rozbijania adipocytów.

Jednak wkrótce ujawniła się poważna wada tej metody. Technika

wymagała relatywnie dużych kaniul, a ich użycie niosło za sobą

duże ryzyko seromy lub/i poparzeń skóry. Dodatkowo pojawiały

się doniesienia o niewrażliwości lub nadwrażliwości w obszarach

skóry po zabiegu z ultradźwiękami (

hypestesia

,

hyperestesia

) jako

efekt uszkodzeń lipoprotein w zakończeniach nerwowych.

W 1995 roku Charles Gross z zespołem wprowadził kaniule

z wewnętrznym wirującym ostrzem. Zabieg z takimi kaniulami

przeprowadzał pod kontrolą endoskopu.

Metoda ta ewoluowała do kaniul, z których usunięto ostrza,

a wprowadzono wibrujące prostnice. Ta zmiana ułatwiła znacząco

przeprowadzanie zabiegów przez chirurgów. Pojawiło się duże za-

potrzebowanie ze strony pacjentów. Wibrujące kaniule przenikają

przez struktury tkanek łącznych, nie niszcząc ich, a dzięki podaniu

roztworu soli fizjologicznej tylko zhomogenizowany tłuszcz jest

zasysany do kaniuli. Połączenie kaniuli, prostnic i znieczulenia

miejscowego wraz ze wprowadzanym roztworem soli fizjologicz-

nej dało układ umożliwiający przeprowadzanie liposukcji w sposób

bezpieczny i z bardzo dobrymi rezultatami. Praktycznie możemy

przyjąć, że współczesne zabiegi chirurgii kosmetycznej oparte na

liposukcji mają swój początek w latach 90. ubiegłego wieku.

L

iposukcja dziś

–

modelowanie ciała

Według Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgii Kosmetycznej

AACS (

American Academy of Cosmetic Surgery

) ilość zabiegów ko-

rekcji i modelowania z użyciem liposukcji ciągle wzrasta. Staty-

styki podają, że w samych Stanach Zjednoczonych w 1990 roku

wykonano 71.632 zabiegi. Wartość ta dla roku 2011 wynosi 325.332.

Zabieg ten stał się jedną z najpopularniejszych procedur chirur-

gii kosmetycznej. Pod względem płci pacjentów przeważają ko-

biety. Jednak liczba mężczyzn korzystających z tego typu zabie-

gów szybko wzrasta. Obecnie jest to około 25%.

Liposukcja wykonywana w miejscowym znieczuleniu po-

przez podanie płynu tumescencyjnego z modyfikacjami wg

Kleina - TLA (

Tumescent Local Aanaesthesia

) - jest najczęściej

stosowaną metodą znieczulenia usuwania tkanki tłuszczowej

podskórnej. Jej główne zalety to przede wszystkim możliwość

uniknięcia negatywnych skutków znieczulenia ogólnego, a tak-

że łatwość w gojeniu się ran pozabiegowych.

Obecnie liposukcja to nie tylko procedura usuwania tłuszczu,

ale również korygowanie konturów ciała. Powstały nowe pojęcia

związane z tym zabiegiem, które zmieniają pierwotne znaczenie

liposukcji od lat 90. ubiegłego wieku:

liposculpture

, czyli dosłow-

nie rzeźbienie w tłuszczu, czy

body shaping

, czyli kształtowanie

ciała, stają się pojęciami bliższymi kosmetologii niż chirurgii.

W

skazania

i przeciwwskazania

Możliwości liposukcji w kosmetologii nie są nieograniczone.

Idealny pacjent to taki, który ma normalną wagę, a tylko pewne

obszary ciała wykazują nadmiar tkanki tłuszczowej zaburzający

ogólną sylwetkę. Powstałe fałdy tłuszczowe pojawiły się na sku-

tek zaburzeń hormonalnych i/lub genetycznych. To jest istotą

liposukcji jako zabiegu modelującego ciało (

body shaping

).

Nadmierna waga, BMI powyżej 30-40 nie powinny być jedynym

wskazaniem do wykonania zabiegu redukcji masy tkanki tłusz-

czowej.

Body shaping

powinien stanowić ostateczne rozwiązanie

dla osób, u których inne metody okazały się nieskuteczne. Należy

pamiętać, że zabieg liposukcji nie usuwa całego zbędnego tłuszczu.

Jednak zmiana sylwetki w kluczowych miejscach powoduje zmia-

ny psychiczne u pacjenta (większa motywacja do utrzymania diety,

ćwiczeń) lub zmiany hormonalne, które w dalszym ciągu są tema-

tem badań. Ponadto w przypadkach klinicznych wykorzystuje się

liposukcję w leczeniu zaburzeń tkanki tłuszczowej, do przygoto-

wywania skóry do przeszczepów przy zabiegach chirurgii onkolo-

gicznej, a także w leczeniu obrzęku limfatycznego.

A

spekt bezpieczeństwa

Do znieczulenia tumescencyjnego TLA, polegającego na miej-

scowym znieczuleniu nasiękowym skóry i tkanki podskórnej,

wykorzystuje się duże ilości bardzo rozcieńczonych roztworów

środków znieczulających zobojętnionych dwuwęglanem sodu.

Zwrot „tumescencyjne” pochodzi od łacińskiego słowa

tumescere

– puchnąć – i określa charakterystyczny, obrzękowy wygląd skóry

i tkanki podskórnej po wprowadzeniu dużej objętości płynu.

Najczęściej stosowany jest roztwór znieczulający lidokainy zapropo-

nowany przez Kleina. Lidokainawdawce 30-55mg/kgmasy ciała dzię-

ki specyficznej farmakokinetyce nie powoduje objawów toksycznych.

Pośrednimdowodemna takie działanie jest liczba pomyślnie przepro-

wadzonych zabiegów z taką dawką, jednak pojawiły się również donie-

sieniamówiące okrytycznychpowikłaniach.WedługAmerykańskiego

Stowarzyszenia Chirurgów Plastycznych ASPS (

American Society of

Plastic Surgeons

) 1 na 5000 zabiegów kończy się powikłaniami, nie po-

dano jednak jakimi. Ostatnie doniesienia o powikłaniach w chirurgii

ambulatoryjnej nie odnotowują żadnego poważnego zdarzenia niepo-

żądanego lub przypadku śmiertelnego związanego z TLA. Ostatecznie

uznano, żeTLAmoże być skutecznie zastosowanewszędzie tam, gdzie

konieczna jest ingerencja chirurgicznawzakresiedużychpowierzchni

skóry i tkanki podskórnej, a nawet układu żylnego.

Tabela 1

Skład roztworu TLA wg Kleina

0,9 % NaCl

1000 ml

Lidokaina

500 – 1500 mg (0,05% - 0,15%)

Wodorowęglan sodowy

10 – 20 ml

Adrenalina

0,5 – 1 mg

Triamcynolon

10 mg

Ze względu na działanie farmakologiczne nie wszyscy mogą

zostać poddani tej procedurze znieczulenia. Składnikiem roz-

tworu do TLA jest

adrenalina

. Ma za zadanie ograniczenie

krwawienia, spowolnienie absorpcji lidokainy i przedłużenie

jej działania znieczulającego. Grupą, u której należy zachować

szczególną ostrożność i wzmożony nadzór z częstym pomia-

rem ciśnienia tętniczego krwi i tętna, są osoby z nadciśnieniem,

chorobą wieńcową, zwężeniem zastawki dwudzielnej, choroba-

mi tarczycy i osoby w podeszłym wieku.

Kolejnym niezbędnym składnikiem roztworu znieczulającego

jest

wodorowęglan sodowy

. Substancja ta neutralizuje kwaśny od-

czyn lidokainy i dodatków zwiększających jej trwałość w roztwo-

rze fabrycznym. TLA wiąże się ze wstrzykiwaniem często znacz-

nych objętości płynów. Przy ich podaży rzędu 5-6 litrów istnieje

ryzyko nadmiernego obciążenia układu krążenia płynem. W prak-

tyce problem ten występuje wyjątkowo rzadko, gdyż wchłanianie

zachodzi bardzo wolno – przez kilkanaście godzin, a nie jak we

wlewie dożylnym – w ciągu kilkudziesięciu minut. Należy zacho-

wać ostrożność u pacjentów z niewydolnością krążenia i nerek.

Z

alety

TLA

–

Wprzypadku rozległych zabiegówTLAmoże stanowić korzystną

alternatywę dla znieczulenia ogólnego lub zewnątrzoponowe-

go. Znieczulenie to umożliwia wykonywanie nawet rozległych

Page 84 - KE - 3.2013 - calosc flip