Page 41 - KE 1.2013 - całość

39

Kosmetologia Estetyczna / 1 / 2013 / vol. 2

W czasie wizyty w gabinecie medycyny estetycznej

potrzebują przede wszystkim uwagi i specjalnego trak-

towania ze strony lekarza. Powodem pierwszej wizyty

może być chęć poprawienia własnego wizerunku i pod-

niesienie własnej atrakcyjności lub presja społeczna i wi-

zerunek kreowany przez media.

W swoim kontakcie z lekarzem dążą do nawiązania re-

lacji emocjonalnej, w której odgrywają rolę „wyjątkowego

pacjenta”. Oczekują propozycji specjalnych i stworzonych

wyłącznie dla nich procedur zabiegowych. Nie interesują

ich działania uboczne czy możliwe powikłania po zabie-

gu. Zapewnienie lekarza, że wszystko po zabiegu będzie

w porządku, daje im poczucie bezpieczeństwa. Często

dostrzegają więcej korzystnych następstw przeprowa-

dzonego zabiegu niż sam lekarz. Przejawiają skłonność

do idealizowania swojego wizerunku i często popadają

w uzależnienie i poddają się coraz większej liczbie zabie-

gów. Ze względu na opisane powyżej cechy osobowości

pacjent tego typu może mieć problemy z prawidłowym

przestrzeganiem zaleceń pozabiegowych, dlatego na-

leży mu o tym systematycznie przypominać. Receptą

na utrzymanie jego satysfakcji jest przekonanie o jego

atrakcyjności i wyjątkowe traktowanie.

Skrajne nasilenie cech opisanych powyżej może prowa-

dzić do wystąpienia histrionicznych zaburzeń osobowości,

przejawiających się chęcią skupiania na sobie uwagi, kokie-

teryjnością, zalotnością i teatralnymsposobembycia. Zacho-

wanie takich osób bywa prowokacyjne, skupiają one uwagę

otoczenia, ich makijaż i ubiór są często przesadne i mocno

ekscentryczne, choć nie mają świadomości nieadekwatności

swojego zachowania. W kontakcie werbalnym raczej nie są

uważnym słuchaczem, koncentrują się na bodźcach niewer-

balnych. W przesadny sposób podkreślają swoje znajomości

i zażyłe stosunki z osobami znanymi, wpływowymi, sławny-

mi, co niekoniecznie musi mieć pokrycie w rzeczywistości.

W pierwszym kontakcie osoby te mogą wydać się atrakcyjne

i pełne wdzięku, ale z biegiem czasu i kolejnych wizyt mogą

stać się męczące, a ich oczekiwania stają się coraz bardziej

nierealne i trudne do spełnienia. [4, 5, 9, 10]

U podłoża tych zaburzeń leży dominujące poczucie bez-

radności i brak akceptacji własnej osoby. Skłania to do po-

szukiwania ciągłej pomocy u innych, angażowanie czasu

i uwagi otoczenia. Funkcjonowanie poznawcze charakte-

ryzuje się upraszczaniem i nadmierną generalizacją. [10]

–

osobowość awanturnicza

Według J. Oldhama i L. Morrisa osoby reprezentujące ten

typ osobowości to nonkonformiści – posiadają swój wła-

sny kodeks wartości, preferują ryzykowne zachowania,

adrenalina jest dla nich jak narkotyk. To właśnie takie

osoby przełamują utarte schematy, przekraczają granice,

dokonują ekstremalnych wyczynów, uprawiają ryzykow-

ne sporty, niczego nie żałują.

Ich życie zdominowane jest przez dwie sfery: sferę „ja”

i sferę samokontroli. Nastawione są głównie na działanie,

podejmowanie ryzyka bez zważania na jego konsekwen-

cje, są ekstrawertykami. To, co w pełni zaspokaja potrze-

by innych ludzi, jest dla nich zbędną stratą czasu, są zdol-

ne do złamania ogólnych norm społecznych lub prawnych

w celu osiągnięcia wytyczonego celu. Nie potrzebują ak-

ceptacji otoczenia, same wytyczają sobie obowiązujące

normy i równie łatwo je naginają lub łamią, jeśli warunki

otoczenia się zmienią. [6]

W gabinecie medycyny estetycznej pacjent o takim ty-

pie osobowości pojawi się wyłącznie z własnej woli. Jego

decyzja nie będzie podyktowana jakimkolwiek czyn-

nikiem zewnętrznym (reklama czy presja otoczenia).

Będzie oczekiwał wykonania konkretnego, najczęściej

wymyślonego przez siebie zabiegu. Może on być bardzo

skomplikowany lub wiązać się z dużym ryzykiem. Może

to również być zastosowanie preparatu, ale w niezare-

jestrowanym wskazaniu – np. zastosowanie toksyny bo-

tulinowej w celu powiększenia konturu ust. Po zabiegu

nie będzie nikomu opowiadał o swoich doświadczeniach,

raczej nie poleci też gabinetu swoim znajomym. To, co

robi, robi wyłącznie dla siebie i nie oczekuje aprobaty

otoczenia. Osoby te najczęściej żyją chwilą, nie potrafią

planować swoich działań i konsekwentnie ich realizo-

wać. Przychodząc po raz pierwszy do gabinetu oczekują

natychmiastowego wykonania zabiegu. Często też sta-

rają się wywrzeć na lekarzu presję, aby nie tracić czasu

na rozmowy poprzedzające zabieg. Najważniejsze jest za-

spokojenie swojego pragnienia. Osobę o tym typie można

poznać już przy pierwszym kontakcie. Często działa pod

wpływem impulsu, próbując umówić zabieg w jak naj-

szybszym terminie. Jest nastawiona na działanie i tylko

to jest ważne w danymmomencie. Wizyta w gabinecie jest

dla niej dodatkową dawką adrenaliny. Z dużym prawdo-

podobieństwem można stwierdzić, że nie będzie się ona

stosować do zaleceń po zabiegu. Jeśli pojawią się jakiekol-

wiek powikłania lub jeśli uzna, że efekt zabiegu nie jest

zadowalający (co może wynikać np. z warunków anato-

micznych), całą winą obarczy lekarza, pomimo niestoso-

wania się do zaleceń pozabiegowych. Ten typ osobowości

ma często problemy z kontrolowaniem swoich impulsyw-

nych zachowań i pomysłów, co może objawić się awanturą

w poczekalni, w obecności innych pacjentów czy perso-

nelu gabinetu. Skrajne nasilenie cech tego typu osobowo-

ści znajdzie odzwierciedlenie w antyspołecznych zabu-

rzeniach osobowości lub, według starszej nomenklatury,

w psychopatii lub socjopatii. Osoby reprezentujące tego

typu zaburzenia mają często konflikty z prawem. Przy-

chodząc do gabinetu z góry mogą zaplanować oszustwo

lub oczekiwać odszkodowania za rzekomo źle wykonane

zabiegi. Nie liczą się z konsekwencjami swojego postępo-

wania i nie dbają o dobro innych osób, często używając

ich jako narzędzi w drodze do celu. [4, 5, 10]

Jest to grupa pacjentów, która sprawia największe pro-

blemy, bez względu na obiektywny wynik przeprowadzo-

nych zabiegów.

–

osobowość pewna siebie

J. Oldham i L. Morris wyróżniają dziewięć cech głównych

charakteryzujących osoby o tym typie osobowości. Są to:

poczucie ważności, wysokie mniemanie o sobie, ambicja,

potrzeba współzawodnictwa, pozycja społeczna, samo-

świadomość, poczucie godności, postawa wielkościowa

oraz talenty polityczne. Sferą dominującą jest sfera „ja”,

pozostałe sfery są jej ściśle podporządkowane.

Ludzie tego typu wybijają się z tłumu, przykuwają

uwagę swoim wyglądem i zachowaniem, często stwarzają

dystans, aby podkreślić swoją wyjątkową pozycję. Mają

wysokie mniemanie o sobie oraz przesadny szacunek do

samego siebie. Kochają siebie i często nikogo więcej. Ich

działania są głównie podporządkowane potwierdzaniu

swojej pozycji w otaczającym świecie. Nie dopuszczają

Page 41 - KE 1.2013 - całość - web 2