1 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
77
A
artykuł
makijaż permanentny
jakimkolwiek zniekształceniom tkanki spowodowanym przy-
ciąganiem ferromagnetycznym. Niemniej jednak, nie wzięto pod
uwagę tego rodzajunieinwazyjnego rozwiązaniadla tegopacjenta.
Co więcej ,,w niektórych przypadkach usunięcie tatuażu
może okazać się najbardziej praktycznym sposobem na umoż-
liwienie badania rezonansem magnetycznym”.
Kanał i Shellock (1998 r.) opisali badanie Kreidsteina, na-
zywając to rozwiązanie „dość inwazyjnym”. Bez wątpienia,
uraz i stan chorobowy, spowodowany usunięciem tatuażu, są
o wiele silniejsze i bardziej wpływają na pacjenta niż stan spo-
wodowany interakcją ferromagnetyczną [3].
Z ciekawością prześledziliśmy artykuł napisany przez Kreid-
steina i in. [2] i jesteśmy trochę zakłopotani opisem przebiegu
wydarzeń, które nastąpiły w tym studium przypadku, i raczej
agresywnymi, w naszej opinii, komentarzami.
Do badania rezonansemmagnetycznym należy ułożyć pacjen-
ta w taki sposób, by zminimalizowć zarówno ból, jak i dyskom-
fort. Oczywiste, że uraz, koszty, stan chorobowy i ból związany
z chirurgicznym usunięciem tatuażu o wiele bardziej przewyż-
sza te związane z interakcją ferromagnetyczną tatuażu, szczegól-
nie biorąc pod uwagę fakt, że mogą one być zmniejszone tak, jak
opisano to powyżej. W najbardziej ekstremalnych przypadkach
oczywiście można pokusić się o zastosowanie miejscowego środ-
ka znieczulającego (np. krem EMLA, lidokaina lub prilokaina) na
obszar tatuażu. Związane by to było z o wiele mniejszym bólem
i inwazyjnością w porównaniu z wycięciem tatuażu.
Jeśli chodzi o możliwość urazu termicznego, nawet w przy-
padkach teoretycznego urazu termicznego, takich jak (nad-
mierny (i szczególnie ciemny i relatywnie świeżo wykonany)
tatuaż, opakowania z lodem nałożone na wytatuowany obszar
dadzą ulgę wszelkim odczuciom pieczenia.
Również badanie Kuczkowskiego udowadnia, że autor ma po-
dobną opinię na temat odczuwania pieczenia obszaru wytatu-
owanego, dlatego też wskazuje na potrzebę szczególnej opieki
nad pacjentami z tatuażami.
Z kolei Offret opisuje studium przypadku 24-letniej dziew-
czyny z permanentnym makijażem (eyeliner), zrobionym
5 miesięcy przed wykonanym badaniemMRI głowy z powodu
napadów migreny. Po zaledwie minucie od rozpoczęcia bada-
nia pacjentka zaczęła narzekać na odczucie palącej skóry; po-
jawiła się również wysypka na powiekach. Jednakże, odczucie
palenia zniknęło wraz z zakończeniem badania, a wysypka
zniknęła w ciągu dwóch godzin [4].
Ross (2011) omawia przypadek zawodowego piłkarza, który
odczuwał natychmiastowe i dłuższe „parzenie” skóry, obejmu-
jące obszar pod tatuażem podczas badania bioder. Ross upa-
truje powodów takiego stanu w reakcji metali zastosowanych
w pigmentach na działanie pola magnetycznego, szczególnie
tlenków żelaza odpowiedzialnych za zaburzenie obrazu.
Najbardziej „ryzykownymi” tatuażami są te, które za-
wierają czarne pigmenty (ciemne) z takimi składnikami, jak
tlenki żelaza, a także te z obrazem, który zawiera duże okrągłe
kształty lub wiele przylegających punktów.
Według Ratnapalana (2004), niebezpieczne są jeszcze inne
rodzaje pigmentów stosowane do tatuaży, mianowicie węgiel
(czarny), dwutlenek tytanu (biały), „ftalocyjanina miedzi”, pig-
menty niebieskie i zielone, a także indygo (czerwone) powodują
niedostrzegalne lub nawet nieobecne skutki ferromagnetyczne.
Bardzo interesujące badanie przeprowadzone przez Morishita
(2008) miało na celu dokładną ocenę efektów mechanicznych,
spowodowanych systemem MRI oraz przestrzennym nachy-
leniem magnetycznym 3T na tatuażach i trwałym makijażu.
Poprzez przyjęcie protokołu miar ratyfikowanego przez Ame-
rykańskie Stowarzyszenie Badań i Materiałów ASTM (
Ameri-
can Society for Testing andMaterials
), ustanowiono maksymalne
miary kątów odchylenia wytworzonych zgodnie z pozycją [5].
SPECJALNY KOMENTARZ
Tatuowanie medyczne do celów kosmetycznych
i rekonstrukcyjnych [6].
Badanych jest kilka eksperymentów naukowych, odnoszą-
cych się do interakcji pomiędzy obrazowaniem rezonansu ma-
gnetycznego i tatuażami. Wnioski są następujące: na niskim
natężeniu pola (1-1,5 Tesla) powikłania mogą pojawić się bardzo
rzadko, podczas gdy wysokie natężenie pola (>2 Tesla) może
spowodować odczucia parzenia i inne niewielkie powikłania.
Powikłania wtórne mogą mieć zupełnie inny charakter. Ma to
miejsce, gdy efekty magnetyczne spowodowane są diagnostyką
MRI okolic ciała z tatuażami zawierającymi żelazo. Schaller i in.
podaje studium przypadku powikłań przy zastosowaniu MRI
po tatuowaniu rogówki, opisując przemieszczające się pigmenty
śródrogówkowe. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje niewiele raportów
dotyczącychpowikłańz tatuażami po zastosowaniu skanówMRI
małego pola mocy (1-1,5 Tesla). Niewielkie i krótkotrwałe powikła-
nia zostały znalezione w badaniu Wagle i Smith, opisującym ba-
danieMRI o niskimnatężeniu pola na 135 pacjentach, z których 2
zaobserwowało wrażenie mrowienia lub parzenia skóry.
Badanie MRI o dużym natężeniu pola magnetycznego
(>2 Tesla) może powodować więcej powikłań: Ratnapalan i in.
odnotowali „trzaski” podczas wykonywania jednego z takich
badań, wmomencie gdy pigment użyty do tatuażu na ramieniu
pacjenta, zawierający dużo tlenku żelaza, został poddany dzia-
łaniu polu magnetycznemu.
Nowsze skanery MRI mają większe natężenia pola magne-
tycznego, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na efekty,
o których wspomniano powyżej.
Obrazowanie rezonansem magnetycznym (MRI) jest bardzo
przydatne w ocenie schorzeń ocznych i oczodołowych. Cięż-
kie cząsteczki metalu stosowane w pigmentach do tatuażu ey-
elinera mają efekt paramagnetyczny, który powoduje zmiany
