2 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
192
N
artykuł naukowy
Kosmetologia I medycyna Estetyczna
Skuteczność karboksyterapii we wskazaniach kosmetycznych,
takich jak zmniejszenie rozstępów, leczenie cellulitu, likwidowa-
nie lokalnej tkanki tłuszczowej na udach, brzuchu i ramionach,
została potwierdzona badaniami. Efekty karboksyterapii wi-
doczne są już często na początkowym etapie terapii [8].
Wskazania medyczne
•
Łuszczyca
W terapii dwutlenkiem węgla efektem jest poprawa ukrwie-
nia tętniczego skóry, powodująca regresję zmian łuszczyco-
wych. Karboksyterapia przyspiesza leczenie zmian i wydłu-
ża znacznie okresy remisji [3, 4, 8].
•
Trudno gojące się rany, owrzodzenia na tle naczynio-
wym i cukrzycowym
Leczenie owrzodzeń na tle naczyniowym ma na celu przede
wszystkim korektę ukrwienia danego obszaru. Karboksyte-
rapia, stymulując mikrokrążenie, powoduje ich gojenie [3, 4, 8].
•
Zaburzenia krążenia
Pod wpływem podania doskórnie dwutlenku węgla tworzą
się nowe drobne, naczynia krwionośne i usprawniają już
istniejące [3, 4, 8].
•
Zespół Raynauda
Zmiany w mikrokrążeniu, charakterystyczne dla zespołu
Raynauda, ulegają pod wpływem karboksyterapii regresji,
poprawia się ukrwienie palców i stan kliniczny pacjenta [8].
•
Skurcze nóg
Karboksyterapia, pobudzająckrążeniewdrobnychnaczyniach,
powoduje ustąpienie bólu skurczowego, bowiem zwiększa się
zaopatrzenie mięśni w tlen i substancje odżywcze [3, 4, 8].
Inne wskazania
Karboksyterapia to zabieg wszechstronny. Ponad wymienione
w pracy wskazania, literatura wymienia szereg innych scho-
rzeń kwalifikujących się do leczenia za pomocą iniekcji dwu-
tlenkiem węgla:
•
łysienie, łysienie plackowate, łysienie telogenowe,
•
łuszczyca,
•
trudno gojące się rany,
•
owrzodzenia na tle naczyniowym,
•
owrzodzenia cukrzycowe,
•
zespół Raynauda,
•
skurcze nóg,
•
przerosłe keloidy,
•
choroba Bürgera,
•
obrzęk limfatyczny,
•
przyspieszenie gojenia po zastosowaniu implantów skóry
[1, 3, 7, 9, 21].
Przeciwwskazania
Najczęściej wymieniane przez producentów urządzeń prze-
ciwskazania to ciąża, choroby serca oraz ciężka niewydolność
nerek i płuc. Literatura medyczna w znacznej mierze rozsze-
rza listę przeciwskazań do wykonania zabiegu:
•
świeżo przebyty zawał serca,
•
niewydolność serca,
•
ciężka niewydolność krążenia,
•
dławica piersiowa,
•
ostre zakrzepowe zapalenie żył,
•
ciąża i okres karmienia,
•
ciężka niewydolność wątroby,
•
niedawne zapalenie żył,
•
niedawno przebyty udar mózgu,
•
nieustabilizowana cukrzyca,
•
nieustabilizowane ciśnienie krwi,
•
niewydolność nerek, dializy
•
niewydolność płuc, zatory tętnic płucnych,
•
nowotwór, chemioterapia,
•
epilepsja,
•
hemofilia,
•
jaskra,
•
aktywne infekcje bakteryjne i wirusowe,
•
trądzik różowaty,
•
wirusowe infekcje skóry,
•
zaburzenie gojenia, choroby tkanki łącznej,
•
zakażenie bakteryjne,
•
ciało obce w obszarze poddanym leczeniu,
•
opryszczka,
•
anemia z obniżonym poziomem hemoglobiny,
•
choroba von Willebranda,
•
chroniczne choroby płuc, POCHP,
•
poikilodermia,
•
przyjmowanie inhibitorów anhydrazy węglanowej – aceta-
zolamidu, diklofenamidu (najczęściej w leczeniu jaskry),
•
przyjmowanie metforminy (w leczeniu cukrzycy),
•
zaawansowany wiek [1, 3, 5, 7-9].
Możliwe objawy uboczne
Najczęstsze objawy uboczne zabiegu są związane z jego specy-
fiką i techniką podania:
•
sprawiające ból rozpieranie w miejscu podawania, wywoła-
ne zwiększonym ciśnieniem gazu;
•
rumień wmiejscu podania, będący wynikiem zainicjowania
lokalnego stanu zapalnego, wywołanego podaniem śród-
skórnym dwutlenki węgla;
•
niewielkie krwiaki w miejscu wkłucia igły. Występują, je-
śli igła uszkodzi naczynie krwionośne. Jest to częsty objaw
uboczny i nie stanowi podstaw do rezygnacji z zabiegów;
•
krepitacje wyczuwalne w okolicy podania gazu, charaktery-
zujące się wrażeniem „trzeszczenia” gazu wmiejscu podania.
Stan może utrzymywać się do kilku godzin;
•
uczucie wzdęcia i zwiększenie obwodu brzucha bezpośred-
nio po podaniu gazu;
•
zespół nerwu błędnego [7-9].
