< Previous3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 98 ARTYKUŁ KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA E WIZYTA 2. 13 listopada 2023 Paznokieć zaczął się regenerować i prawidłowo odrastać od macierzy. Na początku drugiej wizyty został on dokład- nie doczyszczony. Wprowadzone zostały również tejpy, których rolą jest nadanie pożądanego kształtu opuszce palca. Pacjent otrzymał zalecenie wymiany ich raz na dobę. WIZYTA 3. 3 stycznia 2024 WIZYTA 3. 3 stycznia 2024 Na zdjęciach wyraźnie widać, że paznokieć rośnie, prze- suwa się. Widoczne jest również zmniejszenie się krwia- ka i jego przesunięcie. Czy na tym etapie można zastoso- wać klamrę? Tak, jednak ważny jest odpowiedni jej wybór. W przypadku osób regularnie uprawiających sport, naj- lepszym rozwiązaniem będzie klamra systemu UniBrace oparta na drucie 03, który jest najbardziej uniwersalny. Zdjęcie nr 9 ukazuje paznokieć po ponownym oczyszcze- niu. Krwiak został doczyszczony, a paznokieć zaczyna odzy- skiwać różowy kolor. Kondycja płytki wyraźnie się poprawiła. WIZYTA 4. 25 marca 2024 Na pierwszych dwóch fotografiach widać, że klamra nieco się odkleiła. Ma to związek z tym, że w trakcie terapii męż- czyzna nie zaprzestał treningów. Trzeba jednak pamiętać, że odpadnięcie klamry może zdarzyć się również osobom, które nie uprawiają sportu. Po zdjęciu klamry i oczyszczeniu paznokcia (fot. 13, 14), wy- raźnie widać, jaki postęp poczyniła terapia od pierwszej wizyty w gabinecie, która miała miejsce 4 października 2023 r. EFEKTY TERAPII 5 11 13 7 9 6 12 14 8 10 Efekt terapii obrazują fotografie, pokazujące ten sam pazno- kieć w dniu rozpoczęcia leczenia i po kilku miesiącach jego trwania. Struktura płytki, jej jakość i kondycja poprawiły się diametralnie. Nie jest to oczywiście koniec terapii. Klient nadal pozostaje pod opieką podologiczną, ale większość naj- ważniejszych zmian dokonała się już na tym etapie. PODSUMOWANIE Przypadek biegacza ze zdeformowanymi paznokciami po- kazuje, że kompleksowa terapia podologiczna może przy- nieść znaczącą poprawę zarówno w zakresie estetyki, jak i funkcjonalności. Kluczowe kroki, takie jak oczyszczanie zmienionych fragmentów paznokci, zastosowanie nawil- żających preparatów oraz wprowadzenie odpowiednio dobranej klamry, umożliwiły skuteczne wyeliminowanie problemów. Regularne wizyty i konsekwentne podejście do terapii przyniosły widoczne rezultaty już po kilku mie- siącach leczenia. Mężczyzna może kontynuować swoją sportową pasję, jednocześnie ciesząc się zdrowymi i este- tycznymi paznokciami. Ten przypadek podkreśla znacze- nie specjalistycznej opieki podologicznej w eliminowaniu deformacji paznokci u osób aktywnych fizycznie. Daniel Abratkiewicz pierwszy w Polsce biegły sądowy w dziedzinie podologii, wykładowca akademicki, autor publikacji branżowych oraz książki „Paznokcie problematyczne“. Założyciel marki Podoland oraz międzynarodowego centrum szkoleniowego, w którym od lat swoje umiejętności szlifują specjaliści z całego świata, popularyzator i instruktor metod korekcji wrastających paznokci, właściciel i współtwórca opatentowanego systemu korekcji wrastających i wkręcających paznokci UniBrace. Żyje rozwojem zawodowym, stale sięgając po nowe rozwiązania, odgrywa aktywną rolę w spajaniu „podologicznego świata” i rozwijaniu międzynarodowego systemu profesjonalnej wiedzy oraz standardów. +48 884 084 894 3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 101 ARTYKUŁ KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA E Anna Czaplicka lekarz rezydent dermatologii i wenerologii – Klinika Dermatologii CMKP w CSK MSWiA w Warszawie, członek zespołu opracowującego receptury dermokosmetyków podologicznych EPIDEMIOLOGIA Cukrzyca zyskała sobie niesławne miano cho- roby cywilizacyjnej. Według doniesień literatu- rowych, liczba chorych na cukrzycę typu I i II na świecie wynosi ponad 170 mln. Co więcej, według prognoz specjalistów, do 2030 r. liczba ta ma ulec podwojeniu, osiągając zatrważający poziom 340 mln osób, cierpiących nie tylko z powodu sa- mej cukrzycy, ale przede wszystkim z powodu jej powikłań, takich jak zespół stopy cukrzycowej, makroangiopatia cukrzycowa (prowadząca do rozwoju miażdżycy), mikroangiopatia (prowa- dząca m.in. do zajęcia małych naczyń nerek – ne- fropatii), retinopatii bądź neuropatii cukrzyco- wej. Ryzyko rozwoju zespołu stopy cukrzycowej, szczególnego powikłania z perspektywy zarów- no dermatologa, jak i podologa, jest bardzo wy- sokie i oceniane na około 34%. Leczenie owrzo- dzeń stopy cukrzycowej wiąże się z dużą liczbą hospitalizacji. Ma wysoki wskaźnik ponownej hospitalizacji, które sprzyjają rozwojowi dodat- kowych powikłań, np. infekcji wewnątrzszpital- nych. Ostatecznie przekłada się to na 2,5-krotnie zwiększone ryzyko zgonu pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej w porównaniu z pacjentami z cukrzycą bez owrzodzeń. Najgroźniejsze po- wikłanie zespołu stopy cukrzycowej, jakim jest amputacja, może być konieczne nawet w 20% przypadków. Wielu z nich można uniknąć dzięki wczesnemu rozpoznaniu i wdrożeniu odpowied- niej terapii. Aktualna sytuacja nie wygląda opty- mistycznie, gdyż co 30 sekund gdzieś na świecie zostaje amputowana kończyna dolna z powodu zespołu stopy cukrzycowej, zaś całkowity koszt leczenia wynosi 13 mld dolarów (w samych tylko Stanach Zjednoczonych). PATOGENEZA Jakie więc zaburzenia mają miejsce w skórze koń- czyn, że podwyższone stężenie glukozy we krwi skutkuje rozwojem owrzodzenia? W rozwoju ze- społu stopy cukrzycowej główną rolę odgrywa- ją trzy najważniejsze mechanizmy: zaburzenia neuropatyczne, niedokrwienie oraz dysregu- lacja odpowiedzi immunologicznej. Ze względu na toksyczne działanie wysokiego stężenia glu- kozy, dochodzi do zaburzeń czynnościowych, a następnie strukturalnych wszystkich typów włókien nerwowych – autonomicznych, czu- ciowych i ruchowych. Neuropatia stwierdzana jest w 82% przypadków owrzodzeń stóp u cho- rych na cukrzycę. Zaburzenia te następują tym szybciej, im cieńsze są włókna nerwowe, dlatego pierwsze objawy obejmują włókna typu C, do któ- rych zaliczamy włókna układu autonomicznego. W wyniku ich zniszczenia organizm ma utrud- nioną kontrolę nad reakcjami niezależnymi od naszej woli, co w praktyce przekłada się m.in. na zmniejszenie potliwości stóp, prowadzące do nadmiernego wysuszenia skóry, która staje się skłonna do pęknięć, otarć i wtórnych uszkodzeń, a ze względu na utratę funkcji barierowej skó- ry – do infekcji. Dodatkowo, zniszczone włókna czuciowe nie są w stanie przewodzić impulsów bólowych i ostrzegać przed powstałymi urazami. Chory przez dłuższy czas pozostaje nieświadomy Zespół stopy cukrzycowej to tylko jedno z wielu powikłań występujących u osób z cukrzycą, bez względu na mechanizm pro- wadzący do rozwoju choroby. Problem ten wymaga podejścia interdyscyplinarnego i sprawnej współpracy nie tylko specjalistów z zakresu dermatologii i podologii, ale także kardiologów, dietetyków, nefrologów, okuli- stów, neurologów, a przede wszystkim – dia- betologów, gdyż jedynie prawidłowe i stabilne poziomy glikemii warunkują osiągnięcie suk- cesu terapeutycznego. W przypadku zmian zaawansowanych, ze znacznym ryzykiem amputacji, niezbędna jest także pomoc spe- cjalistów z zakresu chirurgii i ortopedii. Rola dermatologa i podologa w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 102 ARTYKUŁ KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA E powstałych uszkodzeń, drobne urazy pozostają niezauwa- żone. Często dotyczą one powierzchni podeszwowej stopy, dodatkowo chorzy na cukrzycę mogą mieć upośledzoną ostrość wzroku z uwagi na towarzyszącą retinopatię, co prowadzi do dalszych zranień. Wraz z czasem trwania choroby, uszkodzeniu ulegają nawet najbardziej odporne włókna, mające osłonkę mielinową – włókna ruchowe. Do „błędnego koła” dołącza neuropatia motoryczna, w wyniku której następuje zmiana architektury stopy: powstają pal- ce młoteczkowate, sklepienie podłużne ulega podwyższe- niu, a dotychczasowe obuwie przestaje pasować. Powoduje to zmianę rozkładu sił nacisku działających na stopę oraz przeciążenie obszaru pięty, głów kości śródstopia oraz pal- ców, które stają się szczególnie narażone na urazy. Są to miejsca predysponowane do rozwoju modzeli, które mogą doprowadzać do uszkodzenia położonych głębiej tkanek, a w efekcie – rozwoju owrzodzeń. Dodatkowe nasilenie procesów patologicznych w prze- biegu neuropatii następuje w wyniku współtowarzyszą- cego niedokrwienia. Jego przyczyną jest miażdżyca tętnic kończyn dolnych, powstała w wyniku uszkodzenia śród- błonka naczyniowego i wzrostu przepuszczalności ściany naczyń pod wpływem nadmiernej glikacji i oksydacji lipo- protein, kolagenu i macierzy ściany komórkowej. Dotyczy ona najczęściej tętnic goleni oraz małych tętnic stopy i ma rozsiany, wieloodcinkowy charakter. Zmniejszony dopływ krwi do kończyny odpowiedzialny jest za upośledzenie procesów gojenia, zaburzenie transportu komórek ukła- du immunologicznego, a także antybiotyków do zakażonej tkanki, co prowadzi do upośledzenia zwalczania infekcji w miejscu owrzodzenia. Zaburzenia odporności u chorych na cukrzycę wynikają nie tylko z ograniczonego trans- portu komórek w wyniku miażdżycy kończyn, ale także dysregulacji odpowiedzi humoralnej (obniżone stężenie komplementu C4, zaburzony wyrzut cytokin po stymulacji, zmniejszona chemotaksja oraz fagocytoza komórek wie- lojądrowych i monocytów/makrofagów) oraz komórkowej (dysfunkcja limfocytów T). Fot. 1 Owrzodzenie w przebiegu niewyrównanej cukrzycy Źródło: Archiwum własne Fot. 2 Zmiany o charakterze owrzodzenia w miejscu ucisku. Na powierzchni podeszwowej stopy mogą przez długi czas pozostać niezauważone przez zaburzone odczuwanie bólu oraz nakładające się pogorszenie ostrości wzroku Źródło: Archiwum własne OBRAZ KLINICZNY W zależności od tego, jaki mechanizm dominuje w powsta- waniu zespołu stopy cukrzycowej, możemy rozróżnić sto- pę cukrzycową neuropatyczną, niedokrwienną i mieszaną, które różnią się od siebie obrazem klinicznym. Z punktu widzenia chorego nie ma dużego znaczenia, jaki ma ro- dzaj stopy cukrzycowej, ma to jednak ogromne znaczenie z punktu widzenia dermatologów i podologów, gdyż wyma- gają one odmiennego postępowania. Stopa neuropatyczna, występująca w ok. 35% przypad- ków, dominuje w przypadku współwystępowania cukrzycy typu I. Charakteryzuje się brakiem odczuwania dolegliwości bólowych przez chorego oraz upośledzeniem pozostałych rodzajów czucia – temperatury, wibracji. Z uwagi na zacho- wane ukrwienie, stan odżywienia tkanek jest względnie dobry. Brak jest jednak odruchów ścięgnistych w kończy- nach dolnych, a nowe punkty ucisku, palce młoteczkowate, wysoki łuk sklepienia stopy doprowadzają do zaniku mięśni i zmian w kościach. Z kolei w przypadku stopy niedokrwien- nej, z którą mamy do czynienia u co szóstej osoby z zespołem stopy cukrzycowej, czucie bólu jest zazwyczaj wzmożone, a odruchy ścięgniste i unerwienie czuciowe – zachowane. Skóra jest cienka, sucha, lśniąca, ze skłonnością do powsta- wania pęknięć w zakresie skóry pięt. Z uwagi na upośledzo- ne ukrwienie dochodzi do zaniku tkanek miękkich, a tak- że zmian w zakresie przydatków: utraty owłosienia oraz zmian w zakresie płytek paznokciowych stóp (najczęściej przybierających formę hiperkeratozy). Często w badaniu przedmiotowym nie ma tętna na tętnicy grzbietowej stopy i piszczelowej tylnej. Ta postać obserwowana jest najczęściej u pacjentów z cukrzycą typu II. Najczęściej jednak (w ok. po- łowie przypadków) mamy do czynienia z postacią mieszaną, w której występują jednocześnie objawy niedokrwienia stóp i neuropatii cukrzycowej.3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 103 ARTYKUŁ KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA E Do oceny stopnia zaawansowania zmian w przebiegu ze- społu stopy cukrzycowej zastosować można klasyfikację kliniczną Wagnera, która w ocenie zmian uwzględnia wy- łącznie głębokość owrzodzenia (gdzie stopień 0 – stopa bez owrzodzenia, ale z dużym ryzykiem jego powstania, zaś stopień 5 – rozległa martwica kwalifikowana do amputa- cji) lub polecaną przez Polskie Towarzystwo Diabetologicz- ne klasyfikację/akronim PEDIS, w której pod uwagę brane są także: poziom ukrwienia, rozległość owrzodzenia, nasi- lenie infekcji oraz brak lub obecność neuropatii czuciowej (tabela 1). CZYNNIKI RYZYKA ROZWOJU ZESPOŁU STOPY CUKRZYCOWEJ Zewnętrzne (ogólnoustrojowe) • Długi czas trwania choroby • Brak edukacji chorego w zakresie podstaw utrzymywa- nia normoglikemii oraz brak wykształcenia • Niewyrównany przebieg cukrzycy (hiperglikemia i hipoglikemia) • Podeszły wiek • Dyslipidemia • Niewyrównane nadciśnienie tętnicze • Przewlekła choroba nerek • Ślepota lub zaburzenia widzenia • Destrukcje w stawach • Choroba naczyń obwodowych i/lub neuropatia obwodowa • Zła sytuacja materialna • Choroba alkoholowa • Nikotynizm • Osoba mieszkająca samotnie • Stosowanie inhibitorów SGLT2 (w szczególności kanagliflozyny) Miejscowe • Niewłaściwa higiena stóp lub jej brak • Nieprawidłowo dobrane obuwie • Deformacja stopy • Modzel • Uraz mechaniczny, chemiczny, termiczny • Owrzodzenie, staw Charcota i/lub amputacja w wywiadach • Ograniczenia ruchomości JAK ZAPOBIEGAĆ ZESPOŁOWI STOPY CUKRZYCOWEJ? Wczesne wykrycie i właściwe leczenie owrzodzeń w prze- biegu zespołu stopy cukrzycowej to zmniejszenie ryzyka amputacji kończyny o 80%. Próba edukacji pacjenta oraz minimalizacji występujących u niego czynników ryzyka powinna być nadrzędnym zadaniem, zarówno dla podolo- gów, jak i dermatologów. Chorzy na cukrzycę powinni sto- sować regularnie preparaty nawilżająco-natłuszczające oraz z mocznikiem, omijając przestrzenie międzypalcowe, co minimalizuje ryzyko powstawania pęknięć i otarć. Jeżeli występuje u nich nadpotliwość stóp, korzystne będzie za- stosowanie talku. Diabetycy nie powinni stosować plastrów na odciski, ponieważ może to spowodować powstanie rany oraz zwiększyć ryzyko wniknięcia drobnoustrojów. Ważne, aby osoby z grup ryzyka obserwowały codziennie swoje stopy oraz obuwie. Jeśli same nie są w stanie, powinny po- prosić o to członka rodziny. Najlepiej, aby wkładki w butach były jasnego koloru – zapewnia to lepszą widoczność kropli krwi na wkładce. Należy wybierać wygodne obuwie, które jest dostosowane do istniejących deformacji – nie zaleca się butów z odkrytymi palcami, gdyż zwiększa to ryzyko ura- zów, odradza się także chodzenie na boso. Należy myć stopy w temperaturze, która nie przekracza 37 °C. Temperaturę można zmierzyć za pomocą termometru kąpielowego, zaś do mycia należy stosować łagodne środki myjące przezna- czone dla osób z cukrzycą. Kąpiel nie powinna trwać dłużej niż 2-3 minuty, ponieważ dłuższe moczenie może prowa- dzić do maceracji naskórka. Tabela 1 Klasyfikacja PEDIS; ABI – ang. ankle-brachial index, wskaźnik kostka-ramię Stopień zaawansowania 1234 Ukrwienie (Perfusion) Cechy prawidłowego ukrwienia: wyczuwalne tętno na tętnicach stóp lub ABI > 0,9 Kliniczne objawy upośledzenia krążenia: obecność chromania przestankowego, ABI < 0,9 Krytyczne niedokrwienie: bóle spoczynkowe, ABI < 0,4 Cechy uogólnionej infekcji: gorączka > 38 °C, tętno > 90/min, częstość oddechów> 20/min, leukocytoza > 12 tys. lub < 4 tys. Wielkość (Extent) Wymiar rany określa się w centymetrach kwadratowych Drążenie (Depht) Owrzodzenie powierzchowne, nieprzekraczające skóry właściwej Rana może obejmować wszystkie tkanki miękkie Penetracja zakażenia do kości: widoczne w RTG cechy osteolizy lub kość wyczuwalna sondą Nasilenie infekcji (Infection) Brak objawów klinicznych zakażeniaInfekcja obejmuje skórę i tkankę podskórną. Obszar zajęty zapaleniem nie przekracza 2 cm od granicy owrzodzenia Miejscowe nasilenie cech zapalenia. Granica przekracza 2 cm, ale nie ma cech uogólnienia infekcji Neuropatia czuciowa (Sensation) Brak cech neuropatii czuciowej w podstawowych testach: badaniu monofilamentem i kamertonem lub neurotipem Obecność neuropatii czuciowej3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 104 Chorzy na cukrzycę powinni regularnie skracać płytkę paznokciową, stosując pilnik szklany, dzięki któremu mini- malizuje się ryzyko skaleczeń, oraz unikać trzymania stóp w pobliżu piecyków lub grzejników z uwagi na zwiększone ryzyko poparzeń. Pielęgnacja stóp osób ze stopą cukrzycową obejmować powinna usuwanie odcisków, modzeli, terapię pękających pięt, korektę wrastających paznokci, stosowanie środków odżywczych i pielęgnujących bezpiecznych dla wrażliwej skóry oraz terapię grzybicy stóp i paznokci stóp. PODSUMOWANIE Leczenie zespołu stopy cukrzycowej to zadanie interdy- scyplinarne i nawet najlepsza opieka podologiczna i der- matologiczna jest niewystarczająca przy utrzymujących się wysokich poziomach glikemii. W przypadku zaawanso- wanych zmian, konieczna jest interwencja chirurga i/lub ortopedy. Sukces terapeutyczny może przynieść tylko od- powiednia współpraca pacjenta oraz specjalistów, poparta odpowiednią pielęgnacją w warunkach domowych. BIBLIOGRAFIA 1. Wild S, Roglic G, Green A, et al. Global prevalence of diabetes: estimates for the year 2000 and projections for 2030. Diabetes Care. 2004;27(5):1047-1053. 2. Boulton AJ, Armstrong DG, Albert SF, et al. Comprehensive foot examination and risk assessment. A report of the Task Force of the Foot Care Interest Group of the American Diabetes Association, with endorsement by the American As- sociation of Clinical Endocrinologists. Phys Ther. 2008;88(11):1436-1443. 3. Group NDD. Diabetes in America. Washington, D.C.: National Institutes of He- alth; 1995:409. 4. Stewart S, Robertson C, Kennedy S, et al. Personalized infection prevention and control: identifying patients at risk of healthcare-associated infection. J Hosp Infect. 2021;114:32-42. 5. Armstrong DG, Boulton AJM, Bus SA. Diabetic Foot Ulcers and Their Recurren- ce. N Engl J Med. 2017;376(24):2367-2375. 6. Walsh JW, Hoffstad OJ, Sullivan MO, Margolis DJ. Association of diabetic foot ulcer and death in a population-based cohort from the United Kingdom. Diabet Med. 2016;33(11):1493-1498. 7. Pecoraro RE, Reiber GE, Burgess EM. Pathways to diabetic limb amputation. Ba- sis for prevention. Diabetes Care. 1990;13(5):513-521. 8. Bakker K, Foster AVM, van Houtum WH, Riley P. Time to Act: diabetes and foot care. Brussels: International Diabetes Federation; 2005. 9. Rice JB, Desai U, Cummings AK, Birnbaum HG, Skornicki M, Parsons NB. Bur- den of diabetic foot ulcers for medicare and private insurers. Diabetes Care. 2014;37(3):651-658. 10. Gamba Ansaldi S, Barbero PL, Blatto A, et al. [Diabetic foot: practical manage- ment of an old recurrent problem]. Ann Osp Maria Vittoria Torino. 1987;30:107-120. 11. Pavicic T, Korting HC. Xerosis and callus formation as a key to the diabetic foot syndrome: dermatologic view of the problem and its management. J Dtsch Der- matol Ges. 2006;4(11):935-941. 12. Blakytny R, Jude E. The molecular biology of chronic wounds and delayed he- aling in diabetes. Diabet Med. 2006;23(6):594-608. 13. Delamaire M, Maugendre D, Moreno M, et al. Impaired leucocyte functions in diabetic patients. Diabet Med. 1997;14(1):29-34. 14. Geerlings SE, Hoepelman AI. Immune dysfunction in patients with diabetes mellitus (DM). FEMS Immunol Med Microbiol. 1999;26(3-4):259-265. 15. Boulton AJM, Connor H, Cavanagh PR, eds. The foot in diabetes. NY: JohnWiley & Sons; 1987:121-131. 16. Crawford F, Cezard G, Chappell FM, et al. A systematic review and individual pa- tient data meta-analysis of prognostic factors for foot ulceration in people with diabetes: the international research collaboration for the prediction of diabetic foot ulcerations (PODUS). Health Technol Assess. 2015;19(57):1-210. 17. Singh N, Armstrong DG, Lipsky BA. Preventing foot ulcers in patients with dia- betes. JAMA. 2005;293(2):217-228. 18. Neal B, Perkovic V, Mahaffey KW, et al. Canagliflozin and Cardiovascular and Renal Events in Type 2 Diabetes. N Engl J Med. 2017;377(7):644-657. 3 / 2024 Kosmetologia Estetyczna 107 PREZENTACJA KOSMETOLOGIA ESTETYCZNA P Podstawowym i kluczowym krokiem w skutecz- nej terapii jest zidentyfikowanie przyczyny nad- miernej utraty włosów. Terapia trychologiczna zaczyna się od dogłębnego wywiadu, który obej- muje styl życia, dietę, historię chorób, stosowa- ne leki i suplementy, sposób pielęgnacji włosów oraz analizę wyników badań laboratoryjnych pod kątem norm funkcjonalnych. Kolejnym etapem jest analiza skóry głowy. Ba- danie trichoskopem pozwala na ocenę stanu ogólnego skóry głowy, jej higieny, struktury włosa, krążenia krwi oraz stopnia wypadania włosów. Po zebraniu wszystkich danych ustalany jest indywi- dualny plan terapii trychologicznej, który obejmuje dobór odpowiedniej pielęgnacji domowej, suple- mentacji, diety oraz zabiegów trychologicznych. Pielęgnacja domowa odgrywa kluczową rolę w terapii wypadania włosów. Klient jest eduko- wany w zakresie prawidłowego mycia, pielęgna- cji i stymulacji skóry głowy, aby zapewnić właści- wy odrost włosów. Istotnym elementem terapii domowej jest aplikacja wcierki Anti-Hair Loss Lotion, która zmniejsza wypadanie włosów i sty- muluje mieszki włosowe do pracy. Kluczowym składnikiem tej wcierki jest ekstrakt z palmy sa- bałowej, znany z właściwości hamujących utratę włosów. Dodatkowo, poprzez masaż skóry głowy, zwiększa się ukrwienie, co sprzyja lepszemu od- żywianiu cebulek włosów. Kolejnym elementem terapii jest pielęgnacja ga- binetowa. Jednym z najskuteczniejszych zabiegów jest mezoterapia mikroigłowa i transdermalna za pomocą urządzenia Mesoject Gun. Ta innowacyjna metoda cieszy się dużym zainteresowaniem, po- nieważ jest bezbolesna, nie zakłóca codziennego życia klienta, a efekty są widoczne już po kilku za- biegach. Wykorzystując technologię Pulse Booster, urządzenie to zapewnia głębokie przenikanie składników aktywnych oraz stymuluje regene- rację skóry. W terapii stosuje się ampułki Toskani zawierające składniki aktywne, takie jak peptydy biomimetyczne, nikotynamid, pirydoksyna czy troxerutin, które skutecznie hamują nadmierne wypadanie włosów (Hair Cocktail Plus) i wzmac- niają strukturę włosa (TKN HCPR). Dzięki odpowiedniej edukacji klienta w zakre- sie pielęgnacji skóry głowy i włosów, uzupełnie- niu niedoborów witamin i minerałów, zmianie diety oraz zastosowaniu odpowiednich zabiegów, możliwe jest osiągnięcie długotrwałych efektów w postaci pięknych i zdrowych włosów. Satysfak- cja z pomocy klientowi w odzyskaniu pewności siebie jest niezwykle ważna i motywująca. Nadmierne wypadanie włosów staje się coraz bardziej powszechnym problemem, dotykając coraz większej liczby osób. Średnio około 15% włosów na głowie znajduje się w fazie telogenu, czyli spoczynkowej, jednakże zwiększona utrata włosów nigdy nie jest wyłącznie wynikiem jednej przyczyny. Jest to złożony problem, który może być efektem wielu czynników, takich jak uwarunkowania genetyczne, stres, dieta, niedobory składników odżywczych, choroby skóry głowy czy też nieprawidłowa pielęgnacja włosów i skóry głowy. SKUTECZNA TERAPIA PRZECIW PRZEWLEKŁEMU WYPADANIU WŁOSÓW Justyna Klok mgr kosmetolog-trycholog, specjalistka trychologii funkcjonalnej, właścicielka gabinetu trychologicznego Hair Therapy we Wrocławiu, w którym skupia się na holistycznym podejściu do klienta +48 513 155 310 Fot. 1-4 Transdermalna mezoterapia Anti Hair Loss TKN Mesoject Gun. Przed i po 10 zabiegach wykonywanych raz w tygodniu. 1 3 2 4Next >