3 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
289
ARTYKUŁ NAUKOWY
KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA
N
Rys. 2
Obraz tkanki dotkniętej cellulitem i zdrowej tkanki
Źródło:
[I]
Pojawienie się cellulitu u kobiet łączy się z wiekiem po-
kwitania, gdyż właśnie w tym okresie pod wpływem
zachodzących zmian hormonalnych dochodzi do roz-
rostu tkanki tłuszczowej. Estrogeny, działając na re-
ceptory alfaadipocytów – hamują lipolizę i wzmagają
lipogenezę. Odpowiadają za stymulację wzrostu ilości
glikozaminoglikanów (GAG) w skórze, które powodują
wzrost ilości płynu w przestrzeniach międzykomór-
kowych i obrzęk. Rozwojowi cellulitu sprzyjają zatem
estrogeny, które „promują” procesy włóknienia w skó-
rze, pobudzają proliferację fibroblastów produkujących
włókna kolagenowe. Zmiany w strukturze kolagenu
doprowadzają do włóknienia i twardnienia tkanki łącz-
nej i wykształcania mikro- i makroguzków, których
ucisk na naczynia krwionośne przez adipocyty wywo-
łuje zaburzenia mikrokrążenia [17].
Cellulit u mężczyzn powstaje najczęściej z powodu
zaburzenia wydzielania androgenów, a także leczenia
estrogenami raka prostaty.
Nadmiernie rozbudowana tkanka tłuszczowa nasila
zmiany lipodystrofii, dlatego też lokalizacja cellulitu jest
odmienna u obu płci. Większa liczba i aktywność recep-
torów alfaadipocytów sprzyja sprawniejszej lipogenezie
i predysponuje do łatwiejszego gromadzenia tłuszczu
w obszarach, gdzie receptorów tych jest więcej. Estro-
geny odpowiedzialne za kobiecy typ rozmieszczenia
tkanki tłuszczowej wpływają dodatkowo na aktywność
receptorów alfa w okolicy miednicy, bioder i ud i tym
samym sprzyjają odkładaniu się tłuszczów w tych miej-
scach, natomiast u mężczyzn nadmiar tkanki tłuszczo-
wej jest odkładany na brzuchu oraz na karku [1, 7, 8, 24].
Warto podkreślić, iż cellulit jest często mylony z ter-
minem
cellulitis
, oznaczającym w dermatologii stan za-
palny podskórnej tkanki tłuszczowej [5, 6].
|
|
RODZAJE CELLULITU
Cellulit w zależności od czynników, które go wywołują,
np. zwiększenie objętości komórek tłuszczowych czy za-
burzeń przemiany materii, dzieli się na kilka rodzajów.
Ze względu na sposób jego powstawania, rozróżnia
się cellulit wodny (twardy) oraz tłuszczowy – lipidowy
(miękki). Typ zależy od podłoża, na którym się rozwija.
Wyróżnia się także trzecią nazwę – cellulit cyrkulacyj-
ny, który jest połączeniem lipodystrofii wodnej i lipido-
wej [8, 9].
|
|
C
ellulit wodny
Cellulit wodny występuje u kobiet, których nie doty-
czy problem otyłości, brak wahań wagi, a tkanki nie
straciły elastyczności. Przykładem są tancerki czy
też sportsmenki, a charakteryzuje się on nadmier-
nym gromadzeniem wody w organizmie. Może być
to związane z zaburzeniami w wydalaniu nadwyżki
płynu z organizmu pod koniec cyklu hormonalnego,
a także niezdrową dietą, bogatą w sól, która zatrzymu-
je wodę w organizmie. Podczas badania palpacyjnego
odczuwalne jest mocne przyleganie tkanek do mięśni
i warstw powierzchniowych do warstw głębokich.
W przypadku twardego cellulitu mogą także pojawić
się rozstępy, a skóra jest sucha, czasem nawet szorstka.
Obraz nie zmienia się wraz ze zmianą pozycji ciała [8, 9].
|
|
C
ellulit
lipidowy
Cellulit tłuszczowy jest luźny i występuje głównie u ko-
biet z problemem otyłości. Pojawia się u osób mało ak-
tywnych ze zwiotczałą tkanką mięśniową oraz może
być konsekwencją szybkiego odchudzania. Rozpoczyna
się w głębokich warstwach skóry i tkanki podskórnej,
nie przylegając ściśle do mięśni. Wywołany jest przez
gromadzenie się w zrazikach tłuszczowych cukrów
oraz kwasów tłuszczowych, które tworzą trójglicerydy.
Część tych substancji pozostaje w komórce w wyniku
nieprawidłowego rozpadu trójglicerydów. Taka komórka
powiększa się i zaczyna wywoływać ucisk, a w konse-
kwencji – także i ból. Nagromadzenie takich nieprawi-
dłowych komórek tworzy skórę pełną bruzd i uwypu-
kleń. Cellulit miękki jest wyraźnie widoczny, a jego
obraz zmienia się wraz ze zmianą pozycji ciała. Często
ewoluuje z nieleczonej postaci cellulitu wodnego [8, 9].
Klasyfikacja kliniczna, uwzględniająca podział typu
budowy ciała, wyodrębnia cellulit w postaci:
•
twardej
– obecnej zazwyczaj u osób aktywnych
fizycznie, regularnie uprawiających sport. Skóra
w dotyku jest jędrna, o nieco zwiększonej spoistości,
a zmiany cellulitowe są widoczne tylko w przypadku
uciśnięcia skóry w fałd;
•
wiotkiej
– występującej głównie u osób po 40. roku
życia na skutek obniżenia jędrności i elastyczności
skóry, spowodowanej zmniejszeniem produkcji ko-
lagenu oraz wahaniami masy ciała. Skóra wówczas
staje się luźna, łatwo daje ująć się w fałd i ma wyczu-
walne grudki i nierówności;
•
obrzękowe
j – spotykanej u osób z zaburzeniami krą-
żenia obwodowego, ze skłonnością do obrzęków;
•
mieszanej
– łączącej cechy powyższych zmian [14].
