Page 75 - KE - 2014.3 - calosc

Kosmetologia Estetyczna / 3 / 2014 / vol. 3
Dermatologia
/ artykuł
mgr Monika
Sekita-Pilch
Akademia MSP
Ochrony Zdrowia i Urody
e-mail:dyrektor@akademiamsp.eu
Mezoterapia igłowa skóry głowy
Najgrubsze, mocne, kręcone włosy są cechą rasy
negroidalnej. Azjaci mają włosy sztywne, trudne
do odkształcania. Najcieńsze, delikatne, a także
zróżnicowane pod względem koloru charakte-
ryzują Europejczyków. Najwięcej włosów, cho-
ciaż cienkich, mają blondynki. Włosy brązowe
są średnio grube i średnio gęste. Najgrubsze są
włosy rude, ale jest ich mniej, około 90 tysięcy.
Włosy ludzkie podlegają trójfazowości prze-
biegającej niezależnie w każdym mieszku. Cykle
poszczególnych włosów nie są zsynchronizowa-
ne, dzięki czemu u ludzi, w odróżnieniu od zwie-
rząt, nie występuje okres linienia. Włos nie jest
singlem i nigdy nie występuje sam. Aparat włoso-
wo-łojowy zawsze składa się z mieszka włosowe-
go, gruczołu łojowego i mięśnia przywłosowego.
Średnia arytmetyczna życia włosa to 3–4 lata
– rozpoczyna się fazą wzrostu i pełnej aktywno-
ści (anagen), potem następuje okres inwolucji,
czyli faza przejściowa (katagen), a następnie
spoczynek i wypadanie (telogen). W ciągu życia
mieszek przechodzi cykl wzrostu 20–30 razy.
Długość trwania poszczególnych faz nie
jest stała, zależy od płci i okolicy ciała:
• anagen trwa 2–7 lat,
• katagen około 2 tygodni,
• telogen 2–4 miesiące.
Przeciętnie człowiek traci około 80 wło-
sów dziennie. Zarówno włosy zmienione, jak
i zdrowe wymagają odpowiedniej pielęgnacji.
W tym celu należy zdiagnozować, do jakiego
należą typu, i na tej podstawie dobrać prepa-
raty, protokoły zabiegów gabinetowych i pro-
gram pielęgnacji w warunkach domowych.
CHOROBYWŁOSÓW
Zjawiska patologiczne dotyczące włosów
można podzielić na:
– – prowadzące do wypadania włosów, czyli
łysienie;
– – zmiany struktury włosa prowadzące do
łamliwości lub zmiany wyglądu;
– – nadmierne owłosienie.
W zależności od mechanizmu utraty wło-
sów obserwujemy łysienie anagenowe lub
telogenowe. W wielu przypadkach oba typy
łysienia współistnieją ze sobą.
Są jednak choroby, w których zdecydowanie
obserwujemy wzrost liczby włosów telogeno-
wych lub dystroficznych. Zarówno włosy zmie-
nione, jak i zdrowe wymagają odpowiedniej
pielęgnacji. W tym celu należy zdiagnozować, do
jakiego należą typu, i na tej podstawie dobrać
koktajle zabiegowe. Łysienie jest najczęstszym
problemem klinicznym, polegającym na więk-
szej niż normalna, fizjologiczna utracie włosów.
Diagnozę umożliwia badanie trichogramem.
Jest to zabieg polegający na pobraniu około
45-50 włosów i ocenie ich cebulek pod mikro-
skopem, aby sprawdzić, w jakiej fazie wzrostu
znajduje się dany włos. W stanach normalnych
stosunek liczby włosów w fazie anagenu do licz-
by włosów w fazie telogenu wynosi 4. Wskaźnik
niższy od 3 wskazuje na ryzyko łysienia.
MEZOTERAPIA IGŁOWA
Wśród wielu różnych metod wspomagania
leczenia łysienia, zarówno farmakologicz-
nych, jak i zabiegowych, na szczególną uwa-
gę zasługuje mezoterapia igłowa. Mezotera-
pię ( mesotherapy), której nazwa pochodzi od
greckiego mesos – środek, i therapei – terapia,
poleca się osobom, którym zależy na:
• eliminowaniu suchości skóry głowy,
• eliminacji przerzedzania się włosów,
• zahamowaniu wypadania włosów.
Mezoterapia to prosta koncepcja tera-
peutyczna, która łączy miejsce defektu czy
patologii z miejscem terapii, dlatego też po-
czątkowo znalazła zastosowanie w chorobach
z przewagą objawów lokalnych. Mezoterapia
igłowa jest zabiegiem polegającym na wpro-
wadzaniu w miejsca zmienione chorobowo
małych dawek substancji aktywnych.
Przeciwwskazania:
• ciąża, okres laktacji;
• infekcja w miejscu podania;
• alergia na składnik preparatu;
• choroby autoimmunologiczne;
• skłonność do powstawania keloidów;
• choroby tkanki łącznej (hashimoto
– należy wówczas omijać szyję), toczeń
rumieniowaty układowy;
• niewyrównana cukrzyca;
• terapia przeciwnowotworowa;
• opryszczka;
• ropne stany zapalne skóry;
• choroby krwi;
• epilepsja;
• wirusowe zapalenie wątroby;
• choroby serca, rozrusznik;
• RZS;
• stwardnienie rozsiane;
• łuszczyca; 225
Włosy (łac. capili ) to zrogowaciałe, wyspecjalizowane twory naskórka, występujące wyłącz-
nie u ssaków, na powierzchni ich skóry. Człowiek rodzi się z pokrywającym całe ciało pełnym
owłosieniem o różnej gęstości. Wyjątkami są wewnętrzne strony dłoni, podeszwy stóp oraz
miejsca, gdzie skóra przechodzi w błonę śluzową. Na skórze całego ciała ogólna liczba miesz-
kówwłosowych wynosi około 5 milionów, w tym 100–150 tysięcy na owłosionej skórze głowy.
Gęstość włosów na skórze głowy u dorosłych wynosi 175–300/cm². Średnia grubość łodygi
włosa to 0,1 mm. Uwarunkowania genetyczne determinują grubość, liczbę i jakość włosów.