5 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
529
N
artykuł naukowy
DIETETYKA
anoreksję, znalazły się: skrajnie wyszczuplone ciało, wyostrzone
rysy twarzy, suchość i szorstkość skóry, bladość skóry, podkrą-
żone oczy, obniżona elastyczność skóry oraz obrzęki. Niewielka
liczba ankietowanych zauważyła również występowanie zmian
trądzikowych, łamliwość paznokci, utratę owłosienia na skórze
głowy, pojawianie się dodatkowego owłosienia w postaci meszku
na ciele oraz dodatkowe owłosienie na przedramionach (rys. 5).
17,28%
13,58% 13,58%
7,41%
3,70%
3,70%
1,23%
6,17%
11,11%
12,35%
4,94%
4,94%
0,00%
2,00%
4,00%
6,00%
8,00%
10,00%
12,00%
14,00%
16,00%
18,00%
20,00%
Rys. 5.
Objawy u klientów chorujących na anoreksję
Źródło:
Opracowanie własne
U klientów, u których ankietowani podejrzewają bulimię, obser-
wowano: bladość skóry, zmiany trądzikowe, przekrwienie spojó-
wek, rozstępy skórne oraz obrzęk twarzy. Rzadziej obserwowano
modzele na skórze strony grzbietowej ręki, pękające naczynka
krwionośne, podkrążone oczy i wypadanie włosów (rys. 6).
10,26%
23,08%
10,26%
17,95%
5,13%
23,08%
2,56%
5,13%
2,56%
0,00%
5,00%
10,00%
15,00%
20,00%
25,00%
Rys. 6.
Objawy u klientów chorujących na bulimię
Źródło:
Opracowanie własne
Wśród zabiegów kosmetycznych, którymi interesują się klienci
z podejrzeniem anoreksji, znalazły się przede wszystkim zabie-
gi na ciało, głównie wyszczuplające, ujędrniające i antycellulito-
we, zabiegi nawilżające na bazie kwasu hialuronowego oraz za-
biegi na bazie hydroksykwasów. Zainteresowanie podobnymi
zabiegami zaobserwowano również u klientów z podejrzeniem
bulimii. Wybierają oni zabiegi ujędrniające, wyszczuplające,
antycellulitowe oraz nawilżające. Klienci decydują się również
na zabiegi manicure, pedicure, odżywcze i złuszczające, takie
jak mikrodermabrazja czy złuszczanie za pomocą hydroksy-
kwasów. Jedna z ankietowanych zaznaczyła, że klienci w jej
gabinecie decydują się na zabiegi wygaszające stany zapalne
oraz poprawiające kondycję naczyń krwionośnych.
Na końcu w kwestionariuszu ankiety postawiono także py-
tanie dotyczące znajomości organizacji lub ośrodków oferują-
cych pomoc osobom chorym na zaburzenia odżywiania. Tylko
17,24% ankietowanych odpowiedziało, że zna takie ośrodki,
a 24,14% nie było pewnych, czy te organizacje, które znają,
oferują pomoc osobom z anoreksją i bulimią. 13,79% badanych
stwierdziło, że nie zna żadnych stowarzyszeń, które pomagają
uwolnić się od zaburzeń odżywiania.
|
|
PODSUMOWANIE WYNIKÓW I WNIOSKI
Wyniki przeprowadzonych badań pozwalają szacować, że problem
anoreksji i bulimii dotyczy mniej niż 1% klientów korzystających
z usług gabinetów kosmetycznych. Choć liczba klientów, u których
właściciele i pracownicy salonów kosmetycznych rozpoznają lub
podejrzewają w/w zaburzenia odżywiania, nie wydaje się szcze-
gólnie wysoka, to jednak problem ten nie powinien być margina-
lizowany, bowiem jak ustalono na podstawie przeprowadzonych
badań ankietowych, z anoreksją w swojej praktyce zawodowej spo-
tyka się co czwarty pracownik gabinetu kosmetycznego, a z proble-
mem bulimii co piąty. Z danych literaturowych wynika, że osoby
cierpiące na te zaburzenia odżywiania próbują przez długi czas
ukrywać swój problem i zwlekają lub unikają konsultacji lekarskiej
[13]. Zmiany skórne towarzyszące anoreksji i bulimii mogą jednak
skłaniać chorych do skorzystania z usług gabinetów kosmetycz-
nych. Kosmetolog może być więc pierwszą po rodzinie osobą, która
zacznie podejrzewać występowanie zaburzeń odżywiania. Warto
więc, aby pracownicy oraz właściciele gabinetów kosmetycznych
byli wyczuleni na ten rodzaj problemu i starali się zachęcać klien-
tów, u których podejrzewają występowanie zaburzeń odżywiania,
dowizyty u lekarza rodzinnego, lekarza psychiatry lub psychologa.
|
|
LITERATURA
1.
B. Józefik, M. Wolska:
Anoreksja i bulimia u dzieci i młodzieży
,
wyd. Hachette Polska Sp.
z o.o. , Warszawa 2009, 15-18, 22-23, 31-32.
2.
M.H. Kowalczys:
Anoreksja i Bulimia Nervosa – Psychogenne zaburzenia odżywiania
,
Dermatologica. Psychiatria w Dermatologii. Forum Dermatologiczne, 4, 2004, 2-3.
3.
I.Namysłowska,H.Średniawa:
Zaburzeniaodżywianiasię
,
NowaMedycyna,2(9)1995,26-28.
4.
J. Borowiecka-Kluza:
Zaburzenia odżywiania (anoreksja i bulimia)
,
mp.pl/choroby/75618,zaburzenia-odzywiania (dostęp z dnia 21.04.2016).
5.
E. Kędra, J. Pietras:
Zaburzenia odżywiania – znak naszych czasów
,
Probl Hig Epide-
miol, 92(3), 2001, 520-534.
6.
L. Cierpiałowska:
Psychopatologia
, Warszawa 2007, 434-435.
7.
A. Nowogrodzka, B. Piasecki:
Zaburzenie odżywiania – różnice międzypłciowe
, Nowiny
Lekarskie, 81(4), 201, 381-385.
8.
A. Winiarska-Mieczan, E. Poterucha:
Zagrożenie anoreksją i bulimią wśród studentek
lubelskich uczelni
,
Probl Hig Epidemiol, 91(1), 2010, 158-163.
9.
E. Bator, M. Bronkowska, D. Ślepecki, J. Biernat:
Anoreksja–przyczyny,przebieg, leczenie
,
Nowiny Lekarskie, 80(3), 2011, 184-191.
10.
K. Sworczak:
Endokrynologiczne zaburzenia w anoreksji i bulimii
,
Polskie Archiwum
Medycyny Wewnętrznej, 2000, 99-103.
11.
H. Kleszcz:
Bulimia–chorobacywilizacjireklam
,
Magazyn Pielęgniarki i Położnej, 6, 1997, 47.
12.
S. Abraham, D. Llewellyn-Jones:
Anoreksja, Bulimia
,
Otyłość
, wyd. PWN, Warszawa
1995, 22-23, 26-27, 41-59, 70-71.
13.
M. Włodarczyk:
Współczesne oblicze anoreksji
,
pdf (dostęp z dnia: 29.04.2016).
14.
B. Izydorczyk:
W pułapce zaburzeń odżywiania. Jak zrozumieć anoreksję i bulimię
,
wyd.
Projekt-Kom, Sosnowiec 2008, 21, 29, 80-81, 92.
15.
I. M. Sacker, M.A. Zimmer:
Wolę umrzeć, niż przytyć. Jak zrozumieć i pokonać anoreksję
i bulimię
, wyd. Media Rodzina, Poznań 2008, 27, 41-43, 49.
16.
I. Białokoz-Kalinowska, K. Kierus, J. Piotrowska-Jastrzębska:
Zaburzenia odżywiania
u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej
,
Pediatr Med Rodz, 8(4), 2012, 298-303.
|
|
Źródła tabel
I.
S. Pużyński, J. Wciurka (red.):
Klasyka zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania
w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne
, Kraków-Warszawa 2000.
