4 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
400
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
Z czasem rumień przechodzi w trwale rozszerzone powierz-
chowne naczynia włosowate splotu podbrodawkowego. Zloka-
lizowany jest w okolicy policzków, nosa i brody, może również
występować na pozostałej skórze twarzy, szyi i dekolcie. Na-
czynia włosowate nie wytrzymują ciśnienia krwi, a następ-
stwem tego jest powstanie teleangiektazji. W związku z tym, iż
reaktywność rumieniowa jest często początkiem trądziku ró-
żowatego, nazywana jest
prerosacea
. Dotyczy zazwyczaj osób
z I i II fototypem skóry, zmiany rumieniowe pojawiają się około
20. roku życia, a zmiany naczyniowe w wieku 30-40 lat. Nieod-
powiednia pielęgnacja skóry ze skłonnością do rumienia, brak
ochrony przed szkodliwym działaniem warunków atmosfe-
rycznych czy kruchość i nadwrażliwość naczyń krwionośnych
mogą doprowadzać do nasilenia zmian naczyniowych [3, 4].
W pracy scharakteryzowano bardziej zaawansowane niż
zabiegi kosmetyczne metody stosowane w likwidacji rumie-
nia i zmian naczyniowych występujących w obszarze twarzy.
Autorki wykazały, że znajomość metod mało inwazyjnych jest
niezbędna, aby je właściwie dobrać i zastosować w przypadku
niwelowania rumienia lub zmian naczyniowych występują-
cych na różnych poziomach skóry.
|
|
Rumieńwcerze naczyniowej
Podstawową cechą rozpoznawczą cery naczyniowej jest wy-
stępowanie rumienia, czyli miejscowego zaczerwienienia skó-
ry. Spowodowane jest to najczęściej nadmiernym wypełnie-
niem naczyń włosowatych krwią, co skutkuje gwałtownym
ich rozszerzeniem [3, 5, 6].
Rumień zlokalizowany jest głównie na policzkach, nosie oraz
na szyi i dekolcie. Nasila się podczas oddziaływania na skórę
i organizm czynników, takich jak: chlorowana lub/i twarda
woda, mydła antybakteryjne lub z obecnością siarki, kosmety-
ki z zawartością alfa-hydroksykwasów o wysokich stężeniach
i niskim ph, pocieranie skóry i tarcie, gorące kąpiele, sztuczne
źródła ciepła, wysiłek fizyczny, słoneczne poparzenia skóry,
gwałtowne zmiany temperatur, odmroziny i odmrożenia, dzia-
łania na skórę niekorzystnych warunków atmosferycznych,
spożywanie gorących napojów i posiłków, ostro przyrządzo-
nych potraw, a także niektórych owoców i warzyw, palenie
papierosów i spożywanie alkoholu oraz przyjmowanie nie-
których leków. Zdarza się również, że nie występują wyraźne
przyczyny powstawania rumienia i mówimy wtedy o przypad-
kach tzw. idiopatycznego pochodzenia [1-3, 7-11].
Rumień na twarzy, szyi i dekolcie może również występo-
wać jako schorzenie współistniejące w innych schorzeniach.
Do schorzeń predysponujących, w trakcie których możemy
obserwować zmiany rumieniowe, należą: nadciśnienie tętni-
cze, niewydolność krążenia, zaburzenia trawienia, przewlekłe
zaparcia, nieżyt żołądka, schorzenia wątroby, zaburzenia hor-
monalne, tj. menopauza, miesiączka, stosowanie środków hor-
monalnych [1-3, 7-10, 12, 13].
Inne schorzenia dermatologiczne, w przebiegu których ob-
serwujemy zmiany naczyniowe zlokalizowane na twarzy, szyi
i dekolcie, to: toczeń rumieniowaty, twardzina, skóra barwni-
kowa i pergaminowa, plamice [3, 8-10, 12, 13].
|
|
Teleangiektazje
Z powodu kruchości naczyń rumień utrzymuje się coraz dłużej,
dochodzi do pojawienia się widocznych, prześwitujących przez
naskórek, trwale rozszerzonych naczyń włosowatych splotu
brodawkowego. Nazywane są one teleangiektazjami. Są to pa-
tologiczne zmiany układu naczyniowego skóry twarzy. Skłon-
ność do pojawiania się rozszerzonych naczyń krwionośnych
występuje już w dzieciństwie, jednak po około 20. roku życia
naczynia zaczynają być widoczne na powierzchni skóry. Wy-
stępują dwa rodzaje teleangiektazji. Teleangiektazje pierwotne
(samoistne) są związane najczęściej z zespołami wrodzonymi
lub występują w pewnych okresach życia, np. u osób starszych,
kobiet w ciąży. Natomiast teleangiektazje wtórne są wynikiem
działania czynników zewnętrznych (wiatr, niska temperatura,
przewlekła ekspozycja na słońce), chorób ogólnoustrojowych,
np. nadciśnienie, chorób skóry (trądzik różowaty) oraz leczenia
farmakologicznego [1, 3, 9, 14-16].
|
|
Mało inwazyjne metody redukcji zmian
naczyniowychwystępującychwobrazie cery
naczyniowej
|
|
Laseroterapia
Skrót LASER pochodzi z języka angielskiego
Light Amplification
by Stimulated Emission of Radiation
i określa wzmocnienie ener-
gii światła przez stymulację emisji promieniowania elektroma-
gnetycznego [3]. Laser emituje światło, które przenika i ingeru-
je w żywą tkankę oraz jest pochłaniane w sposób selektywny
przez oksyhemoglobinę, czyli czerwony barwnik krwi znajdu-
jący się w świetle naczyń krwionośnych, powodując koagulację
niepożądanych komórek, jednocześnie nie uszkadzając zdro-
wych komórek skóry i naskórka. Najwyższa absorpcja promie-
niowania przez oksyhemoglobinę jest dla fal o długości około
418, 524 i 577 nm. Głębokość umiejscowienia naczyń w skórze,
ich grubość oraz wielkość ciśnienia tętniczego krwi mają duże
znaczenie dla doboru odpowiedniego typu lasera oraz jego pa-
rametrów pracy. Naczynia położone głęboko, o większej śred-
nicy, wymagają zastosowania dłuższej fali, o większej mocy,
dłuższym impulsie czasu trwania, aby zapewnić odpowiednią
głębokość penetracji. W celu zamknięcia naczyń umiejscowio-
nych głębiejstosuje się lasery: pulsacyjny laser barwnikowy
FPDL (
Flashlamp Pulsed Dye Laser
), laser potasowo-tytanowo-
-fosforanowy KTP, laser miedziowy, laser neodymowo-yagowy
(Nd:YAG), laser kryptonowy, frakcyjny CO
2
oraz laser argono-
wy [17-20].
