6 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
577
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
jaśniejsza i świeższa, a dzięki nawilżeniu głębokich warstw skóry,
widocznie gładsza i młodsza. Na rynku kosmetycznym są dostęp-
ne maski do użytku indywidualnego, które mogą być używane
przez konsumentów w warunkach domowych oraz maski profe-
sjonalne przeznaczone do zabiegówwgabinetach kosmetycznych,
których zdolność głębokiej penetracji w głąb skóry wymaga kon-
troli kosmetyczki. Maski wykorzystywane są w wielu zabiegach
pielęgnacyjnych, podczas którychmożna się odprężyć i wypocząć,
co korzystnie wpływa na wygląd cery osoby korzystającej z ta-
kiego zabiegu [6]. Do najpopularniejszych należą maski algowe,
bogate w aminokwasy, polisacharydy, alginiany, witaminy i mi-
kroelementy. Używane są one w celu odżywienia, nawilżenia
i regeneracji skóry, mają właściwości kojące i stabilizujące, dzięki
czemuwpływają korzystnie na poprawę wyglądu skóry. Podobne
właściwości prezentuje maska nawilżająca, która błyskawicznie
zmiękcza naskórek, a poprzez jego uelastycznienie spłyca również
drobne zmarszczki. W celu wygładzenia i spłycenia głębszych
zmarszczek stosowana jest maska liftingująca. Dzięki zwiększe-
niu napięcia skóry następuje duża poprawa owalu twarzy, skóra
staje się świeższa, a oznaki zmęczenia znikają. Głównym skład-
nikiem maski kolagenowej jest naturalny hydrolizat kolagenu.
Zadaniem maski jest poprawa napięcia i elastyczności skóry oraz
wzmocnienie działania substancji czynnych. W tym celu używa
się tzw. płatów kolagenowych nasączonych preparatami nawil-
żająco-odżywczymi, które nałożone na skórę twarzy pozwalają
równomiernie wchłonąć się substancjom aktywnym [8].
|
|
PEELING
Kosmetykami, które znalazły szerokie zastosowanie w profi-
laktyce i zwalczaniu oznak starzenia się skóry są peelingi. Wy-
korzystuje się je w celu złuszczenia, czyli usunięcia wierzchniej
warstwy komórek skóry oraz nieestetycznych zmian skórnych
powstałych na skutek procesu starzenia się, urazów lub zmian
chorobowych. Istnieją trzy rodzaje peelingów przeznaczonych
do usuwania zrogowaciałych komórek naskórka:
•
peeling mechaniczny – zawierający substancję ścierającą
w postaci drobnoziarnistego proszku zmieszanego z kremem;
•
peeling chemiczny – mający w składzie kwasy organiczne
o określonym stężeniu;
•
peeling fizyczny – wykorzystujący urządzenie rozpylające
na powierzchni skóry cząstki stałe, których zadaniem jest
złuszczenie korneocytów [8].
Zgodnie z definicją peelingiem chemicznym jest substancja che-
miczna naniesiona na skórę w celu kontrolowanego złuszczenia
skóry i uzyskania pewnych zmian skórnych. Ze względu na
głębokość działania peelingów chemicznych można je podzielić
na trzy rodzaje: peelingi powierzchniowe, peelingi średnio głę-
bokie i peelingi głębokie. Najbezpieczniejsze i najczęściej ofero-
wane przez gabinety kosmetyczne są peelingi powierzchniowe.
Poprawiają gładkość skóry, rozjaśniają cerę i wywołują łagodne
złuszczenie. W tym celu używane są dwa kwasy: kwas glikolo-
wy o stężeniu od 5% do 70% oraz kwas salicylowy w stężeniu od
10% do 50%. Peeling średnio głęboki, sięgający głębszychwarstw
naskórka oraz górnej warstwy skóry właściwej, wykonywany
jest głównie przez lekarzy. Stosuje się go w celu usunięcia prze-
barwień oraz spłycenia drobnych zmarszczek wokół oczu oraz
głębszychwokolicach fałdwargowo-nosowych. Do tego zabiegu
wykorzystuje się kwas trichlorooctowy w stężeniu 25%-35%. Do
uzyskania efektu głębokiego złuszczenia lekarze wykorzystują
związek zwany fenolem. Ten rodzaj peelingu dociera do głębo-
kich warstw skóry właściwej i trwale ją wybiela. Aktualnie jest
mało popularnym zabiegiem, ponieważ został zastąpiony przez
laserowy
resurfacing
twarzy [8].
|
|
SUBSTANCJE CHEMICZNE
|
|
Kwasy
Kosmetyki oraz zabiegi z wykorzystaniem substancji chemicz-
nych o działaniu złuszczającym znalazły szerokie zastosowa-
nie w kosmetologii oraz dermatologii estetycznej. Usuwanie po-
wierzchniowych lub głębokich warstw komórek naskórka lub
skóry właściwej, stymuluje produkcję włókien kolagenowo-ela-
stynowych i mukopolisacharydów, co wpływa na spłycenie
zmarszczek oraz rewitalizację skóry. Jedną z najpopularniej-
szych metod chemicznego złuszczania wierzchnich warstw
skóry jest stosowanie kwasów organicznych w odpowiednim
stężeniu oraz o stosunkowo niskiej toksyczności, zwanych
hydroksykwasami. Dzięki swoim właściwościom keratolitycz-
nym stosuje się je w peelingach, a przy niskim stężeniu i pH
zbliżonym do pH powierzchni skóry występują w preparatach
do codziennej pielęgnacji w warunkach domowych [5].
Hydroksykwasy pod względem budowy chemicznej i pocho-
dzenia podzielono na grupy:
•
alfa-hydroksykwasy AHA (tzw. kwasy owocowe), pozy-
skiwane z naturalnych źródeł, tj. trzcina cukrowa i owoce
oraz syntetyzowane chemicznie, przykłady: kwas glikolowy,
kwas mlekowy, kwas winowy, kwas jabłkowy, kwas cytry-
nowy, kwas migdałowy;
•
beta-hydroksykwasy BHA, pozyskiwane m.in. z kory brzozy
i wierzby, przykład: kwas salicylowy;
•
polihydroksykwasy, będące nową generacją hydroksykwa-
sów, przykłady: kwas laktobionowy, glukonolaktan [9].
Najczęściej stosowanym alfa-hydroksykwasem jest kwas gliko-
lowy. Główny efekt jego działania to nasilenie procesów złusz-
czania naskórka oraz udrożnianie ujść gruczołów łojowych.
Docierając do warstw skóry właściwej, stymuluje on produkcję
kolagenu i elastyny, zwiększając elastyczność skóry i spłycając
zmarszczki. Innym, równie popularnym, jest kwas migdałowy,
który ma łagodne właściwości złuszczające, jest dobrze tolero-
wany i bezpieczny do stosowania u osób z wrażliwą skórą [5].
Przedstawicielem grupy beta-hydroksykwasów jest kwas sa-
licylowy, który ma właściwości znieczulające, przeciwzapalne
oraz lipofilne i dlatego znalazł szerokie zastosowanie w lecze-
niu trądziku pospolitego [6].
