3 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
319
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
•
Czwarta jednostka to jednostka energetyczno-tłuszczowa.
Uwzględnia się w niej różnice w budowie tkanki tłuszczo-
wej u kobiet, wpływ hormonów na regulację procesów lipo-
lizy i lipogenezy.
Zaburzenia występujące w wymienionych jednostkach stop-
niowo prowadzą do powstania cellulitu [14].
KARBOKSYTERAPIAWTERAPII CELLULITU
Karboksyterapię i jej działanie na układ krążenia człowieka
znane są od lat 30. ubiegłego wieku. Pozytywne doniesienia
dr. Romuefa i jego następców stosujących terapię karboksyte-
rapią zaburzeń krążenia stanowią podstawę w ocenie skutecz-
ności tej terapii [15-17].
Autorzy niniejszej pracy próbowali zgłębić zagadnienie oddzia-
ływania podanego do organizmu gazu CO
2
, w szczególności jego
wpływu na procesy zachodzące podczas tworzenia się cellulitu.
Podczas zabiegu karboksyterapii podanie gazowego dwutlen-
ku węgla wywołuje miejscową hipoksję, która jest bardzo silnym
bodźcem dla angiogenezy. Dwutlenek węgla jest głównym czyn-
nikiem regulującym angiogenezę, zarówno angiogenezę nazy-
waną rzeczywistą, jak i tzw. fałszywą. Angiogeneza finalnie do-
prowadza do uregulowania przepływu tkankowego [18].
Angiogeneza rzeczywista jest indukowana przez czynniki
angiogenne, uwalniane z niedotlenionych tkanek. Spośród
czynników indukujących angiogenezę trzy mają rolę wiodą-
cą, a mianowicie: czynnik wzrostu komórek endotelialnych,
czynnik wzrostu fibroblastów oraz angiogenina. Każdy z tych
czynników, poprzez swoje działania, daje początek powstawa-
niu nowych naczyń z drobnych kapilar lub naczyń żylnych,
pobudzając ich powielanie, remodeling i dalszy wzrost. Two-
rzą się nowe arteriole i metarteriole. Angiogeneza rzeczywi-
sta to stała przebudowa naczyń mikrokrążenia, uzależniona
od wymagań metabolicznych tkanek, w wypadku działania
karboksyterapii – niedotlenionych.
Wspomniana w artykule „fałszywa” angiogeneza to nic
innego, jak poprawa mikrokrążenia dzięki otwarciu światła
naczyń kapilarnych już istniejących. Nie jest to konsekwen-
cja podwyższenia stężenia dwutlenku węgla w tkankach
poddanych karboksyterapii, lecz wynik szybko następujące-
go zwiększenia lokalnego przepływu tkankowego krwi. Nie
działają tutaj czynniki wzrostu nowych naczyń tak, jak w rze-
czywistej angiogenezie.
Kolejny proces, który został nazwany krótkoterminową miej-
scową regulacją przepływu krwi, reguluje również dwutlenek
węgla, którego siła porównywana jest do siły działania adeno-
zyny. Adenozyna to jeden z najsilniejszych wazodylatatorów,
działający na receptory A2 mięśni gładkich naczyń. Według
sugestii wielu autorów, dwutlenek węgla wpływa rozszerzają-
co na arteriole i metarteriole w podobny sposób, jak adenozyna.
Wymienione powyżej formy poprawy krążenia krwi
„współdziałają” ze sobą w dążeniu do poprawy ukrwienia tka-
nek poddanych hipoksji [19].
Sprzyjającym poprawie utlenowania tkanek objętych hipok-
sją jest też zjawisko zwiększenia się zdolności zmiany kształtu
erytrocytów pod wpływem dwutlenku węgla. Dzięki temu
erytrocyt jest lepszym „transporterem” tlenu do niedokrwio-
nych tkanek [17, 18, 20-22].
Przeciwstawiając pozytywne działania karboksyterapii na
mikrokrążenie naturalnym procesom toczącym się w tkankach
skutkującym powstawaniem cellulitu, okazuje się, śledząc donie-
sienia z pracy Ferreiro i in. z 2008 r., że lokalnie podawanyw serii
zabiegów dwutlenek węgla rzeczywiście stymuluje powstawa-
nie nowych naczyń krwionośnych w obszarze objętym terapią
[20]. W publikacji dowiedziono w badaniach histologicznych, że
podanie śródskórne i podskórne dwutlenku węgla powoduje in-
tensywną odnowę kolagenu zarówno w dojrzałej, jak i młodej
tkance szczurów, ze wskazaniem na podawanie śródskórne gazu.
Wykazano również, że po śródskórnej iniekcji dwutlenku węgla
ułożeniewłókien kolagenowych u starych szczurów jest podobne
do ułożenia włókien kolagenowych szczurów dwuletnich. Nowe
naczynia powstają dzięki przebudowie i proliferacji kapilar żyl-
nych mikrokrążenia. Dodatkowo następuje poprawa struktury
włókien kolagenowych oraz ich wzrost. Przeprowadzono zabiegi,
a następnie uzyskano bioptaty ze szczurówWistar (fot. 1, 2) [20].
Fot. 1
Mikrofotografia bioptatu
skóry szczura Wistar przed
podskórnym podaniem CO
2
Źródło:
[20]
Fot. 2
Mikrofotografia
bioptatu skóry szczura Wistar
po podskórnym podaniu CO
2
z widoczną proliferacją
naczyń krwionośnych
Źródło:
[20]
Kolejne doniesienia o skuteczności karboksyterapii w likwida-
cji zaburzeń krążenia i obrzęku limfatycznego to praca Varlaro
i in. z 2007 r., dokumentująca, dzięki użyciu kolorowego Dop-
plera oraz limfoscyntygrafii, przywrócenie fizjologicznego
krążenia limfatycznego w dolnych kończynach oraz zmniej-
szenie obrzęków i obwodów kończyn u kobiet poddanych serii
zabiegów karboksyterapii. Badanie przeprowadzono na grupie
15 kobiet. Pacjentki otrzymywały jeden raz w tygodniu przez
10 tygodni po 1000 cm
3
gazu na jedną okolicę zabiegową (jedną
kończynę dolną) [18].
