254
vol. 2 \ 4 \ 2013 \ Kosmetologia Estetyczna
wystąpić. Wśród nich można wymienić m.in. gorączkę (np.
w typie von Zubusha), świąd i obrzęk skóry, a nawet ból,
towarzyszący niekiedy erytrodermii łuszczycowej [1, 4-6].
R
odzaje łuszczycy
Ze względu na obraz kliniczny spośród wielu rodzajów
łuszczycy należy wyróżnić: łuszczycę pospolitą, która
dotyczy 80-90% chorujących i charakteryzuje się zmie-
nionymi zapalnie obszarami skóry pokrytymi srebrną
łuską; łuszczycę kropelkowatą o zmianach wielkości
0,5-1,5 cm pojawiających się najczęściej na tułowiu (Fot.
2) oraz łuszczycę krostkową o tkliwych zmianach w po-
staci krost wypełnionych treścią ropną. Zaawansowana
postać krostkowa z towarzyszącą gorączką, złym sta-
nem ogólnym oraz masywnym spełzaniem naskórka
nosi miano postaci krostkowej uogólnionej lub typu
von Zumbusha. Jeżeli wykwity są duże i ulegają zlaniu
w większe obszary, choroba przyjmuje postać tzw. łusz-
czycy plackowatej. Z kolei łuszczyca, w której wykwity
pojawiają się w miejscach niecharakterystycznych, tj. na
powierzchniach zgięciowych stawów łokciowych lub ko-
lanowych, nosi miano łuszczycy odwróconej. Łuszczyca
o ciężkim przebiegu, z zajęciem dużych powierzchni cia-
ła, z towarzyszącym rozległym zapaleniem i znacznym
łuszczeniem, to postać zwana erytrodermią łuszczycową
(Fot. 3). Jest ona często efektem zaprzestania leczenia lub
zaostrzenia się postaci pospolitej. Może jej towarzyszyć
znaczna utrata płynów, zaburzając gospodarkę wodno-
-elektrolitową. Postać ta może być wikłana zakażeniami
o wtórnym charakterze [1, 6, 7].
M
ożliwości terapeutyczne
Podstawą uzyskania właściwego efektu leczniczego jest
odpowiednia edukacja pacjenta w zakresie przyczyn
choroby, czynników zaostrzających oraz konieczności
stałej samokontroli [8] (Fot. 4). W zależności od stopnia
nasilenia choroby stosuje się farmakologiczne leczenie
zewnętrzne, fototerapię lub farmakologiczne leczenie
ogólnoustrojowe. Leczenie zewnętrzne uwzględnia ką-
piele w roztworach soli, stosowanie środków nawilża-
jących, maści złuszczające, smołę węglową, a także tzw.
preparaty redukujące. Sposób leczenia zewnętrznego
jest także uzależniony od czasu, jaki pacjent może na nie
poświęcić. Najlepsze efekty uzyskuje się, stosując terapię
kilkukrotnie w ciągu dnia. Stosowanie emolientów, ką-
pieli poprawiających stan skóry, odpowiedniej suplemen-
tacji witamin oraz właściwej diety jest określane mianem
leczenia wspomagającego, które stanowi bazę do wdro-
żenia metod typowo farmakologicznych i odgrywa rolę
w utrzymaniu stanu remisji choroby.
Fot. 1
Zmiany łuszczycowe zlokalizowane na skórze łokci
Źródło:
[25]
Fot. 2
Łuszczyca kropelkowata
Źródło:
[25]
Fot. 3
Erytrodermia łuszczycowa
Źródło:
[25]
1...,18,19,20,21,22,23,24,25,26,27 29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,...72