5 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
530
N
artykuł naukowy
dermatologia
o długości fali w zakresie 400-1200 nm, czyli IPL, a także
wiązki laserowej wykorzystanej w pulsacyjnym laserze barw-
nikowym o długości fali 510 nm i czasie trwania impulsu
ok. 30 ns, laserze rubinowym o długości fali 694 nm, laserze
neodymowo-yagowym (nd-yag) – 1064 nm, laserze erbowo-
-yagowym (er-yag) – 2940 nm oraz CO
2
– 10600 nm. Skuteczną
metodą walki z przebarwieniami okazała się również terapia
światłem LED oraz mikronakłuwanie za pomocą dermapena
lub igły akupunkturowej. Zróżnicowanie procesów fizyko-
-chemicznych charakterystycznych dla poszczególnych metod
decyduje o głębokości działania, a co za tym idzie – rodzaju
przebarwień, jakie można tymi metodami skutecznie usunąć
(rys. 1). Płytkie przebarwienia, w których barwnik nagroma-
dzony jest w obrębie naskórka, są łatwiejsze do usunięcia niż
przebarwienia skórne umiejscowione głębiej. Obecnie w obu
przypadkach leczenie przebarwień nie ogranicza się jedynie
do złuszczania naskórka i hamowania melanogenezy, ale także
naprawy uszkodzeń włókien kolagenowych, jakie występują
w miejscach głębiej położonych przebarwień. Proces odbudo-
wy struktur białkowych skóry jest powolny, dlatego też terapia
musi być długotrwała. Jednak zastosowanie właściwych me-
tod przynosi często dobre efekty.
|
|
Farmakologiczne leczenie miejscowe
Leki stosowane miejscowo działają głównie przez zahamowa-
nie syntezy melaniny i z reguły dostępne są tylko na receptę
ze względu na wysokie stężenie substancji aktywnych. Do naj-
częściej stosowanych należą: hydrochinon, związek fenolowy
w stężeniu 2% i arbutyna – pochodna hydrochinonu, działające
rozjaśniająco poprzez inhibicję tyrozynazy, tj. metaloenzymu
glikoproteinowego uczestniczącego w procesie melanogenezy
oraz pochodna witaminy A – izotretynoina i pochodna piry-
midyny – 5-fluorouracyl wykazujące działanie silnie złuszcza-
jące. Preparaty te dostępne są w postaci kremów, maści lub żeli.
Wskazaniem do leczenia w przypadku pierwszej grupy związ-
ków są plamy soczewicowate, natomiast w przypadku grupy
drugiej są głównie zmiany rogowacenia słonecznego i starcze-
go. Efekty działania widoczne są dopiero po kilku miesiącach
stosowania, a ryzyko wystąpienia powikłań w postaci rumie-
nia, suchości skóry czy świądu jest dość duże [12].
|
|
Peelingi chemiczne
Peelingi chemiczne działają przede wszystkim na warstwę
rogową naskórka, wpływając na normalizację procesu złusz-
czania oraz zwiększenie jej plastyczności. Są skutecznym spo-
sobem redukowania starczych plam soczewicowatych, zmian
skórnych typu zrogowaceń posłonecznych oraz barwniko-
wych brodawek łojotokowych [2, 13].
Substancje najczęściej wykorzystywane do przeprowadza-
nia peelingów chemicznych można podzielić ze względu na
właściwości i mechanizmy działania na trzy grupy: metabo-
liczne, żrące oraz toksyczne.
Do usuwania lub redukcji zmian barwnikowych związa-
nych z wiekiem wystarczające jest zastosowanie substancji
o aktywności głównie metabolicznej, do których należą kwasy
alfa-hydroksy (AHAs), między innymi kwas glikolowy i mig-
dałowy, zwane też kwasami owocowymi. Procesy depigmen-
tacyjne z zastosowaniem tych kwasów polegają na interakcji
z enzymami, których funkcja polega na ograniczeniu kohezji
korneocytów, tj. martwych komórek zlokalizowanych w war-
stwie zrogowaciałej naskórka, co z kolei prowadzi do odłącza-
nia się komórek od siebie i ich złuszczania [13].
Kwas glikolowy jest najczęściej wykorzystywany i ma szero-
kie zastosowanie zewzględuna swój krótki łańcuchułatwiający
jego przenikanie do skóry bez konieczności użycia roztworów
o bardzo kwasowym pH. Może być stosowany na różne okolice
ciała (twarz, szyja, dekolt, ręce) i działa na wszystkie fototypy
skóry. W stężeniu 15% ma właściwości delikatnie złuszczające,
20-30% odpowiada powierzchniowemu peelingowi, a w stęże-
niu 50-70% powoduje silne złuszczanie i intensywne pobudza-
nie procesów regeneracji w skórze właściwej. Ponadto ma silne
właściwości nawilżające i odmładzające, wspomaga odnowę
i regenerację skóry poprzez pobudzanie aktywności fibrobla-
stów. Barwnikowe brodawki łojotokowe mogą być leczone wy-
łącznie 70% roztworem peelingującym kwasu glikolowego, aż
do oddzielenia się naskórka. Na obszarach poddanych zabiego-
wi tworzą się strupy, w ciągu 7 dni następuje silne złuszczanie,
a następnie szybkie wygojenie. W celu utrzymania prawidło-
wego nawilżenia skóry należy dodatkowo zastosować wazeli-
nę. Przy usuwaniu zmian typu rogowacenie posłoneczne star-
cze najlepsze efekty daje skojarzenie peelingów 70% kwasem
glikolowym ze wstępną terapią 5% kremem 5-fluorouracylu
na 1 tydzień przed wykonaniem peelingu. Badanie kliniczne
18 osób z wyżej wymienionymi zmianami leczonych metodą
skojarzoną wykazało 92% skuteczność terapeutyczną w po-
równaniu z 20% skutecznością po zastosowaniu wyłącznie
peelingu i ok. 75% po zastosowaniu 5-fluorouracylu [13] (fot. 4).
Fot. 3
Brodawki łojotokowe. Liczne zmiany o typowym umiejscowieniu na plecach
Źródło:
[IV]
