6 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
608
N
artykuł naukowy
BIOCHEMIA
•
Glinka błękitna
pozyskiwana jest ze złóż francuskich, amery-
kańskich i rosyjskich – glinka krymska (bentonitowa). Jest to ro-
dzaj popiołu wulkanicznego. Używana jest pielęgnacji cery trą-
dzikowej i tłustej, zewzględunawłaściwości adsorbcyjne. Działa
oczyszczająco, przeciwzapalnie i odżywczo, poprawiając ogólny
wygląd skóry. Glinka błękitna rozjaśnia skórę dojrzała, niweluje
zmarszczki, dotlenia i przywraca równomierny koloryt. Przy
zastosowaniu na całe ciało skutecznie usuwa toksyny [19].
|
|
GLINKI WKOSMETOLOGII
Najłatwiejszym sposobemwykorzystania właściwości glinki jest
jej zastosowanie w pielęgnacji cery. Położona w formie maseczki,
poprawia ukrwienie, dotlenia i aktywizuje mechanizmy obron-
ne organizmu. Maseczka z glinki działa jak lekki masaż. Jak każ-
dy produkt naturalny, przywraca równowagę organizmu i przy-
czynia się do jego regeneracji [20]. Po połączeniu glinki z wodą
otrzymuje się gęstą masę, dzięki czemu jest ona wygodna do
aplikacji w formie maseczki. Stosowanie takich maseczek sprzy-
ja dokładnemu oczyszczaniu skóry, usunięciu nadmiaru sebum
i złuszczonych komórek naskórka. Dla otrzymania widocznego
efektu zaleca się stosowanie 6 zabiegów raz w tygodniu, a na-
stępnie raz w miesiącu, w celu podtrzymania efektów.
Glinkowe maski kosmetyczne mogą być stosowane jako jednora-
zowy zabieg pielęgnacyjny. Najczęściej występująwpostaci past lub
gęstych cieczy. Ich cechą charakterystyczną jest fakt zastygania na
twarzy po nałożeniu i ścisłe do niej przyleganie. To powoduje, że
skóra po takimzabiegu zostaje nawilżona, odżywiona, wygładzona
i oczyszczona. Dzieje się tak na skutek przenikania odpowiednich
substancji odżywczych i leczniczych zawartychw glinkach.
Do substancji, które tworzą bazę zastygającą w glinkach ko-
smetycznych, zalicza się:
•
glinki w postaci kaolinitu, bentonitu, montmorylonitu, ziemi
okrzemkowej, talku, ziemi wulkanicznej z dodatkiem środ-
ków wiążących typu skrobia lub dekstryna,
•
polimery rozpuszczalne w wodzie: skrobia, żelatyna, kaze-
ina, karboksymetyloceluloza,
•
emulsje lateksowe z dodatkiem modyfikowanej celulozy
i wypełniaczy mineralnych,
•
parafinę lub wosk w stanie stopionym o temperaturze krzep-
nięcia nieco wyżej od temperatury skóry [12].
Glinki znajdują także zastosowanie w przemyśle farmaceu-
tycznym.
Ostatnie badania wykazały, że przeciętny dorosły człowiek
stosuje około 9 kosmetyków dziennie, a ponad 25% kobiet uży-
wa 15 i więcej kosmetyków. Wśród dorosłych od 1 do 3% jest
z kolei uczulona na składniki kosmetyków. Niepożądane skutki
mogą wystąpić jako reakcja na składniki recepturalne: składnik
główny, konserwant, środek zapachowy oraz pozostałe składni-
ki. Należy jednak podkreślić, że kosmetyk przed dopuszczeniem
go do obrotu musi przejść odpowiednie badania oraz ocenę bez-
pieczeństwa. Polska jest krajem Unii Europejskiej i obowiązują
w niej wydane dyrektywy dotyczące również bezpieczeństwa
stosowania kosmetyków. Wśród substancji dopuszczonych
w ograniczonym stopniu do receptury kosmetycznej znajduje
się AlF
3
oraz AlxZr(OH)yClz – związki kompleksowe chlorku
wodorotlenku cyrkonu glinu z glicyną [21]. W stosunku do pozo-
stałych związków obecnie nie ma regulacji, które ograniczałyby
lub wykluczały stosowanie związków glinu w kosmetykach.
|
|
PODSUMOWANIE
Związki glinu mają szerokie zastosowanie w kosmetologii i prze-
myśle kosmetycznym. Korund, czyli tlenek glinu, stosuje się w za-
biegu, zwanym mikrodermabrazją, który zalecany jest osobom
borykającym się z rozstępami, przebarwieniami, zmarszczkami,
cellulitem oraz problemami skórnymi. W kosmetyce związki
glinu stosowane są głównie do produkcji antyperspirantów i dez-
odorantów, gdyż wpływają na zwężenie ujść gruczołów poto-
wych. Używane są także przy produkcji pudrów jako nośnik dla
barwników i środek powstrzymujący wysychanie. Związki glinu
dzięki swoim właściwościom czyszczącym i polerującym wystę-
pują również jako składnik past do zębów. Gliniany stosowane
są także w peelingach oraz w kremach jako regulatory lepkości.
Ważne miejsce w kosmetyce znalazły też glinki, cenione za wzglę-
du na swoje oczyszczające, wygładzające, nawilżające oraz leczni-
cze. Jednakże doniesienia o korelacji stosowania kosmetyków na
bazie związkówglinu i występowaniu różnych choróbwzbudzają
pewien niepokój. O ile wyniki badań stanowią podstawę do dys-
kusji, o tyle rzekome przechodzenie cząsteczek związków glinu
z opakowań aluminiowych do kosmetyków należy negować i wy-
jaśniać. Cząsteczki związkówglinuwystępującewdezodorantach
pochodzą od związków użytych w recepturze, a nie z opakowa-
nia. Autorzy niniejszego artykułu zdają sobie sprawę z trudności
poruszanej tematyki. Jednak celem było przedstawienie różno-
rodnych właściwości związków glinu, dla których zostały one (te
związki) włączone do listy składników kosmetycznych.
|
|
LITERATURA
1.
J.M. Mansour, A. Ehrlich, T.E. Mansour:
Biochem. Biophys. Acta
, 744, 1983, 3645.
2.
B. Gworek:
Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych
, 29, 2006.
3.
W. Kasprzak, A. Mańkowska:
Fizjoterapia w kosmetologii i medycynie estetycznej
, Wyd.
PZWL, Warszawa 2010, 40-42.
4.
F. Cardarelli:
Materials Handbook. A Concise Desktop Reference
, Springer, 2008, 163-164.
5.
T.L. Petit, G.B. Biederman, P.A. McMullen:
Neurofibrillary degeneration, dendritic dying
back, and learning-memory deficits after aluminum administration: Implications for brain
aging
,
Experimental Neurology, 1980, 67, 152-162.
6.
W. Malinka:
Zarys chemii kosmetycznej
,
Volumed Sp. z o.o., Wrocław 1999, 72-73, 258.
7.
K.H. Lautenschläger, W. Schröter, A. Wanninger:
Nowoczesne kompendium chemii
,
Wydawnictwo PWN, Warszawa 2007, 409-410.
8.
Z. Sarbak, B. Jachymska-Sarbak, A. Sarbak:
Chemia w kosmetyce i kosmetologii
,
Wy-
dawnictwo MediaPharm, Polska, Wrocław 2013, 149-150, 258.
9.
B.Kwiatkowska:
Skóra.Azjatyckapielęgnacjapopolsku
,WydawnictwoPascal,Bielsko-
-Biała 2017, 118-130.
10.
A. Markiewicz, B. Jachymska-Sarbak, Z. Sarbak:
Glin i jego związki chemiczne w ko-
smetyce
,
Polish Journal of Cosmetology, 12(1), 2009, 15-22.
11.
M. Molski:
Chemia piękna
, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009, 76-78.
12.
W. Kasprzak, A. Mańkowska:
Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA
,
Wyd.
PZWL, Warszawa 2008, 2010, 371-372.
13.
F.A. Cotton, G. Wilkinson, P.L. Gaus:
Chemia nieorganiczna. Podstawy
, Wydawnictwo
PWN, Warszawa 1995, 368.
14.
A. Marzec:
Chemia kosmetyków
, Wydawnictwo Dom Organizatora, Toruń 2009, 54.
15.
A.Z. Wilczewska, H. Puzanowska-Tarasiewicz:
Podstawy chemii kosmetycznej
, Wy-
dawnictwo Poligrafii Politechniki Białostockiej, Białystok 2007, 12, 38.
16.
J. Raźny:
Mika – minerał trochę zapomniany
, Wydawnictwo Business Image, 2004, 48.
17.
B. Miedziak:
Uzdrawiająca moc glinki zielonej
,
Wydawnictwo Smootch, Swarzędz
2003, 40-82.
18.
J. Pagacz, K. Pielichowski:
Modyfikacja krzemianów warstwowych do zastosowań
w nanotechnologii
,
Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej 2007, 135
19.
-
toksyn-regeneracja-skory-chorej-100-gr,%20272 (dostęp z dnia 17.05.2014).
20.
M. Abehsera:
Uzdrawiająca glinka
,
Wydawnictwo Limbus, Bydgoszcz 1999, 99, 97.
21.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 li-
stopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych z późniejszymi 26 aktualiza-
cjami aż do Rozporządzenia Komisji (UE) 2017/1413 z dnia 3 sierpnia 2017 r. włącznie
(aktualizacje nie zawierają adnotacji o omawianychw tym artykule związkach glinu).
