1 / 2017 / vol. 6
Kosmetologia Estetyczna
40
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
spadku masy mięśni wynosi około 6% na każdą dekadę [5]. Pro-
blem ten dotyczy w większym stopniu mężczyzn, którzy cha-
rakteryzują się większą przeciętną masą początkową tkanki
mięśniowej [6]. W przypadku obu płci w dotychczasowych ba-
daniach wykazano większą utratę masy mięśniowej w dolnych
partiach ciała (kończynach dolnych) w porównaniu z górnymi
(kończynami górnymi). Jest to częściowo uzasadniane malejącą
z wiekiem aktywnością fizyczną osób starszych. Ponieważ mię-
śnie dolnych partii ciała są z reguły wwiększym stopniu angażo-
wane podczas wysiłku fizycznego, spadek aktywności fizycznej
powoduje większą utratę ich masy [7]. Z wiekiem maleje także
siła mięśni. Pomiędzy 50. i 60. rokiem życia tempo spadku wy-
nosi 1,5% na rok, natomiast po 60. roku życia średnio 3% rocznie
[8, 9]. Wyniki badań wykazują bezpośredni związek malejącej
aktywności fizycznej na niekorzystne zmiany składu ciała.
|
|
METODY BADANIAMASY MIĘŚNIOWEJ I SKÓRY
Dotychczas zmiany zachodzące w skórze oraz jej kondycja oce-
niane były głównie w oparciu o badanie palpacyjne (obserwacja
powierzchni skóry, dermatoskopia) lub przy zastosowaniu urzą-
dzeń badających stan powierzchni skóry: odczyn, nawilżenie,
natłuszczenie, przeznaskórkową utratę wody, gładkość [10].
Obserwacja przy użyciu lampy-lupy daje odpowiedź na pyta-
nie, z jakimrodzajemwykwitów, występowaniemprzebarwień,
stanem unaczynienia oraz głębokością zmarszczek mamy do
czynienia. Do najbardziej szczegółowych badań będą należeć
jednak te, które z dokładnością do 2, czasem 3 miejsc po prze-
cinku przeanalizują najważniejsze parametry skóry, takie jak:
zabarwienie (meksametr), nawilżenie (korneometr, tewametr),
odczyn pH (pehametr), poziom przetłuszczenia (sebumetr),
elastyczność i rozciągliwość (kutometr). Parametry te oraz
ich zmienność wywołana różnymi czynnikami fizykalnymi,
chemicznymi, lekami, terapiami łączonymi, stały się ważnym
elementem wytyczającym nowe trendy w tworzeniu receptur
leków, kosmetyków czy też programów treningowych [11].
Do oceny skóry wykorzystuje się również metody bardziej
zaawansowane, takie jak: badania histopatologiczne [12], rezo-
nans magnetyczny MR (MRI,
magnetic resonance imaging
) [13],
tomografia komputerowa TK (CT,
computed tomography
) [14].
Biorąc pod uwagę inwazyjność tych metod, koszty ich prze-
prowadzenia oraz ograniczoną dostępność, ich powszechne
stosowanie w diagnozowaniu stanu skóry, mimo uzyskiwania
rzetelnych i obiektywnych wyników, jest nieuzasadnione.
Metodą, która pozwala na ocenę skóry w sposób powtarzal-
ny, obiektywny i bezpieczny jest ultrasonografia wysokich czę-
stotliwości. Aparatywyposażone wgłowice o częstotliwościach
powyżej 20 MHz pozwalają na zobrazowanie naskórka, skóry
właściwej oraz górnej warstwy tkanki podskórnej. Obecnie
ultrasonografia wysokich częstotliwości jest wykorzystywa-
na w diagnozowaniu i monitorowaniu leczenia chorób skóry,
zmian ogniskowych skóry oraz na gruncie medycyny estetycz-
nej i kosmetologii [15-18].
Do badaniamasymięśniowej istniejemożliwośćwykorzystania
wielu technik pomiarowych. Wśród nich możemy wymienić to-
mografię komputerową, rezonans magnetyczny czy też bioimpe-
dancję elektryczną BIA (
bioelectrical impedance analysis
). Obecnie
za najbardziej dokładnemetodywoceniemasymięśniowej uznaje
się TK i MR. Jednakże ze względu na wysokie koszty oraz złożo-
ność pomiaru istnieją poważne ograniczenia w ich powszechnym
zastosowaniu. Metoda BIA stanowi atrakcyjną alternatywę ze
względu na łatwość przeprowadzenia badania, nieinwazyjność,
a także wysoką powtarzalność uzyskiwanych wyników oraz
możliwość częstego powtarzania badania [14]. Istotnym walorem
tej metody jest też wykorzystanie do pomiarów przenośnego
sprzętu i jego stosunkowo niewielki koszt [19-21].
|
|
ANALIZA BADAŃ ZASTANYCH
Pierwszy poddany analizie raport to studium przypadku
62-letniej kobiety [22]. Osoba badana przez 8 tygodni, każde-
go dnia przez 30 minut wykonywała ćwiczenia mięśni twarzy.
Rozpoczynała je ćwiczeniami rozgrzewającymi, po których
przechodziła do gimnastyki poszczególnych partii mięśni, m.in.
policzków, mięśni w okolicach oczu, czoła. Na zakończenie
wykonywała ćwiczenia rozluźniające. W efekcie systematycz-
nej gimnastyki osoba badana już po 4 tygodniach zauważyła
zmniejszenie zmarszczek w kącikach oczu (tzw. kurzych łapek)
oraz między brwiami (tzw. lwich zmarszczek). Ponadto w od-
czuciu osoby badanej skóra szyi stała się bardziej jędrna i gład-
sza [22]. W opisanym studium przypadku źródłem informacji
na temat zmian skóry i mięśni była subiektywna obserwacja
dokonana przez osobę uczestniczącą w badaniu.
Kolejne studium przypadku dotyczy 56-letniej kobiety z za-
burzeniami aparatu mowy. Pacjentka została poddana lecze-
niu obejmującemu 10 sesji terapeutycznych [23]. W ramach
40-minutowych sesji indywidualnych pacjentka wykonywa-
ła z pomocą terapeuty ćwiczenia rozgrzewające, rozciągające
i rozluźniające mięśnie twarzy i szyi. W ocenie efektów terapii
zastosowano obserwację wzrokową. Źródłem danych były fo-
tografie wykonane przed i po leczeniu oraz analiza antropome-
tryczna i antroposkopowa. Zaobserwowanym efektem terapii
była poprawa symetrii mięśnia policzkowego oraz poprawa sy-
metrii twarzy. Ponadto wykazano redukcję zmarszczek w ob-
szarze jamy ustnej, zwiększone unaczynienie tkanki i wzrost
krążenia krwi w skórze twarzy w obszarze policzków.
Celem kolejnego badania poddanego analizie był opis zmian
zachodzących w obszarze twarzy, w wyniku przeprowadzo-
nej terapii logopedycznej [24]. Grupa badawcza składała się
z 10 osób płci męskiej i żeńskiej w wieku od 33. do 63. roku
życia, wybranych losowo spośród 40 osób skierowanych do
rehabilitacji aparatu mowy. Przeprowadzona terapia trwała
4 miesiące i składała się z 16 sesji, w ramach których przepro-
wadzono pomiary i ocenę wstępną, warsztaty grupowe, zaję-
cia indywidualne oraz pomiary z oceną końcową. Uczestnicy
otrzymali indywidualne wytyczne w zakresie pielęgnacji skóry
twarzy oraz wykonywali ćwiczenia izotoniczne, izometryczne
