Page 15 - KE - 2014.2 - Calosc
Basic HTML Version
89
Kosmetologia Estetyczna / 2 / 2014 / vol. 3
Chemia
/
nauka
otrzymano / received:
15.09.2013
poprawiono / corrected:
28.01.2014
zaakceptowano / accepted:
03.02.2014
S
treszczenie
Srebro, często nazywane „naturalnym anty-
biotykiem”, posiada silne właściwości prze-
ciwbakteryjne. Jest używane w medycynie
i biologii od wielu lat, obecnie przeżywa swój
renesans. Wynika to z dynamicznie rozwijają-
cej się nauki – nanotechnologii, której celem
jest projektowanie i wytwarzanie materiałów
o zwiększonej aktywności. Nanocząstki sre-
bra znajdują zastosowanie w medycynie i ko-
smetologii zarówno jako lek, jak i środek kon-
serwujący. Głównym powodem zastosowania
srebra w biologii, medycynie i kosmetologii są
jego silne właściwości antybakteryjne.
Słowa kluczowe:
srebro, nanotechnologia,
kosmetyki, bakterie, choroby skóry
A
bstract
Silver, called as ”natural antibiotic” has strong
antibacterial properties. Although it has been
used in medicine and biology since ancient time,
nowadays, it is especially appreciated. It results
from development of new science – nanotech-
nology, which aimed at designing and manu-
facturing materials characterized by increased
activity. Silver nanoparticles may be applied in
medicine and cosmetology both as a drug and
preservative.
Key words:
silver, nanotechnology, cosmetics,
bacteria, skin diseases
A
nna
K
ędziora
Wydział Nauk Biologicznych, Instytut Genetyki
i Mikrobiologii, Uniwersytet Wrocławski
ul. Przybyszewskiego 63/77, 51-148 Wrocław
tel. +48 71 375 62 13
e-mail:
��
90
Srebro i kosmetyki
Silver and cosmetics
S
rebro
–
historia
i współczesne znaczenie
Srebro znane jest z biologicznych właściwo-
ści od czasów starożytnych. Antyczni Grecy
stosowali preparaty z zastosowaniem srebra
w leczeniu wrzodów, do stymulowania goje-
nia się ran, jako konserwant wody i żywno-
ści. Już wówczas przechowywano żywność
w srebrnych naczyniach lub wrzucano srebr-
ne monety w celu przedłużenia terminu
jej przydatności do spożycia. Aby zapobiec
szerzeniu się chorób, dzieci karmiono, przy
użyciu srebrnych łyżeczek [1]. Historyczne
zapiski wskazują, że pierwszym związkiem
srebra użytym w lecznictwie był azotan sre-
bra AgNO
3
, nazwany lapisem. Prawdopodob-
nie odkrył go w XV wieku szwajcarski mnich
Basilius Valentinus. Pierwszą wzmiankę na-
ukową o lapisie zanotowano w książce
The
Surgions Mate
Johna Woodalla z 1617 roku,
która to stanowiła praktyczny poradnik dla
chirurgów okrętowych i sugerowała stoso-
wanie lapisu do otwierania wrzodów, lecze-
nia ran i wysypek. Jak się później okazało,
słowo „lapis” niekoniecznie musiało odnosić
się do czystego azotanu srebra, gdyż stoso-
wanie w tamtych czasach AgNO
3
było raczej
niemożliwe ze względu na jego wysoką cenę.
Prawdopodobnie używano mieszaniny azo-
tanu srebra, kwasu solnego i chlorku sodu lub
chlorku potasu. Preparat ten stosowano mię-
dzy innymi w przypadku leczenia padaczki,
chorób wenerycznych, trądziku, stanów za-
palnych, brodawek czy wrzodów. Srebro zna-
lazło także zastosowanie w odkrytej przed
2000 lat niekonwencjonalnej medycynie
ajurwedyjskiej również jako skuteczny śro-
dek w leczeniu stanów zapalnych i wrzodów
[2]. Leczniczą moc srebru przypisywał także
słynny Paracelsus (1493-1541). W XIX wieku
Źródło:
p://commons.wikimedia.org/wiki/User:Alchemist-hp
