5 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
514
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
Fot. 1
Tatuaże na ciele Ötzi – „człowieka lodu”
Źródło:
[I]
W starożytnym Egipcie tatuaże znano przynajmniej od
okresu tynickiego (około 3100-2686 r. p.n.e.). Przypuszczenie to
opiera się na analizie specyficznych dekoracji, jakimi zdobione
były w owym czasie figurki przedstawiające ludzi. Natomiast
pierwsze zachowane mumie kobiece pokryte tatuażami pocho-
dzą z okresu około 2133-1991 r. p.n.e. z rejonu Teb, czyli dzisiej-
szego Luksoru [4]. Jeden z najstarszych zachowanych tatuaży
odkryto na ciele 4000-letniej egipskiej mumii królewskiego po-
tomka, który miał nakropkowany igłą z kości wizerunek Boga
Słońca, a w powstałe ranki wtarto mieszaninę tłuszczu zwie-
rzęcego i sadzy. O długiej historii tatuażu świadczą także tatu-
aże na ciele kobiety sprzed 2500 tys. lat zwanej „Księżniczką
Ukok” odnalezionej na Płaskowyżu Ukok na Syberii. Badacze
uważają, że jej tatuaże pełniły funkcję identyfikacyjną [9] (fot 2).
Fot. 2
Tatuaże na ciele kobiety sprzed 2500 tys. lat zwanej „Księżniczką Ukok” odnalezionej na
Płaskowyżu Ukok na Syberii
Źródło:
[II]
|
|
HISTORYCZNE I WSPÓŁCZESNE TECHNIKI
WYKONYWANIA TATUAŻU
Istniało i istnieje wiele metod tatuowania. Dawniej najbardziej
rozpowszechnioną metodą było nakłuwanie skóry za pomo-
cą narzędzia wykonanego z metalu, drewna, kości lub muszli,
które maczano w specjalnych barwnikach, najczęściej w sadzy
zmieszanej z tłuszczem lub w sproszkowanym graficie. Inną
metodą tatuowania było przeciąganie pod skórą igły z nicią na-
moczoną wcześniej w substancji barwiącej [10]. Do najbardziej
prymitywnych metod należy zdrapywanie skóry ostro zakoń-
czonym przedmiotem i wcieranie barwnika w ranę [4].
Aktualnie najczęściej wykorzystywanym narzędziem przez
tatuatorów jest maszynka elektryczna [11]. Tatuator za jej po-
mocą gęsto nakłuwa skórę specjalnie przeznaczonymi do tego
celu jednorazowymi igłami. Maszynki te wykonują kilkaset
ukłuć na sekundę [12].
Inne narzędzia przeznaczone do tatuowania funkcjonują
jeszcze w nielicznych kulturach oraz w Japonii. Tradycyjna
technika japońska, która jest stosowana do dziś, polega na
wprowadzaniu barwników pod skórę bambusową pałeczką, na
zakończeniu której znajduje się wiązka igieł wkłuwających się
w ciało (fot 3). Ze względu na dużą bolesność tej metody, jest ona
dzielona na pięć faz [11].
Fot. 3
Wykonywanie tradycyjnego tatuażu japońskiego irezumi
Źródło:
[III]
|
|
HISTORYCZNE SPOŁECZNO-KULTUROWE FUNKCJE
TATUAŻUWRÓŻNYCH KULTURACH
|
|
Polinezja
Tatuowanie było praktykowane od przynajmniej 3,5 tys. lat
przez niemal wszystkie kultury wysp Pacyfiku. Charaktery-
stycznym typem tatuażu polinezyjskiego był tzw.
moko
wyko-
nywany na twarzy (fot. 3, 4). Nie pełnił on funkcji dekoracyjnej,
ale był swego rodzaju wizytówką osoby, która go posiadała. Te
charakterystyczne, kunsztowne znaki wytatuowane na twa-
rzach Polinezyjczyków sygnalizowały, oprócz przynależności
do konkretnego plemienia, również pozycję społeczną. Zgodnie
z tradycją nie każdy mógł posiadać
moko
, trzeba było na niego
zasłużyć i udowodnić, że jest się go godnym [9].
Na wyspach Polinezji tatuowanie było częścią codziennego
życia, rozkwit tej sztuki umożliwił między innymi ciepły klimat
– tatuaż był tamważniejszym symbolem statusu, wieku czy płci
niż ubranie [24]. Tatuaż polinezyjski miał również znaczenie
religijne i symboliczne. Mógł także pełnić funkcję ochronną np.
przed dzikimi zwierzętami lub groźnymi duchami [3].
