5 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
546
N
artykuł naukowy
medycyna Estetyczna
Parametry tkanki dla danej długości fali są znane, dlatego też
pracując laserem o danej długości, możemy precyzyjnie okre-
ślić, jak zareaguje tkanka. Nie jesteśmy w stanie tego zrobić,
używając IPL, gdyż rozkład energii jest inny dla fal o różnych
długościach. W związku z powyższym nie możemy teoretycz-
nie przewidzieć, jak zareaguje tkanka.
Drugą charakterystyczną cechą światła laserowego jest mała
rozbieżność, inaczej zwana kierunkowością. Ukształtowane
w rezonatorze promieniowanie porusza się wzdłuż jego osi
i w wyniku wzajemnego oddziaływania fotonów rozprasza się
bardzo powoli. Inaczej mówiąc, energia lasera jest skoncentro-
wana, co umożliwia regulowanie wielkości naświetlanego lase-
rem obszaru. Wiązka światła emitowanego przez laser jest więc
skolimowana, czyli promienie światła są równoległe (rys. 4).
W IPL emitowane światło nie dość, że jest polichromatyczne,
to jeszcze jest rozbieżne i biegnie w różnych kierunkach. Na-
stępstwem tego jest fakt, że w IPL muszą być stosowane krót-
kie o kształcie prostopadłościanów światłowody przewodzące
światło do skóry (rys. 2). W związku z powyższym w IPL nie
mamy możliwości zmiany plamki zabiegowej, a kształt światło-
wodu określa pole zabiegowe [7].
Kolejną cechą typową promieniowania laserowego jest jego ko-
herentność, czyli spójność. Generowane w laserze fale elektroma-
gnetyczne rozchodzą się, zachowując tą samą fazę, co odróżnia je
od całkowicie niespójnego promieniowania spontanicznego.
ŚWIATŁO SPÓJNE
ŚWIATŁO NIESPÓJNE
KOHERENTNOŚĆ
ŚWIATŁO SKOLIMOWANE
ŚWIATŁO ROZBIEŻNE
KIERUNKOWOŚĆ
ZAKRES FAL
MONOCHROMATYCZNE
POLICHROMATYCZNE
IPL
LASER
Rys. 4
Porównanie właściwości światła laserowego a IPL
Źródo:
Opracowanie własne
|
|
Działanie lasera i IPL na tkanki
Reakcja tkanki na działanie światła wytworzonego przez la-
ser czy urządzenia IPL jest wypadkową właściwości użytych
źródeł światła oraz tkanek. Istotnymi cechami używanych
laserów/IPL są: długość fali lub zastosowanego w IPL filtra,
wartości parametrów wyjściowych, takich jak gęstość mocy
i energii, czas ekspozycji (długość impulsu, częstotliwość jego
powtarzania), wielkość plamki zabiegowej [7, 12, 13]. W trak-
cie działania światła lasera lub IPL może dojść do jego odbicia,
absorbcji, przenikania lub rozproszenia. Najistotniejsze dla od-
działywania laser/IPL a tkanką są zjawiska absorpcji i rozpro-
szenia, gdyż to one właśnie mają istotny wpływ na głębokość
penetracji wiązki laserowej czy światła emitowanego przez
urządzenia IPL [7]. Na absorpcję energii w tkance wpływa rów-
nież obecność chromoforów (fotoakceptorów) [5-14]. Chromofo-
ry to substancje naturalnie występujące w tkankach, tj.: woda,
hemoglobina, melanina czy białka, cechujące się specyficzną
zdolnością pochłaniania określonego zakresu widma promie-
niowania. Chromoforami mogą też być sztuczne substancje
wprowadzone do skóry, tj.: barwniki, węgiel. W przypadku
skóry najważniejszymi chromoforami są: woda, melanina oraz
hemoglobina i oksyhemoglobina.
Melanina pochłania szeroki zakres widma światła i jest ono
prawie liniowo zależne od długości fali. Im dłuższa fala, tym
pochłanianie światła przez melaninę jest mniejsze [7]. Hemoglo-
bina i oksyhemoglobina wykazuje dobrą absorpcję światła przy
długości fali: 418, 542, 577 nm. Woda oraz tkanki bogate wwodę
dobrze pochłaniają promieniowanie poniżej 500 nm oraz powy-
żej 1200 nm [7, 12].Wprzypadku tkanekmiękkich zakres widma,
dla którego promieniowanie świetlne wnika najgłębiej, określa-
ny jest okienkiem terapeutycznym lub optycznym i zawiera się
w przedziale 650-1200 nm, czyli w zakresie czerwieni i bliskiej
podczerwieni. Promieniowanie w tym zakresie przenika w głąb
skóry najgłębiej, a jego absorpcja jest najmniejsza. Głębokość wni-
kania wiązki świata laserowego czy też IPL zależy zarówno od
właściwości tkanki, ale również od długości fali, gęstości energii
oraz plamki zabiegowej (spot). Lasery działające płytko charak-
teryzują się krótszą długością fali (w zakresie okna terapeutycz-
nego) w porównaniu z laserami penetrującymi nawet do tkanki
podskórnej. Na przykład laser ND:YAG o długości 1064 nm pene-
truje na głębokość 3-5 mm, a laser o długości 532 nm – tylko na
głębokość 0,5 mm. Na głębokość wnikania światła w skórę duży
wpływma również rozmiar plamki zabiegowej. Jeżeli używamy
plamki małej, to penetracja będzie płytsza, dlatego też w prak-
tyce duże plamki znajdują zastosowanie w oddziaływaniu na
struktury leżąco głęboko.
Kolejnym czynnikiem determinującym reakcje tkanki na
światło jest moc użytego urządzenia. Lasery niskoenerge-
tyczne stymulują procesy fotobiochemiczne, natomiast lase-
ry o wyższej mocy powodują w tkankach procesy termiczne.
Efekt zależny jest od uzyskanej w tkance temperatury i może
dojść do koagulacji, odparowania bądź karbonizacji.
W interakcji laser – tkanka istotny jest również czas trwa-
nia impulsów. W laserach typu Q-switch, gdzie mamy bardzo
krótkie impulsy, dochodzi do fotorozerwania tkanki, inaczej
mówiąc nietermicznej ablacji [12, 13].
