Page 24 - KE - 4.2013

250

vol. 2 \ 4 \ 2013 \ Kosmetologia Estetyczna

receptorem białkowym, skutkiem czego w błonie komór-

kowej następuje aktywowanie białka stymulującego pro-

dukcję cząsteczki sygnałowej, którą często są jony wapnia.

Na skutek wzrostu ich stężenia dochodzi do różnorodnych

procesów chemicznych wpływających na funkcję komórki,

między innymi do interakcji z białkami. Jednym z efektów

takich interakcji jest aktywacja/inaktywacja niektórych

enzymów, np. kinaz. Enzymy katalizują fosforylacje spe-

cyficznych białek, które zmieniają metabolizm komórki,

np. stopień przepuszczalności błon.

Hormony roślinne klasyfikuje się zasadniczo w pięć

głównych grup: auksyny [21], gibereliny [22], cytokininy [23,

24], etylen oraz inhibitory wzrostu. Niektóre z fitohormo-

nów są podobne pod względem budowy i działania do hor-

monów ludzkich. Podobieństwo budowy przestrzennej obu

grup sprawia, że łączą się one z receptorami znajdującymi

się w skórze człowieka, naśladując ich działanie w tkankach.

W odróżnieniu od hormonów ludzkich hormony roślinne

cechuje szerokie spektrum działania. Rodzaj i efekty, jakie

wywołują, zależą od stężenia fitohormonu, współdziałania

z innymi fitohormonami, enzymami i witaminami. Wpływ

na efekty ma również komórka, z którą hormon reagu-

je, jej wiek, funkcje, jakie pełni, oraz lokalizacja w tkance.

Fitohormony charakteryzują się również bardzo silnymi

właściwości antyoksydacyjnymi, między innymi z racji

współdziałania z enzymami działającymi antyoksydacyj-

nie. Redukują wolne rodniki, hamują mutacje komórkowe,

działają przeciwnowotworowo. Dzięki temu zapobiegają

utlenianiu i uszkodzeniu błon komórkowych, spowalniają

działanie enzymów rozkładających włókna podporowe skó-

ry właściwej. W preparatach kosmetycznych fitohormony

łączą się na zasadzie synergii z czynnikami silnie i długo-

trwale nawilżającymi, odżywczymi i regenerującymi skórę,

do których – oprócz omówionych w artykule substancji –

należą również białka i cukry [25, 26].

Niezbędnym dla zdrowia człowieka prekursorem natu-

ralnych hormonów płciowych jest dehydroepiandrosteron

(DHEA) [26, 27]. Wytwarzany z cholesterolu w nadnerczach,

wiąże się z kwasem siarkowym, a następnie z białkami

krwi. Warunkuje on prawidłowy przebieg wielu procesów

biochemicznych. Jednak jego zastosowanie w kosmetyce –

podobnie jak stosowanie niegdyś hormonów w kremach –

może powodować działanie uboczne w stosunku do całego

organizmu. Alternatywą dla DHEA okazała się substancja

roślinna o nazwie diosgenina, wykazująca strukturalne

podobieństwo do zwierzęcego DHEA. Jest to sterydowy

hormon roślinny, składnik ekstraktu z korzeni dzikiego

yamu (Wild Yam), który w organizmie jest w stanie prze-

kształcić się do dehydroepiandrosteronu.

PRZEBIEG ZABIEGU

Podczas wykonywania zabiegu peelingu ziołowego nie

stosuje się substancji ściernych używanych w trakcie wy-

konywania pozostałych rodzajów peelingu. Aktywizacja

reakcji złuszczania (będącej celem peelingu) stanowi efekt

współdziałania związków chemicznych tworzonych przez

enzymy, hormony oraz witaminy i minerały pochodzenia

roślinnego. Zabieg peelingu ziołowego rozpoczyna się od

wykonania masażu skóry w celu uzyskania jej przekrwie-

nia. W tym wypadku celem masażu nie jest ścieranie na-

skórka, lecz przygotowanie go na pobranie substancji

aktywnych zawartych w mieszance ziołowej. Głębokość

przenikania substancji czynnych z mieszanki ziół do

skóry poddanej zabiegowi zależy od czasu oraz nacisku

masażu na twarz lub daną część ciała. Odpowiednio długi

czas pozwala na dotarcie substancji aktywnych zawartych

w mieszance do głębszych warstw skóry. Przez 48 godzin

od zakończenia zabiegu do kolejnych warstw skóry uwal-

niane są stopniowo omówione powyżej substancje czynne

(witaminy, enzymy, hormony ziołowe, również sole mine-

ralne). Na skutek ich uaktywnienia w organizmie w cią-

gu dwóch do trzech dni od zabiegu górna warstwa skóry

zaczyna się złuszczać, co pozwala na lepsze ukrwienie,

a zarazem pobudza tworzenie nowych komórek oraz ko-

lagenu. Zewnętrznym, wizualnym efektem tego procesu

jest zauważalne wyrównanie kolorytu, zwężenie porów,

usunięcie powierzchownych przebarwień, czyli regene-

racja naskórka. Osobie poddającej się zabiegowi podaje się

odpowiednie preparaty dobrane stosownie do jej skóry,

aby mogła stosować je w domu, aż do czasu powtórzenia

zabiegu uzupełniającego. Około 4-5 dnia po zabiegu głów-

nym przeprowadza się zabieg uzupełniający, mający na

celu usunięcie resztek naskórka.

WSKAZANIA DO STOSOWANIA

PEELINGU ZIOŁOWEGO

Wskazaniami do zastosowania peelingu ziołowego są na-

stępujące schorzenia skóry:

–

niedostateczne ukrwienie skóry, ziemista skóra;

–

skóra zanieczyszczona, łojotokowa, ze skłonnością do

zaskórników, z rozszerzonymi porami;

–

trądzik pospolity;

–

blizny spowodowane przez trądzik, oparzenia;

–

skóra skłonna do zanieczyszczeń, torbieli łojowych;

–

nadmierne zrogowacenia okołomieszkowe;

–

skóra skłonna do wcześniejszego starzenia się, ze

zwiotczałymi konturami twarzy;

–

skóra zniszczona przez słońce: atrofia, elastora;

–

profilaktyka przeciwstarzeniowa;

–

niektóre postaci przebarwień skóry;

–

starzenie się dłoni;

–

cellulit i rozstępy;

–

zwiotczała skóra ciała (partie brzucha, ramiona, uda,

pośladki).

PODSUMOWANIE

Wiele surowców roślinnych w kosmetologii jest używanych

podobnie jak w lecznictwie (z dobrymi zresztą wynikami) –

bez całkowitego rozeznania i dokładnego wskazania działa-

jących substancji czynnych stosowanych roślin. Ich działanie

lecznicze, obserwowane empirycznie w kosmetologii (kli-

nicznie w lecznictwie), nadal wymaga wyjaśnienia i ścisłych

badań farmakologicznych. Niemniej jednak wiedza o roślin-

nych składnikach czynnych posuwa się stale naprzód.

Efektywne stosowanie peelingu ziołowego, czyli uzy-

skanie wszystkich oczekiwanych (i możliwych) rezultatów,

wiąże się z umiejętną regulacją procesów biochemicznych

inicjowanych przez substancje czynne danej mieszan-

ki ziołowej. Ważna jest więc znajomość zależności bio-

chemicznych, jakie zachodzą pomiędzy poszczególnymi

substancjami czynnymi stosowanej rośliny, oraz mecha-

nizmów przebiegu reakcji, jakie z ich udziałem zachodzą.

Rozumienie zasad przebiegu procesów katalizy lub inhi-

bicji jest szczególnie ważne, ponieważ substancje biolo-

gicznie czynne, omówione powyżej, mogą wykazywać róż-

ny typ aktywności biologicznej, w zależności od rodzaju

Page 24 - KE - 4.2013 - Calosc flip