1 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
14
N
artykuł naukowy
Dermatologia
zdrowych, zwłaszcza po 60. roku życia, a nierzadko już
wcześniej, ok. 40. roku życia. Pojawić się może u każdego
człowieka, niezależnie od płci, wieku oraz pierwotnego
typu cery. Problemy związane z suchą skórą nasilają się
wraz z wiekiem, głównie dotyczą kobiet w okresie me-
nopauzalnym. Dolegliwość ta występuje także w prze-
biegu wielu przewlekłych ogólnoustrojowych jednostek
chorobowych lub dermatoz, m.in. w łuszczycy, rybiej
łusce wrodzonej oraz atopowym zapaleniu skóry. Su-
chość może mieć formę konstytucjonalną. Termin „su-
cha skóra” opisuje stan patologii skóry objawiający się
jej uszkodzeniem, nadmiernym łuszczeniem, szorstko-
ścią, zaczerwienieniem, tendencją do pękania naskórka
i świądu oraz dyskomfortem skórnym.
Przyczyny suchości skóry dzielą się na czynniki
endogenne, m.in. uwarunkowania genetyczne, oraz
egzogenne, czyli środowiskowe. Nadmierna suchość
skóry oraz jej podłoże wykazują złożony charakter. Za
bezpośrednią przyczynę uważa się niedobór lipidów
w warstwie rogowej naskórka oraz obniżenie lub brak
zdolności wiązania i zatrzymywania w jej warstwach
wody. Skutkuje to obniżeniem lub brakiem wydziela-
nia łoju, deficytem wody oraz niedoborem wiązania
jej w naskórku. Sucha, nadmiernie łuszcząca się skóra
wykazuje podatność na bodźce fizyczne: opady atmos-
feryczne, wiatr, mróz, promienie ultrafioletowe, oraz
bodźce chemiczne, czyli: wodę, składniki preparatów
kosmetycznych, detergenty, środki zapachowe, kon-
serwanty, barwniki.
Sucha skóra wymaga skrupulatnej, stałej pielęgnacji
odpowiednimi preparatami.
|
|
CEL PRACY
Głównym celem pracy była analiza stanu cery suchej
w grupie badanych po zastosowaniu kwasu migdało-
wego. Do realizacji celu zdefiniowano cele pomocnicze:
•
ocena stanu cery suchej w grupie badanych osób,
•
badanie wiedzy respondentówna temat suchości cery,
•
badanie i analiza działania kwasu migdałowego.
|
|
SKÓRA SUCHA
|
|
Charakterystyka i diagnoza
Termin „sucha skóra” (
xerosis, dry skin, eczema craquele,
winter xerosis
) oznacza niesprawność lub spadek wy-
dolności bariery naskórkowej, zbudowanej z płaszcza
wodno-lipidowego, naturalnego czynnika nawilżającego
oraz lipidowego spoiwa międzykomórkowego. Występo-
wanie jej jest niezależne od wieku, płci oraz pierwotnego
typu cery. Problem suchości skóry nasila się wraz z wie-
kiem, dotyczy głównie kobiet w okresie klimakterium.
Suchość skóry może być spowodowana przez czynniki
wewnątrzpochodne oraz czynniki zewnątrzpochodne.
Do jej powstawania przyczyniają się w dużej mierze
wpływy środowiska: zanieczyszczenia, kurz, wiatr,
mróz oraz promieniowania ultrafioletowe. Czynnikami
kwalifikującymi powstawanie suchości skóry mogą być
również niektóre leki (retinoidy), nieprawidłowa dieta,
substancje chemiczne (rozpuszczalniki, detergenty),
a przede wszystkim uwarunkowania genetyczne oraz
niewłaściwa pielęgnacja [1, 2].
Pod pojęciem suchej skóry mogą skrywać się jednost-
ki dermatologiczne: nadmierna suchość (
xerosis
), atopo-
we zapalenie skóry, rybia łuska czy łuszczyca. Każda
z powyższych dermatoz może mieć podłoże genetycz-
ne oraz oznacza skórę bardzo suchą, patologiczną, z za-
burzeniem procesu keratynizacji, trudną do leczenia.
Cechami charakterystycznymi skóry suchej są:
szorstkość, chropowatość, lichenifikacja i nierówna po-
wierzchnia skóry, świąd, łuszczenie się, występowanie
drobnych zmarszczek, zaczerwienienie, obecność pęk-
nięć i podrażnień [3, 4].
Suchość skóry jest rezultatem zaburzonej spójno-
ści korneocytów, która przyczynia się do zwiększenia
utraty wody (spadek nawodnienia warstwy rogowej
poniżej około 10%). Spostrzega się zmiany w składzie li-
pidów w warstwie naskórkowej oraz brak naturalnego
czynnika nawilżającego (NMF), składającego się z sub-
stancji wiążących wodę: aminokwasów, mleczanów,
mocznika. Na powierzchni skóry mogą powstawać
ubytki prowadzące do bolesnych ran, pęknięć oraz roz-
padlin w okolicach palców czy czerwieni wargowej [1-7].
Rozpoznanie skóry suchej przeprowadza się na pod-
stawie badania wyglądu i faktury skóry. Za pomocą spe-
cjalnej bibułki przykładanej na policzki oraz czoło (bada-
nie poziomu nawilżenia bibułki) dokonuje się obserwacji
zaburzenia lub braku wchłaniania łoju (sebumetr). Inną
metodą są badania za pomocą wyspecjalizowanych
urządzeń do pomiaru stopnia nawilżenia skóry (korne-
ometr, ewaporymetr, D-squame, lampa Wooda, kompu-
terowe badanie skóry, np. urządzeniem Nati).
•
Podstawowe zalecenia w pielęgnacji skóry suchej:
–
unikanie mycia skóry twardą wodą;
–
zakaz stosowania mydeł, zbyt zasadowych, zawie-
rających detergenty;
–
używanie preparatów myjących z zawartością
środków natłuszczających (oleje, glicerole, kwasy
tłuszczowe);
–
stosowanie olejków do kąpieli (emolientów);
–
ochrona przed promieniami ultrafioletowymi – sto-
sowanie kremów z filtrami UVA/UVB;
–
stosowanie środków nawilżających zawierających
m.in.: kwas hialuronowy, kolagen, elastynę, mocz-
nik, liposomy, kwas mlekowy, glikolowy, jabłkowy,
migdałowy, cytrynowy;
