Historia peelingów jako substancji poprawiających strukturę, gładkość i wygląd skóry sięga czasów starożytnych. Pierwsze procedury przypominające peeling znane były już starożytnym Egipcjanom i opisywał je Ebers, który znalazł dane na ich temat w papirusach z roku 1550 p.n.e… Kleopatra używała do kąpieli zsiadłego mleka, które zawiera kwas alfa-hydroksylowy (AHAs), a kobiety we Francji – starego wina, zawierającego kwas tartarowy. W czasach nowożytnych peelingi kosmetyczne były bardzo popularne w XVIII wieku. Leczniczo zaczęto je stosować w XIX wieku W 1874 r. w Wiedniu Ferdinand von Hebra używał ich do leczenia melazmy, skórnych powikłań choroby Addisona oraz piegów. Z kolei w Hamburgu w 1882 r. Paul G. Unna opisywał działanie na skórę kwasu salicylowego, rezorcynolu, kwasu trójchlorooctowego (TCA). W pierwszej połowie XX wieku rozpowszechnione było używanie fenolu i TCA w wielu ośrodkach. Natomiast kwas alpha-hydroksylowy (AHAs) był dostępny przy powierzchownych peelingach w późnych latach 80. i na początku lat 90. XX wieku.
Dr Łukasz Rdzanek
Czytaj całość: Kosmetologia Estetyczna, 2 (3), 2013, 179-184
