3 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
298
N
ARTYKUŁ NAUKOWY
DEZYNFEKCJA
k.c.). Uzasadnieniem dla takiego „surowszego”
wzorca jest okoliczność, że działalność przedsiębiorcy, ma-
jąca charakter gospodarczy lub zawodowy, prowadzona
jest w sposób ciągły i powinna być oparta na szczególnych
umiejętnościach. Prowadzenie działalności profesjonalnej
uzasadnia zwiększone oczekiwania co do umiejętności
iwiedzy. Ocena stopnia staranności niemoże być dowolna,
musi poddawać się weryfikacji [6]. W praktyce ocena, czy
wdanymprzypadkudoszło donaruszenia zasadnależytej
staranności, polega na zestawieniu konkretnego postępo-
wania kosmetyczki i kosmetologa z wzorcem postępowa-
nia. Powstaje pytanie: jakie regulacje stanowią wzorzec
postępowaniawodniesieniudonależytej staranności przy
wykonywaniu czynności w gabinecie kosmetycznym?
Ocena postępowania pod kątem dołożenia należytej sta-
ranności przy podejmowanych czynności powinna zostać
dokonana w oparciu o wzorzec, wynikający z przepisów
prawa, oraz opracowane i wdrożone, w ramach danego
gabinetu, procedury i zasady. Należy również podkreślić,
że niedochowanie należytej staranności jest utożsamiane
z niedbalstwem (czyli formą winy nieumyślnej), gdy uchy-
bieniu towarzyszy niewłaściwe nastawienie sprawcy, np.
nieuwaga, pośpiech [7].
Powstanie przesłanek odpowiedzialności kontrak-
towej nie wyłącza możliwości dochodzenia roszczeń,
wynikających z odpowiedzialności deliktowej. Jest to
odpowiedzialność za delikt, czyli za czyn niezgodny
z porządkiem prawnym. Chodzi tu o wszystkie sytu-
acje, w których osoba wykonująca daną usługę w gabi-
necie kosmetycznym postępuje w sposób niewłaściwy,
np. nie przestrzega instrukcji stosowania określonych
substancji kosmetycznych, co w efekcie może spowo-
dować np. uczulenie, blizny, przebarwienia, utratę płyt-
ki paznokcia i inne. Deliktem jest również naruszenie
wymogów higienicznych, co w konsekwencji doprowa-
dza do szkody w postaci zakażenia klienta. Przesłanki
tej odpowiedzialności są podobne do przesłanek odpo-
wiedzialności kontraktowej, a więc:
1.
musi dojść do wyrządzenia szkody lub krzywdy (np.
zakażenia klienta);
2.
źródłem szkody musi być bezprawne i zawinione
zachowanie sprawcy (np. kosmetyczka poparzyła
twarz klienta, ponieważ niestarannie zapoznał się
z instrukcją użycia produktu);
3.
pomiędzy tym zachowaniem a powstaniem szkody
musi istnieć adekwatny związek przyczynowy (sąd
dokonuje oceny, czy taki związek zachodzi w kon-
kretnym przypadku).
Odpowiedzialność deliktowa może pociągnąć za
sobą bardzo dotkliwe skutki dla kosmetologa lub ko-
smetyczki. W sytuacji gdyby doszło do wyrządzenia
szkody na osobie w wyniku np. zakażenia, pokrzyw-
dzony klient może domaga się naprawienia krzywdy,
z którą wiąże się zapłata zadośćuczynienia. Instytucję
zadośćuczynienia precyzuje art. 444 § 1 k.c. w związ-
ku z 445 § 1 k.c., stanowiąc, że osobie poszkodowanej,
która w wyniku wyrządzonej jej szkody doznała uszko-
dzenia ciała lub rozstroju zdrowia, sąd może przyznać
odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za do-
znaną krzywdę. Jest to świadczenie jednorazowe i pie-
niężne. Celem jego zasądzenia jest złagodzenie cierpień
fizycznych i psychicznych poszkodowanego. Zadość-
uczynienie pieniężne spełnia przede wszystkim funk-
cje kompensacyjną i tym samym jego wysokość musi
przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.
Oprócz charakteru kompensacyjnego zadośćuczynie-
nie powinno spełniać funkcję represyjną wobec oso-
by odpowiedzialnej za szkodę. Wysoki stopień winy
osoby odpowiedzialnej za szkodę powinien wpływać
na podwyższenie zadośćuczynienia [8]. Sąd, określa-
jąc wysokość należnego zadośćuczynienia, bierze pod
uwagę wszelkie okoliczności sprawy, mające wpływ na
wysokość doznanej krzywdy, a w szczególności takie
elementy, jak: stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu
poszkodowanego (kalectwo), długotrwałość choroby,
cierpień, leczenia, rehabilitacji (bolesność zabiegów, do-
konywane operacje, leczenie sanatoryjne), wiek i płeć
poszkodowanego, poczucie bezradności życiowej i jego
możliwości w przyszłości (niemożność wykonywania
zawodu, uprawiania sportu, zawarcia związku mał-
żeńskiego, posiadania dzieci), a także aktualną stopę
życiową społeczeństwa na obszarze zamieszkiwanym
przez poszkodowanego [9]. Zadośćuczynienie nie może
być symboliczne. Kwoty te wynoszą od kilku do kilku-
dziesięciu tysięcy złotych.
|
|
WYMAGANIA SANITARNO-HIGIENICZNE
Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi zawiera prawną definicję
„zakażenia” [10]. Zakażenie jest to wniknięcie do orga-
nizmu i rozwój w nim biologicznego czynnika choro-
botwórczego. Drogi przenoszenia zakażeń mogą być
bezpośrednie przez dotyk (np. skóry, błon śluzowych),
pośrednie – powietrzno-kropelkowa (np. kichanie, mó-
wienie) oraz inhalacyjne. Miejsca, w których wykonuje
się zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek
(tatuaż, piercing, manikiur, pedikiur), powinno trak-
tować się jak gabinety zabiegowe. Wynika to z faktu,
że klienci korzystający z usług wyżej wymienionych
gabinetów są anonimowi. Pracownicy gabinetów ko-
smetycznych nie mają żadnych informacji o stanie ich
zdrowia, a mogą być oni nosicielami chorób wywoła-
nych przez:
•
grzyby, np. drożdżaki (
Candida albicans),
oraz z rodzaju
saprofitycznych (
Pityrosporum)
wywołujących łupież,
•
bakterie, np. gronkowca złocistego, paciorkowca,
