Page 67 - KE - 2014.2 - Calosc

141
Kosmetologia Estetyczna / 2 / 2014 / vol. 3
– – EGCG – pozyskiwany z ekstraktu z zielonej herba-
ty, 100 razy silniejszy antyoksydant niż witamina C,
uczestniczy w procesie rozkładu komórek tłuszczo-
wych, neutralizuje wolne rodniki.
• Drenaż limfatyczny to specjalna metoda masażu stwo-
rzona przez duńskiego lekarza Emila Voddera. Wyko-
rzystywany jest jako leczenie wspomagające przy ma-
stektomii, kwadrantektomii lub obrzęku limfatycznym.
Drenaż limfatyczny może być wykonywany manualnie
przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę. Inną formą
masażu limfatycznego jest użycie aparatów do masażu.
Można też użyć specjalnego rodzaju plastrowania – ki-
nesiotapingu. W przypadku cellulitu drenaż limfatyczny
ma duże znaczenie dla prawidłowego odprowadzenia
toksyn oraz zmniejszenia towarzyszącego zmianom
chorobowym obrzęku. Ponadto wpływa on na poprawę
procesów metabolicznych i usprawnia krążenie.
• Podobne działanie wywołuje zabieg Endermologie®,
wynaleziony i opatentowany w 1986 roku przez francuza
Louisa Paula Guitay. Polega on na mechanicznym oddzia-
ływaniu na tkankę tłuszczową, prowadzi do uaktywnie-
nia jej metabolizmu i stymulacji uwalniania tłuszczu.
Masaż tkanki wykonywany jest przy pomocy specjal-
nej głowicy wyposażonej w dwie niezależnie napędzane
rolki, które mogą obracać się z regulowaną prędkością
w tym samym lub przeciwnych kierunkach wspomaga-
nych podciśnieniem.
Mechaniczny masaż z podciśnieniem w połączeniu
z prądem o wysokiej częstotliwości i światłem jest zasto-
sowany w technologii ELOS (Electro Optical Synergy). Prąd
i światło mają tu wpływać na poprawę struktury kolage-
nu i elastyny oraz pobudzać zwiększenie ich produkcji.
• Również ultradźwięki znalazły zastosowanie w terapii
cellulitu. Najczęściej wykorzystywane są w zabiegach
wywołujących zjawisko kawitacji ultradźwiękowej za-
chodzącej w tkance tłuszczowej. Polega ono na powsta-
waniu w cieczy pulsujących pęcherzyków. Pęcherzyki
kawitacyjne mogą rozrastać się i pulsować, co prowa-
dzi do rozerwania błon komórkowych, komórek, w któ-
rych zachodzi to zjawisko.
Ten mechanizm działania wykorzystujemy właśnie
w zabiegu kawitacji ultradźwiękowej. Rozerwanie błon
komórkowych komórek tłuszczowych (adipocytów) po-
woduje ich trwałe zniszczenie. Zawarty w nich tłuszcz
w postaci trójglicerydów wydostaje się na zewnątrz do
przestrzeni międzykomórkowej. Około 70% całkowitej
ilości trójglicerydów poprzez sieć naczyń włosowatych
jest wchłaniania i transportowana do wątroby, gdzie na-
stępuje ich rozkład w wyniku procesów metabolicznych.
Pozostałe 30% rozkładane jest przez makrofagi, czyli ko-
mórki układu odpornościowego.
Na fotografii 2 przedstawiono efekty terapii cellulitu
po zastosowaniu opracowanej przez dr. A. Kepę metody
lipolizy iniekcyjno-kawitacyjnej. Wykorzystano w niej
działanie preparatu lipolitycznego podanego bezpośred-
nio w podskórną tkankę tłuszczową, a następnie wzmoc-
niono efekty poprzez zastosowanie zewnętrznego źró-
dła ultradźwięków wywołujących w komórkach tkanki
tłuszczowej zjawisko kawitacji.
Ultradźwięki, ale o zupełnie innej częstotliwości, wyko-
rzystywane są w zabiegu sonoforezy, dzięki której w skórę
wprowadzane są specjalne substancje mające przyspie-
szać spalanie tłuszczu i poprawiać strukturę kolagenu.
• Laseroterapia również znalazła zastosowanie w terapii
cellulitu. Na uwagę zasługuje laser niskoenergetyczny
tzw. zimny laser. Technologia ta znana jest w medycy-
nie estetycznej od kilku lat. Polega na zastosowaniu ni-
skoenergetycznego lasera, który w sposób selektywny
działa tylko w stosunku do komórek tkanki tłuszczowej
(adipocytów). Dzięki wysokiej selektywności światło la-
sera wnika przez skórę i ogniskuje się jedynie w adipocy-
tach, omija znajdujące się w tkance tłuszczowej naczynia
krwionośne i nerwy, dzięki czemu proces jest bardzo bez-
pieczny i całkowicie bezbolesny. Energia lasera powoduje
obkurczanie i pewnego rodzaju „zasuszenie” komórek
tłuszczowych, co doprowadza do usunięcia na zewnątrz
zawartych w nich trójglicerydów. Same adipocyty ulegają
obkurczeniu, co prowadzi do zmniejszenia ich objętości.
• Kolejną bardzo ważną grupą zabiegów wykorzystywa-
nych w walce z cellulitem są zabiegi mezoterapii .
Mezoterapia to wykorzystywana od lat w medycynie me-
toda leczenia stosowana przy rozmaitych schorzeniach skóry,
polegająca na bezpośrednim wstrzykiwaniu wmiejsca zmie-
nione chorobowo odpowiednich substancji leczniczych.
W latach 70. metodę tą zaczęto wykorzystywać również
w medycynie estetycznej do ostrzykiwania twarzy i cia-
ła, zarówno w celach leczniczych, jak i profilaktycznych.
Dzięki śródskórnym wstrzyknięciom aktywnego prepa-
ratu poprawia się również mikrokrążenie w tkance pod-
skórnej oraz zwiększa się metabolizm komórek tłuszczo-
wych (lipoliza).
Aby uzyskać zadowalające efekty, należy wykonać serię za-
biegów. Najczęściej cykl terapeutyczny składa się z trzech faz:
• FAZA 1 – terapia uderzeniowa – składa się z 4 zabiegów
wykonywanych w odstępach 7-14 dni.
• FAZA 2 – regeneracja skóry – wykonujemy 1 zabieg 1 raz
w miesiącu przez 2 miesiące.
• FAZA 3 – podtrzymywanie efektów kuracji – wykonu-
jemy 1 zabieg co 2 do 6 miesięcy.
Schemat indywidualnie dobieranej terapii jest uzależ-
niony od nasilenia cellulitu oraz od jego typu.
Na rynku medycyny estetycznej dysponujemy wieloma
różnymi preparatami przeznaczonymi do wykonywania za-
biegówmezoterapii w celu likwidacji cellulitu. Możemy zasto-
sować ampułki zawierające pojedyncze składniki (np. kofeinę,
wyciąg z nostrzyka, krzemionkę, karnitynę itp.) lub zastoso-
wać gotowe preparaty wieloskładnikowe (tzw. koktajle).
• Terapią wykorzystywaną od niedawna w leczeniu cel-
lulitu jest zastosowanie wchłanialnych nici wykona-
nych z polidioksanonu . Są one szczególnie skuteczne
w cellulicie z przewagą nadmiaru tkanki tłuszczowej.
W medycynie polidioksanon jest stosowany od przeszło
dwudziestu lat. Znalazł zastosowanie w monofilamento-
wych, wchłanialnych szwach chirurgicznych oraz w implan-
tach ortopedycznych. Dzięki temu jest tomateriał doskonale
poznany i przebadany, a przez to cechujący się wysokim pro-
filem bezpieczeństwa, co odgrywa kluczowe znaczenie, jeśli
chodzi o nowości wchodzące do medycyny estetycznej.
Po wprowadzeniu do organizmu polidioksanon ulega
stopniowej resorpcji w ciągu 180 (maksymalnie 240) dni.
Proces reorganizacji struktury skóry przebiega
dwuetapowo. Tuż po zabiegu następuje wygładzenie
powierzchni skóry wynikające z mechanicznego od-
działywania wprowadzonej nici. Po około miesiącu roz-
poczyna się widoczna poprawa pierwotnego efektu este-
tycznego wynikająca z kolei z nasilonego procesu syntezy