|
|
LECZENIE
|
|
L
eczenie ogólne
Podstawą terapii są kortykosteroidy. Mogą być podawane
doustnie lub w iniekcjach. Rozpoczynamy od dużych da-
wek i kontynuujemy terapię do chwili, gdy przez tydzień
nie pojawią się nowe pęcherze, a 80% starych ulegnie
wyleczeniu. Następnie dawka jest redukowana [2]. Kor-
tykosteroidy stosowane przez dłuższy czas lub w dużych
dawkach mogą powodować poważne skutki uboczne,
w tym: obrzęki, nadciśnienie tętnicze, wzrost masy ciała,
złą tolerancję węglowodanów, zwiększoną podatność na
zakażenia, chorobę wrzodową, osteoporozę, zaburzenia
psychiczne i wiele innych [8]. Bezwzględne przeciw-
wskazania do terapii glikokortykosteroidami to: psychozy,
zakażenia, choroba wrzodowa, osteoporoza, jaskra, za-
krzepy i zatory [8]. Przed kuracją należy przeprowadzić
badania w kierunku osteoporozy i gruźlicy utajonej [1].
Najbardziej właściwa wydaje się terapia skojarzona
pulsów leków immunosupresyjnych w wysokich daw-
kach (cyklofosfamid, azatopiryna, metotreksat) z gliko-
kortykosteroidami. Leczenie takie powinno trwać kilka
tygodni, aż do momentu poprawy stanu klinicznego i pa-
rametrów immunologicznych. Cała kuracja powinna się
odbywać pod stałą kontrolą parametrów serologicznych.
Bezwzględne przeciwwskazania do stosowania leków
immunosupresyjnych to: niewydolność wątroby oraz
wrodzone i nabyte niedobory odporności [7].
W szczególnych przypadkach, gdy pacjent wykazuje
oporność na standardowe leczenie, podaje się dożylne
wlewy immunoglobulin [2].
Zastosowanie w leczeniu pęcherzycy zwykłej ze
względu na obecność przeciwciał znalazła również
plazmafereza. Jest przydatna u pacjentów z pęcherzy-
cą zwykłą, którzy nie reagują na standardowe leczenie
lub którzy wymagają zbyt wysokich dawek sterydów
i leków immunosupresyjnych [9].
|
|
Leczenie miejscowe
Główny schemat leczenia miejscowego to jednoczesne
stosowanie leków odkażających, glikokortykostero-
idów, antybiotyków oraz leków przeciwgrzybiczych.
Wszystkie te składniki stosowane są w postaci kremów,
maści, aerozolów. Należy przy tym zaznaczyć, że anty-
biotyki powinno się stosować w przypadku zakażenia,
a nie jako element profilaktyki, z uwagi na szybko roz-
wijającą się lekooporność. Jednocześnie należy unikać
stosowania glikokortykosteroidów w obrębie twarzy,
co grozi licznymi powikłaniami [10].
|
|
PODSUMOWANIE
Pęcherzyca zwykła ma różne oblicza kliniczne, inny prze-
bieg i rokowanie. Leczeniem pęcherzycy zwykłej powi-
nien zająć się doświadczony specjalista. Wynik zadowa-
lającej terapii to ustąpienie objawów klinicznych, a także
nieobecność wskaźników immunologicznych w surowicy
krwi pacjenta. Pęcherzyca rzadko jest chorobą śmiertelną,
ale niestety długotrwałą, uciążliwą, odbijającą się na życiu
człowieka. Często osoby chore wymagają opieki psycholo-
ga. Niezwykle ważna jest profilaktyka. O ile nie da się unik-
nąć wystąpienia symptomów choroby, o tyle stosując od-
powiednie środki ostrożnościmożna zredukować jej skutki
oraz wydłużyć okres remisji. Ważnym zagadnieniem jest
unikanie czynnikówwywołujących fazę aktywną, przede
wszystkim stosowanie bezpiecznych leków, należy chro-
nić ciało przed promieniowaniem UV, stosując odpowied-
nie filtry, odzież ochronną i nakrycia głowy. Nie należy
również zapominać o pozostaniu pod kontrolą specjalisty
w przypadku współistnienia innych chorób autoimmuno-
logicznych oraz skutecznej kontroli choroby.
|
|
LITERATURA
1.
W. Sterry, R. Paus, W. Burgdorf:
Dermatologia
, Wyd. Czelej Sp. z o.o.,
Lublin 2009, 169-171.
2.
W.H.C. Burgdorf, G. Plwig, H.H. Wolff, M. Landthaler:
Braun-Falco
Dermatologia
, Wyd. Czelej Sp. z o.o., Lublin 2010, 664-668.
3.
med/23806154 [PubMed].
4.
pubmed/8077468 [PubMed].
5.
-
ticles/PMC3478722/ [PubMed].
6.
C. Scully:
Choroby jamy ustnej diagnostyka i leczenie
, Wyd. Medyczne
Urban & Partner Wrocław 2006, 389-396.
7.
S. Jabłońska, S. Majewski:
Choroby skóry i choroby przenoszone drogą
płciową
,Wyd.LekarskiePZWL,Warszawa2005,2006,2008,s.239-240.
8.
G. Herold, i in.:
Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów
medycyny i lekarzy
, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa, 931.
9.
[PubMed].
10.
J. Szepietowski, i in.:
Leczenie chorób skóry I chorób przenoszonych dro-
gą płciową
, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2002, 217-221.
11.
|
|
ŹRÓDŁA FOTOGRAFII
I.
II.
Fot. 3
96-dołkowa płytka
(Microtiter plate) służąca
zwykle do przeprowadzenia
testu [II]
2 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
204
N
artykuł naukowy
dermatologia
