5 / 2019 / vol. 8
Kosmetologia Estetyczna
672
A
ARTYKUŁ
TRYCHOLOGIA
oznacza to jednak, że problem nie dotyczy kobiet. One mają po
prostu więcej możliwości, by ukrywać problem pod perukami,
dopinkami włosów czy fryzurami. Utrata włosów może być
dla nich tak samo dotkliwa, jak w przypadku mężczyzn, jest
też bardziej dostrzegana przez otoczenie. O ile nikogo nie dziwi
łysy mężczyzna stojący w sklepowej kolejce, o tyle kobieta bez
włosów przyciąga spojrzenia ludzi.
Zabiegi maskujące łysienie skóry głowy, wśród których nie-
wątpliwie dużą rolę odgrywa mikropigmentacja, dla wielu
klientów stanowią niezwykle skuteczną formę psychoterapii,
opartej na akceptacji samego siebie. Ponieważ efekty zabiegu
są niemal natychmiastowe, zmienia się nastawienie klientów
i postrzeganie swojego wizerunku. Znikają kompleksy i poja-
wia się uśmiech na twarzy.
DIAGNOSTYKA
Diagnostyka stanu owłosionej skóry głowy, a także włosów jest
niezbędnym etapem rozpoznania przyczyny wypadania skóry
głowy. Poza, oczywiście, przeprowadzonym wywiadem.
Analizując stan włosów, należy dokonać oceny organoleptycz-
nej, tzn. dokładnie ocenić wizualnie kondycję włosów, a także
zwrócić uwagę, jakie są w dotyku – czy są sztywne, miękkie
czy może szorstkie. Na tym etapie diagnostycznym wykonuje
się również tzw. pull test, czyli test z pociągania, aby ocenić,
z jak dużym procesem wypadania mamy do czynienia.
Następnie przy pomocy mikrokamery lub i/mikroskopu
dokonuje się analizy stanu skóry głowy. Oceniając zarówno
stan nawodnienia skóry, procesy złuszczania naskórka, sieć
naczyń włosowatych, a także pasma włosów.
Obrazklinicznyłysie-
nia androgenowego
u kobiet i mężczyzn
jest inny. U kobiet
najczęściej mamy
do czynienia z rozla-
nym
łysieniem
w okolicy szczyto-
wej z największym
nasileniemwokolicy
czołowej i ciemienio-
wej (typ Ludwiga)
lub w centralnej czę-
ści okolicy czołowej
(typ Olsena, choinka
Bożena Narodzenia).
W obu przypadkach
linia czołowa jest za-
chowana. Dla łysie-
nia androgenowego
mężczyzn charakte-
rystyczne jest prze-
suwaniesięliniiczołowejowłosieniakutyłowiztowarzyszącymlub
nie przerzedzaniemsięwłosówwokolicy szczytowej (rys. 1).
W badaniu trichoskopowym łysienia androgenowego typo-
we jest występowanie włosów różnej grubości w okolicy czoło-
wej, zwiększony odsetek włosów meszkowych (powyżej 10%),
zmniejszenie liczby jednostek włosowych z trzema łodygami
i zwiększenie – z jedną łodygą. Niekiedy obserwuje się również
żółte kropki, które
stanowią puste uj-
ścia mieszków wło-
sowych. Występu-
jące przebarwienia
okołomieszkowe,
odpowiadające na-
ciekom zapalnym,
są złymczynnikiem
prognostycznym.
Łysienie placko-
wate
najczęściej
prezentuje się wpostaci jednego lubwielu okrągłych ognisk pozba-
wionych włosów, zwykle regularnego kształtu. Najczęstsza lokali-
zacja obejmuje okolicę potyliczną i czołowo-ciemieniową. Czasami
w związku z utratą masy mieszków włosowych skóra w obrębie
zmian może być nieco zagłębiona. Ujścia mieszkówwłosowych są
widoczne i nie wykazują cech zaniku. Wyrwane włosy z obrzeża
ognisk wyłysienia mają zwykle zaostrzony koniec proksymalny
oraz są pozbawione pochewek korzenia. Charakterystycznym ob-
razem trichoskopowym jest obecność tzw. włosów wykrzykniko-
wych o długości 0,2-0,7 cm, zaostrzone na końcu i rozszczepione
na końcach dystalnych. Obserwuje się też tzw. włosy martwicze,
które imitują zaskórniki zmartwiczymi szczątkami macierzy. Oba
Mężczyźni – Skala Hamiltona
Kobiety – Skala Ludwiga
Rys. 1
Klasyfikacja utraty włosów
Źródło:
/
Fot. 1
Rozszczep podłużny
Źródło:
Hairmax
