2 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
234
A
artykuł
makijaż permanentny
CECHY TRENERA
Wdzisiejszych czasach szkolić mogą wszyscy, lecz nie wszyscy
mają do tego odpowiednią wiedzę i umiejętności. Tanie kursy,
niepoparte doświadczeniem ani wiedzą szkoleniową, pojawia-
ją się na naszym rynku coraz częściej. Szkoleniowcy, niemają-
cy odpowiednich kwalifikacji ani praktyki zawodowej, przeka-
zują swoją wiedzę w bardzo okrojony i często niejasny sposób.
Nie wynika to z ich niechęci, ale zwyczajnie z braku wiedzy,
jak to robić. Nie potrafią i nie umieją przeprowadzić odpo-
wiednich ćwiczeń i wychwycić błędów kursantki, które mogą
okazać się tragiczne w skutkach. Brak podstaw kolorymetrii,
rysunku wstępnego i opanowania w stopniu przynajmniej
podstawowym osoby uczącej się to nagminny błąd w procesie
szkolenia. Rynek obfituje zarówno w barwniki, jak i urządze-
nia do wykonania makijażu permanentnego, przeznaczone do
różnych technik. Nauka tylko i wyłącznie jednej marki i ro-
dzaju powoduje, że biorąc do ręki inny barwnik, już nie wiemy,
co robić, jak się zachowa na skórze. Po takich szkoleniach nie
umiemy samodzielnie podjąć decyzji o tym, na czym chcemy
pracować. Kolorymetria, nauka o pigmentach dostępnych na
rynku, składzie i procesie wyłuszczania się z naszej skóry, to
wiedza najważniejsza. Trenerzy bez certyfikatów i wiedzy
merytorycznej, jaką uzyskuje się na specjalnych szkoleniach
trenerskich, nie wiedzą, jak przekazać i wpoić przyszłym li-
nergistom zasady i techniki tak bardzo odpowiedzialnego
zawodu. Nie mają również informacji ogólnych na temat apa-
ratów dostępnych na rynku, akcesoriach i kartridżach, a jest
to bardzo istotne. Zapytaj swojego przyszłego trenera, czy ma
takowe uprawnienia i certyfikaty niezależnych firm. Szkole-
nia trenerskie są bardzo drogie i powinny dawać pewność, że
uczymy się od osoby, która ma wiedzę, doświadczenie i, co naj-
ważniejsze, potrafi je przekazać. Pomoże nam w rozwiązaniu
problemu oraz jest kompetentna.
SZKOLENIE IDEALNE
Szkolenia trwające 2-3 dni są zdecydowanie za krótkie. Przeka-
zanie i przyswojenie całej potrzebnej do samodzielnego wyko-
nywania zawodu wiedzy w tak krótkim czasie jest niemożliwe.
Inną skrajnością są szkolenia roczne i dwuletnie. Przyjrzyjmy
się uważnie programowi oraz ćwiczeniom. Zdarza się, że ich
zakres teoretyczny i praktyczny zbliżony jest do dobrego szko-
lenia podstawowego trwającego kilka lub kilkanaście dni.
Stojąc przed wyborem szkolenia w dzisiejszych czasach, nie
zazdroszczę kursantkom, gdyż wszystko na pierwszy rzut oka
wszędzie wygląda pięknie, a każdy trener wydaje się być tym
właściwym i godnym zaufania. Z doświadczenia widzę, jak dużo
firm podejmuje się szkoleń, nie do końca zdając sobie sprawę
z tego, chce szkolić, oraz jaką odpowiedzialność bierze na siebie
wykwalifikowany trener z prawdziwego zdarzenia.
AKREDYTACJA
I chyba najważniejszą sprawą, którą poruszę, jest akredytacja.
Pojęcie bardzo mocno naciągane. Zdarzyło mi się ujrzeć na-
wet post, że dana firma ma akredytowanego trenera. Jak to
możliwe? To nie trener otrzymuje akredytację. Jest ona przy-
znawana tylko w jeden sposób i jednostka, która otrzymuje
akredytacje, może wystawiać świadectwa MEN, a nie na wzór
MEN. Otrzymuje także numer ewidencyjny, który widnieje na
stronie Ministerstwa Edukacji Narodowej, nigdzie indziej.
Taką akredytację przyznaje komisja, składająca się z przed-
stawiciela urzędu pracy, Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz
dyrektora izby rzemieślniczej. Akredytacja mylona jest często
z wpisem do rejestru urzędu miasta, jako placówka niepubliczna,
mogąca wystawić świadectwa na wzór MEN. Podczas procesu
akredytacyjnego MEN ocenie poddaje się sale wykładowe, plan
szkolenia, doświadczenie trenerskie, jakość i opinie prowadzo-
nych szkolenia oraz cały program. Ministerstwo sprawuje nadzór
nad przebiegiem nauczania oraz przygotowania do zawodu, co
świadczy o tym, że trenerzy oraz placówka spełniają wszystkie
normy oraz że jest w pełni przygotowana pod każdymwzględem,
również merytorycznym, do prowadzenia szkoleń. Natomiast
tzw. certyfikacje są często podciąganiem pod ten proces zgłosze-
nia placówki do urzędu miejskiego lub starostwa, gwarantujące
wpis do placówek niepublicznych, a podlegające tylko nadzorowi
sanepidu (warunki lokalowe i socjalne). Nie ma tu mowy o speł-
nieniu podstawowych standardów nauczania. Te placówki nie ist-
nieją w bazieMEN. To samo dotyczy wpisu KRS, gdzie wystarczy
zgłosić firmę i, bez kompletnie żadnej kontroli, działać jako placów-
ka szkoleniowa, nie podlegając żadnej weryfikacji.
Niestety nasze prawo nie sprzyja osobom poszukującym
szkoleń, a placówki wykorzystując to, kuszą niskimi cenami,
szkoleniami w grupach kilkuosobowych. Należy jednak mieć
na uwadze to, że bez odpowiedniego przygotowania często ta-
kie szkolenie wymyka się spod kontroli.
Akredytację może uzyskać placówka, która ma odpowied-
nie wyposażenie dydaktyczne, wykwalifikowaną kadrę, sama
opracowuje i udostępnia materiały szkoleniowe. Widać zatem,
że nie jest to praca odtwórcza, to wysiłek, który skutkuje odpo-
wiednim przygotowaniem do kształcenia innych.
Utrzymanie akredytacji gwarantuje ciągłe rozwijanie i po-
prawianie jakości oferowanych usług.
Wybierając rzeczywiście akredytowaną placówkę, mamy
gwarancje jakości i profesjonalizmu. Procesowi kontroli podlega
bowiem nie tylko sam trener, ale również praca całego zespołu.
REASUMUJĄC
Zawód linergistki jest bardzo odpowiedzialnym przedsięwzię-
ciem i jakiekolwiek uchybienia, brak solidnych podstaw, teorii,
pracy na skórkach orazmodelkach, stała kontrolaw trakcie i po
szkoleniu może doprowadzić do katastroficznych w skutkach
efektów. Wybór odpowiedniego szkolenia i trenera w gąszczu
informacji jest niezwykle trudny, warto jednak zainwestować
swój czas przed jeszcze większą inwestycją finansową.
