Page 55 - KE 1.2013 - całość - web 2
Basic HTML Version
53
Kosmetologia Estetyczna / 1 / 2013 / vol. 2
Medycyna
estetyczna
/
prezentacja
Laserowe
usuwanie
tatuaży
A
gata
M
ańkowska
Wyższa Szkoła Edukacji i Terapii
w Poznaniu
ul. Grabowa 22, 61-473 Poznań
tel: +48 61 832 77 76, Gabinet
Lekarski SALUS-dr Kasprzak
ul. Swoboda 20, 60-391 Poznań
email:
Tatuaż to jedna z najczęściej wykorzysty-
wanych technik trwałego zdobienia ciała.
Jego popularność oraz stosunkowo nieduży
koszt wykonania powodują, że wiele osób
decyduje się na tatuaż pod wpływem chwili,
nieprzemyślanie. Problem pojawia się w mo-
mencie zmiany decyzji i potrzeby usunięcia
niechcianego rysunku.
Rozwój metod usuwania tatuażu jest wyra-
zem poszukiwania sposobu jego całkowitego
usunięcia bez uszkodzenia tkanki. Dotychczas
stosowane metody to: impulsowe światło lase-
rowe, chirurgia i chirurgia laserowa, peelin-
gi, dermabrazja (chemiczna i mechaniczna),
kriochirurgia, elektrochirurgia, koagulacja
światłem z zakresu podczerwieni, salabrazja
(stosowanie chlorku sodu), kamuflaż itp. Zo-
stały one opisane na łamach wydania 4/2012
„Kosmetologii Estetycznej” [1]. Czynnikiem
ograniczającym w przypadku każdej metody
jest głębokość zdeponowania barwnika oraz
obszar powierzchni skóry, jaki zajmuje tatuaż.
Metody te stwarzają niebezpieczeństwo po-
wstania blizn, keloidów, przebarwień.
Spośród wielu obecnie stosowanych, jako
najbardziej skuteczne uznaje się dwie me-
tody laserowe. Pierwsza wykorzystuje lase-
ry powodujące ablację tkanki, druga, lasery
nieablacyjne. Fizyczny mechanizm usuwania
tatuaży za pomocą światła laserowego polega
na reakcji tuszu na światło laserowe. Zasto-
sowanie bardzo krótkiego nanosekundowego
impulsu laserowego (uzyskiwanego metodą
zwaną Q-Switch) powoduje mechaniczne
uszkodzenie barwnika tatuażu bez efektu
termicznego. Usunięcie tatuażu wymaga
przeprowadzenie kilku zabiegów, a ich liczba,
odstępy między nimi oraz uzyskany efekt za-
leżą od wielu czynników.
Drugą grupą laserów stosowaną w usuwaniu
tatuaży są lasery chirurgiczne. Znajdują one
zastosowanie w usuwaniu zbędnego owłosie-
nia, powierzchownych zmian naczyniowych
skóry czy w odmładzaniu skóry. Pacjenci po-
szukują jednak takichmetod, które nie tylko są
skuteczne, ale również nie powodują skutków
ubocznych oraz wyłączenia ich z życia codzien-
nego, w tym również zawodowego.
B
iofizyczne oddziaływanie
światła laserowego na tkankę
Promieniowanie laserowe w procesie oddzia-
ływania z tkanką, poprzez jego absorpcję,
traci swoją energię. W przypadku absporp-
cyjnych form terapii szczególne znaczenie
ma dostarczenie wymaganej dawki energii
na określoną głębokość w skórze. Dla dłu-
gości fali w zakresie 600-950nm (tzw. okno
optyczne) energia szczególnie głęboko pene-
truje do tkanki. Absorpcja energii w tkance
związana jest z obecnością w niej specyficz-
nych chromoforów (fotoakceptorów). Są to
substancje takie jak: woda, hemoglobina,
melanina czy białka. Cechują się one zdol-
nością pochłaniania energii określonej dłu-
gości fali promieniowania. Melanina obecna
w normalnych warunkach w naskórku i wło-
sie pochłania energię ze zmienną skutecz-
nością zależną od długości emitowanej fali.
Z kolei hemoglobina wykazuje dobrą absorp-
cję w zakresie światła niebieskiego, zielonego
i żółtego. Bardzo dobra absorpcja promie-
niowania przez ten chromatofor zachodzi
przy długości fali: 418, 542, 532, 587nm. Woda
oraz tkanki bogate w wodę dobrze pochłania-
ją promieniowanie UV, poniżej 400nm oraz
promieniowanie podczerwone o długości fali
powyżej 2000 nm [2-4].
