5 / 2019 / vol. 8
Kosmetologia Estetyczna
559
ARTYKUŁ NAUKOWY
KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA
N
W2018 roku opublikowano badanie, które wykazało zmniej-
szenie zawartości melaniny w warunkach
in vitro
po zastoso-
waniu liści gorzkiego melona i wyciągu z kurkumy [48]. Połą-
czenie obu ekstraktów roślinnych wykazało lepsze działanie
depigmentacyjne aniżeli zastosowanie pojedynczych ekstrak-
tów. Badanie polegało na obserwacji melaniny w warstwie
naskórka. Kombinacja antyhiperpigmentacyjna złożona z wy-
ciągu z kurkumy i liści gorzkiego melona została przyrównana
do kremu farmaceutycznego zawierającego w swoim składzie
hydrochinon, tretynoinę i acetonid fluocynolonu. Test
in vitro
przeprowadzono na skórze świnki morskiej. Grupy kontrolne
narażone były na promieniowanie ultrafioletowe B przez 2
minuty dziennie przez okres dwóch tygodni. W ostatnim eta-
pie badania przeprowadzono biopsję skóry, natomiast badanie
histopatologiczne przeprowadzono za pomocą barwienia Fon-
tana-Masson i Nuclear Fast Red. Zawartość procentowa me-
laniny w określonym obszarze przeanalizowano za pomocą
testu Kruskala Wallisa oraz Mann-Whitney. Przeprowadzone
eksperymenty potwierdziły wyniki poprzedniego badania
wykonanego przez Sugiharto i wsp., w którym udowodniono
zdolność zmniejszania melaniny dzięki kurkuminie aż o po-
nad 45%. Ponadto ekstrakt z liści gorzkiego melona w prze-
prowadzonym eksperymencie w sposób znaczący zahamował
aktywność tyrozynazy, również poziom melaniny w melano-
cytach B16-F10 został zmniejszony. W porównaniu do grupy
kontrolnej, grupa skojarzona złożona z kurkuminy i ekstraktu
z gorzkiego melona w sposób znaczący wykazała lepszy efekt
depigmentacyjny oparty na zmniejszeniu średniego odsetka
melaniny na powierzchni badanej. Pozytywne rezultaty anty-
hiperpigmentacyjne osiągnięte w przeprowadzonym badaniu
mogą wynikać z połączenia flawonoidów, alkaloidów, terpeno-
idów, saponin, tanin oraz fenoli. Ponadto, ekstrakt etanolowy
gorzkich liści melona bogaty jest w katechiny, kwas galuso-
wy, witaminę C oraz polifenole [49, 50]. Substancje te wyka-
zują również działanie przeciwutleniające oraz spełniają rolę
ochronną dla komórek.
PODSUMOWANIE
Często występującą dolegliwością dermatologiczną, szcze-
gólnie nasiloną u pacjentów z wysokim fototypem skóry jest
hipermelanoza. Od lat trwają badania nad skutecznością
i bezpieczeństwem substancji niwelujących zaburzenia hi-
perpigmentacyjne. Wiele czynników znanych jest od wieków,
lecz wciąż poszukiwane są nowe, efektywniejsze i bezpiecz-
niejsze metody korygowania przebarwień. Dotyczy to zarów-
no substancji aplikowanych na skórę, wprowadzanych za po-
mocą mikroiniekcji, jak i preparatów doustnych, czy dodatków
do żywności. Wyzwaniem dla klinicystów jest zarówno usta-
lenie prawidłowej diagnozy, jak i dobór skutecznych i optymal-
nych metod leczenia w celu zaspokojenia potrzeb pacjentów
z uwzględnieniem zróżnicowanych fenotypów skóry.
LITERATURA
1.
Del Bino S, Duval C, Bernerd F.
. Int J Mol Sci. 2018, vol.
19(9): 2668.
2.
Dos Santos Videira IF, Lima Moura DF, Magina S. Mechanisms regulating melano-
genesis. An Bras Dermatol. 2013 vol. 88(1): 76-83.
3.
Ortonne JP, Bissett DL. Latest Insights into Skin Hyperpigmentation. Journal of In-
vestigative Dermatology Symposium Proceedings 2008, vol. 13(1): 10-14.
4.
Nomakhosi M, Heidi A. Natural options for management of melasma, a review. Jo-
urnal of Cosmetic and Laser Therapy 2018, vol. 20: 7-8.
5.
Napolitano A, Ito S. Skin Pigmentation: Is the Control of Melanogenesis a Target
within Reach? Int J Mol Sci. 2018, vol. 19(12): 4040.
6.
Jasmine C. Hollinger, Angra K, Halder RM. Are Natural Ingredients Effective in the
Management of Hyperpigmentation? A Systematic Review J Clin Aesthet Dermatol.
2018, vol. 11(2): 28-37.
7.
Kren V, Walterová D. Silybin and silymarin-new effects and applications. Biomed
Pap Med Fac Univ Palacky Olomouc Czech Repub. 2005, vol. 149(1): 29-41.
8.
Choo SJ, Ryoo IJ, KimYH, Xu GH, KimWG, KimKH, Moon SJ, Son ED, Bae K, Yoo ID.
Silymarin inhibits melanin synthesis in melanocyte cells. J Pharm Pharmacol. 2009,
vol. 61(5): 663-667.
9.
Nofal A, Ibrahim AM, Nofal E, Gamal N, Osman S. Topical silymarin versus hy-
droquinone in the treatment of melasma: A comparative study. J Cosmet Derma-
tol. 2019, vol. 18(1): 263-270.
10.
Altaei T. The treatment of melasma by silymarin cream. BMC Dermatol. 2012, vol.
2:12-18.
11.
Samojedny A, Wilczyński S, Koniewicz K. Ocena zmian barwnikowych i metody
ich usuwania. Kosmetologia Estetyczna 2013, vol. 2 (1): 23-27.
12.
Elfar NN, El-Maghraby GM. Efficacy of Intradermal Injection of Tranexamic Acid,
Topical Silymarin and Glycolic Acid Peeling in Treatment of Melasma: A Compara-
tive Study. J Clin Exp Dermatol Res 2015, vol. 6: 3.
13.
Engler-Jastrzębska M, Kamm A. Molekularne podstawy pigmentacji skóry. Etio-
logia i profilaktyka hiperpigmentacji. Kosmetologia Estetyczna 2019, vol. 8(3): 275.
14.
Perper M, Eber AE, Fayne R, Verne SH, Magno RJ, Jessica Cervantes, Mana ALhar-
bi, IbrahimALOmair, AbdulkaremAlfuraih, Keyvan Nouri. Tranexamic Acid in the
Treatment of Melasma: A Review of the Literature. American Journal of Clinical
Dermatology 2017, vol. 18(3): 373-381.
15.
Grimes PE, Ijaz S, Nashawati, Kwak D. New oral and topical approaches for the tre-
atment of melasma. Int J Womens Dermatol. 2019, vol. 5(1): 30-36.
16.
Tse TW, Hui E. Tranexamic acid: an important adjuvant in the treatment of mela-
sma. J Cosmet Dermatol. 2013, vol. 12(1): 57-66.
17.
Perper M, Eber AE, Fayne R, Verne SH, Magno RJ, Cervantes J, ALharbi M, ALOma-
ir I, Alfuraih A, Nouri K. Tranexamic Acid in the Treatment of Melasma: A Review
of the Literature. American Journal of Clinical Dermatology 2017, vol. 18(3): 373-381.
18.
Taraz M, Niknam S, Ehsani AH. Tranexamic acid in treatment of melasma: A com-
prehensive review of clinical studies. Dermatol Ther. 2017, vol. 30(3).
19.
Zhang L, Tan W-Q, Fang Q-Q, Zhao W-Y, Zhao Q-M, Gao J, Wang X-W. Tranexa-
mic Acid for Adults with Melasma: A Systematic Review and Meta-Analysis. Bio-
Med Research International, vol. 2018(1):1-13.
20.
Aramwit P, Luplertlop N, Kanjanapruthipong T, Ampawong S. Effect of urea-extrac-
ted sericin on melanogenesis: potential applications in post-inflammatory hyperpig-
mentation. Biol Res. 2018, vol. 51(1): 54.
21.
Grześkowiak J, Łochyńska M. Jedwabnik morwowy (Bombyx mori) – znany owad
o nieznanym potencjale. Wiadomości Zootechniczne, R.LV 2017, vol. 1: 99-103.
22.
Cao TT, Zhang YQ. Processing and characterization of silk sericin from Bombyx
mori and its application in biomaterials and biomedicines. Mat. Sci. Eng. 2016, vol.
C61: 940-951.
23.
Aramwit P, Damrongsakkul S, Kanokpanont S, Srichana T. Properties and antity-
rosinase activity of sericin from various extraction methods. Biotechnology and
Applied Biochemistry 2010, vol. 55(2): 91-98.
24.
Aramwit P, Kanokpanont S, De-Eknamkul W, Kamei K, Srichana T. The effect of se-
ricin with variable amino-acid content from different silk strains on the production
of collagen and nitric oxide. J Biomater Sci Polym Ed. 2009, vol. 20(9): 1295-1306. J
Biomater Sci Polym Ed. 2009; 20(9): 1295-306.
25.
Nayak S, Dey T, Naskar D, Kundu SC. The promotion of osseointegration of tita-
nium surfaces by coating with silk protein sericin. Biomaterials. 2013, vol. 34(12):
2855-2864.
26.
Aramwit P, Kanokpanont S, De-Eknamkul W, Srichana T. Monitoring of inflam-
matory mediators induced by silk sericin. J Biosci Bioeng. 2009, vol. 107(5): 556-561.
27.
Chlapanidas T, Faragò S, Lucconi G, Perteghella S, Galuzzi M, Mantelli M, Avanzini
MA, Tosca MC, Marazzi M, Vigo D, Torre ML, Faustini M. Sericins exhibit ROS-sca-
venging, anti-tyrosinase, anti-elastase, and in vitro immunomodulatory activities.
Int J Biol Macromol. 2013, vol. 58: 47-56.
