3 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
267
A
ARTYKUŁ
TRYCHOLOGIA
P
rocedury diagnostyczne w gabi-
necie trychologicznym, dotyczące
schorzeń skóry głowy, mają charakter
interdyscyplinarny. Opierają się głów-
nie na nieinwazyjnej diagnostyce ob-
razowej z użyciem kamery wideo, np.
dermatoskopu, trichoscanu analizera
trychologicznego czy mikrokamery
trychologicznej. Dzięki uzyskanemu
obrazowi analizowane są wszystkie
obszary skóry głowy, zarówno zdro-
wej, jak i zmienionej chorobowo. Ana-
liza i ocena dotyczy również korzenia
i trzonu włosa. Takie badanie stanowi
podstawę w codziennej pracy trycho-
loga, mającej na celu diagnozę chorób
włosów i skóry głowy.
Diagnostyka chorób
włosów i skóry głowy
w praktyce trychologicznej
Mikrokamera w roli głównej
mgr Monika Sekita-Pilch
dyrektor Akademii MSP
Ochrony Zdrowia i Urody,
Akademii Trychologii
pierwszej w Polsce
Szkoły Trychologicznej
wGorzowieWielkopolskim,
specjalista zabiegów
estetycznych
Kamila Zielińska
trycholog kosmetyczny,
wykładowca w Akademii
MSP Ochrony Zdrowia
i Urody na kierunku
Trychologia Kosmetyczna,
członek Polskiego
Stowarzyszenia
Trychologicznego
Prawidłowe rozpoznanie schorzenia skóry
głowy jest podstawą odpowiednio dobranej
kuracji trychologicznej. Głównym narzę-
dziem pomiarowym dobrego gabinetu try-
chologicznego powinna być jest mikrokamera
trychologiczna – urządzenie współpracujące
z komputerem i sprawnym okiem trychologa.
Analiza uzyskanego obrazu umożliwia obiektywne moni-
torowanie przebiegu schorzenia i uzyskanych postępów
w zaplanowanej oraz przeprowadzonej kuracji.
|
|
PODSTAWY DIAGNOSTYKI
TRYCHOLOGICZNEJ
Zarówno włosy zmienione, jak i zdrowe wymagają od-
powiedniej pielęgnacji. W tym celu należy zdiagnozo-
wać, do jakiego należą typu, i na tej podstawie dobrać
zabiegi pielęgnacyjne oraz lecznicze. Mimo że trycho-
logia dysponuje wieloma metodami diagnostycznymi,
rozpoznanie choroby jest dość trudne, choćby z uwagi
na złożoność i współistnienie wielu przyczyn.
•
Trichogram
jest popularną metodą badania włosów
głowy na podstawie oceny ich korzeni w mikrosko-
pie świetlnym. Włosy do badania pobiera się z dwóch
różnych okolic owłosionej skóry głowy: okolicy czo-
łowej i potylicznej, w ilości sumarycznej około 100.
Następnie pod mikroskopem ocenia się fazę wzrostu
każdego włosa, w celu sporządzenia odsetkowego
obrazu cyklu życiowego mieszków włosowych.
•
Badanie trichoskopowe
nie wymaga pobierania
włosów do badania. Dzięki wykorzystaniu wide-
odermoskopii ocenia się morfologię włosów oraz po-
wierzchnię owłosionej skóry głowy w powiększeniu
20-krotnym lub 70-krotnym.
•
Mikrokamera
powiększa obraz włosa i skóry gło-
wy 200-krotnie. Na monitorze można wówczas
zobaczyć strukturę skóry głowy i ocenić, czy jest su-
cha czy tłusta, a także stwierdzić, czy mieszki włoso-
we są żywe czy obumarłe.
•
Biopsja owłosionej skóry
głowy jest często bada-
niem rozstrzygającym wątpliwości diagnostyczne,
zwłaszcza w przypadkach łysienia bliznowaciejące-
go i w niektórych postaciach łysienia niebliznowa-
ciejącego. Badanie polega na pobraniu wycinków
z centralnej części głowy, w pobliżu okolicy utra-
ty włosów. Sugeruje się wykonanie dwóch biopsji
sztancą o średnicy 4 mm.
Rozwój badań trychologicznych jest bardzo dyna-
miczny. W diagnozowaniu chorób włosów wykorzy-
stuje się nowoczesne metody, które mają za zadanie
ułatwić prawidłowe rozpoznanie. Należy podkreślić,
że żadne pojedyncze badanie nie jest wystarczające do
uzyskania pełnego obrazu stanu włosów.
|
|
CHOROBY SKÓRY GŁOWY
– WYBRANE PROBLEMY
Łysienie jest najczęstszym problemem klinicznym, po-
legającym na większym niż normalna, fizjologiczna
utrata włosów. W zależności od mechanizmu utraty
włosów obserwujemy łysienie anagenowe lub teloge-
nowe. W wielu przypadkach oba typy łysienia współ-
istnieją ze sobą.
Współautorka artykułu
Kamila Zielińska podczas
wykonywania zabiegu
