5 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
505
N
artykuł naukowy
okulistyka
Fot. 1
Zapalenie rogówki wywołane przez Acanthamoeba
Źródło
[3]
Fot. 2
Naciek pierścieniowaty rogówki wywołany Acanthamoeba
Źródło
[4]
W niektórych początkowych stadiach obraz klinicz-
ny może przypominać tarczowate zapalenie rogówki.
Pojawienie się zmian satelitarnych, zapalenia martwi-
czego oraz ropnia istoty właściwej rogówki jest sygna-
łem znacznego zaawansowania choroby. Znamienny
jest brak neowaskularyzacji rogówki – nowotworzenie
naczyń krwionośnych rogówki (fot. 3).
Fot. 3
Neowaskularyzacja rogówki
Źródło
[5]
Postęp choroby prowadzi do ścieńczenia istoty wła-
ściwej, powstania przepukliny blaszki granicznej tylnej
(
descemetocoele
) oraz perforacji rogówki.
Zapaleniu rogówki o tej etiologii mogą towarzyszyć
dwie formy zapalenia twardówki: ciężkie (przednie), rozla-
ne lub guzkowe zapalenie twardówki oraz tylne, niekiedy
z towarzyszącym zapaleniem nerwu wzrokowego. Zapa-
lenie przedniego odcinka błony naczyniowej może mieć
postać zapalenia tęczówki lub tęczówki i ciała rzęskowego
z poziomem ropy w komorze przedniej (
hypopyon
) oraz
powstaniem zrostów tylnych. Ostrość wzroku różni się
w zależności od zaawansowania choroby i może obniżyć
się do liczenia palców lub nawet braku poczucia światła.
Rozpoznanie zakażenia akantaamebą jest bardzo
trudne, ponieważ może ono przypominać liczne infek-
cje rogówki; wirusowe, bakteryjne lub grzybicze. Często
jest błędnie rozpoznawane jako zapalenie rogówki wy-
wołane przez wirus
Herpes Simplex
[5]. Wczesne rozpo-
znanie jest niezwykle istotne, ponieważ lepsze wyniki
są osiągnięte w początkowych stadiach choroby [3].
|
|
METODY DIAGNOSTYCZNE
Diagnostyka opiera się na zebraniu dokładnego wy-
wiadu od pacjenta w kierunku stosowania soczewek
kontaktowych, ich pielęgnacji, pływania w soczew-
kach, urazach oka, ciała obcego rogówki, wcześniej-
szych chorobach oka i stosowanych miejscowo lekach.
Kolejne badania diagnostyczne to:
•
badanie ostrości wzroku,
•
badanie w lampie szczelinowej,
•
wykonanie posiewu na rutynowe podłoża w kierun-
ku bakterii i grzybów,
•
pobranie zeskrobin zmian rogówkowych sterylnym
skalpelem przy zaaplikowaniu kropli znieczulających,
•
badanie czucia rogówkowego (to badanie różnicuje
zakażenie amebą a
Herpes Simplex
).
Przyżyciową metodą diagnostyczną jest badanie
rogówki w mikroskopie konfokalnym (odmiana mikro-
skopu fluoroscencyjnego, w którym źródłem światła
jest laser). Pozwala on na rejestrowanie obrazów cien-
kich warstw preparatu, czyli przekrojów optycznych
badanych obiektów na różnych głębokościach i two-
rzeniu dzięki tym obrazom trójwymiarowego obrazu
badanego obiektu [5].
W cyklu życiowym
Acanthamoeba
występują dwa
stadia:
•
aktywne trofozoity,
•
uśpione cysty.
Obie te formy są inwazyjne dla człowieka. Stwier-
dzono, że trofozoity po okresie intensywnego wzrostu
lub w przypadku zubożenia podłoża w substancje po-
karmowe mogą się przekształcić w cysty (fot. 4, 5).
Fot. 4
Trofozoity Acanthamoeba sp. z wodniczkami tętniącymi
Źródło
[5]
