Page 22 - KE - 4.2013

248

vol. 2 \ 4 \ 2013 \ Kosmetologia Estetyczna

kontrolować, stanowi podstawę jednego z podziałów pe-

elingów. W zależności od głębokości złuszczania peelingi

dzieli się na powierzchowne (zakres działania obejmuje

naskórek), średnio głębokie (obejmujące swym dzia-

łaniem naskórek i górną warstwę skóry) oraz głębokie

(działające na głębsze warstwy skóry).

Kolejnym kryterium podziału jest rodzaj technik (me-

tod) ich wykonania. Uwzględnia on stosowaną technologię,

w tym rodzaj wykorzystywanych substancji ściernicy. Do

peelingówmechanicznych zaliczamy te, które wykonywane

są z użyciem urządzeń wykorzystujących następujące sub-

stancje ścierne:

tarcze korundo-

we lub diamen-

towe, kryształki

korundu (kolej-

no w peelingach

kawitacy jnym

i mikroderma-

brazji). Z kolei

peelingi fizycz-

ne wykonywane

są przy użyciu

lasera (CO

2

, Er),

ciekłego azotu

oraz

podtlen-

ku azotu. Peelingi chemiczne (chemabrazje) wykonuje się

z użyciem odpowiednio dobranej mieszaniny związków

chemicznych w określonym stężeniu, nakładanych bez-

pośrednio na skórę. Najczęściej stosowanymi związkami

są kwasy owocowe, czyli alfa-hydroksykwasy – AHA (np.

kwas glikolowy), betahydroksykwasy – BTA (np. kwas sa-

licylowy), kwas trójchlorooctowy, retinol (kwas witaminy

A), fenol, rezorcyna oraz roztwór Jessnera. Wpływają one

na przebudowę kolagenu i elastyny, będących czynnikami

podporowymi w skórze. Peeling chemiczny jest najbardziej

efektywny, gdy pH skóry wynosi od 5,5 do 4,5.

Wymienione rodzaje peelingu nie są wobec siebie „kon-

kurencyjne”, wręcz przeciwnie, uzupełniają się, odpo-

wiadają na inne potrzeby skóry i przynoszą różne efekty.

W konkretnych przypadkach, jeżeli defekty skórne mają

rozległy charakter lub wykazują charakter chorobotwór-

czy, mogą się wzajemnie się uzupełniać. Efektem powyż-

szych rodzajów zabiegu jest poprawienie wyglądu części

ciała poddanej zabiegowi, ponieważ usunięcie martwego

naskórka usprawnia procesy regeneracji wierzchnich

warstw skóry, niejednokrotnie ułatwiając dostarczenie

w miejsca zainfekowane substancji leczniczych.

ZIOŁA

Terminem „zioła” określa się kategorię roślin, które za-

wierają substancje wpływające na metabolizm człowie-

ka lub dostarczające surowców leczniczych, zielarskich,

przypraw, jak również związków o charakterze trucizn.

Zaliczane są do nich niektóre drzewa, krzewy, warzywa,

byliny i grzyby. W komponowaniu mieszanek kosmetycz-

nych zastosowanie znajduje szereg ziół. Jednym z nich

jest nagietek, wykazujący działanie odkażające oraz go-

jące uszkodzone tkanki, zawierający kwasy organiczne

zwane inaczej karboksylowymi. Kolejnym jest rumianek,

znany z przeciwzapalnego oddziaływania, stosowany

w leczeniu zewnętrznych owrzodzeń skóry, trądziku,

oparzeń słonecznych oraz termicznych, rumienia skóry.

W kosmetyce wykorzystuje się również dziurawiec, który

posiada garbniki, przeważnie glikozydy, działające anty-

septycznie i konserwująco (występujące także w rozma-

itych częściach i tkankach innych roślin, np. łupinach na-

siennych, korze drzew, miękiszu drzewnym), wykazujące

właściwości ściągające. Tworzą one na powierzchni skóry

powłokę ochronną, działają przeciwzapalnie, redukują

opuchnięcia i obrzęki, łagodzą świąd, wzmacniają skó-

rę, wpływają na regulację wydzielania łoju i potu. Z kolei

lipa chroni skórę przed infekcją, zawiera olejki eteryczne,

kwasy organiczne, jest źródłem witamin C i PP oraz soli

mineralnych. Kolejne zioło – melisa – działa tonizująco,

likwiduje obrzęki, osłabia napięcie obwodowych naczyń

krwionośnych. Pospolity skrzyp zawiera krzemionkę,

silnie absorbującą sebum oraz wilgoć. Kozieradka jest

źródłem witamin F i PP, arnika, pomocna w gojeniu ran,

posiada właściwości regenerujące, zawiera flawonoidy,

olejki eteryczne, triterpeny, zaś pokrzywa zwyczajna za-

wiera witaminy C, B

2

, B

6

[4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11].

Rozwój technologii, umożliwiający pozyskiwanie

czynnych substancji roślinnych, pozwolił na badania

w zakresie budowy i mechanizmów działania aktywnych

składników roślin, którymi między innymi są enzymy

oraz hormony. W kontekście rozważań dotyczących pe-

elingów są to związki chemiczne, które ze względu na

głębokość działania, metodę stosowania oraz osiągane

efekty stanowią podstawę do wyodrębnienia peelingów

ziołowych jako osobnej kategorii.

Specyfika działania peelingu ziołowego ma swe źró-

dło w metabolicznych procesach biochemicznych, za-

równo tych zachodzących w skórze pacjenta/klienta, jak

i tych, które przebiegają we współdziałających ze sobą

związkach roślinnych. Stanowią one źródło aktywizacji

i katalizowania procesów regeneracji, szczególnie w głę-

bokich warstwach skóry właściwej. Złuszczanie naskórka

stanowi w tym przypadku nie tyle cel zabiegu, co jego ze-

wnętrzny, wizualny objaw.

ROLA ENZYMÓW I WITAMIN

Katalizatorami reakcji zachodzących w komórkach orga-

nizmów żywych są enzymy.

Enzymy są biokatalizatorami, czyli związkami che-

micznymi przyspieszającymi osiągnięcie stanu równo-

wagi zachodzących w komórkach reakcji przemiany ma-

terii. Wzmacniają system immunologiczny, przyspieszają

gojenie się stanów zapalnych skóry, wspomagają produk-

cję hormonów, zapewniają ochronę organizmu przed

wolnymi rodnikami. W każdej żywej komórce roślinnej

zachodzą jednocześnie setki reakcji z udziałem enzymów.

Bezkolizyjność tych reakcji wynika ze specyfiki enzymów.

Oznacza to, iż poszczególne enzymy rozpoznają właściwe

tylko dla nich substraty, z którymi wchodzą z reakcję [12,

13]. Znaczna ilość poznanych w badaniach enzymów ka-

talizuje przemianę tylko jednego substratu. Część enzy-

mów występujących w przyrodzie rozpoznaje i katalizuje

Fot. 1.

Efekt zastosowania peelingu ziołowego - etapy.

Fot. 2.

Peeling ziołowy - przed i po zabiegu.

Page 22 - KE - 4.2013 - Calosc flip