Charakterystyka promieniowania i oddziaływanie na skórę
Przenikanie promieniowania do skóry jest wprost proporcjonalne do długości fali. Maksymalne przenikanie przez skórę człowieka
wykazują promienie podczerwone (IR) o długości fal 700-3000 nm (56% całkowitego promieniowania słonecznego docierającego do
powierzchni Ziemi). Wywołują szybkie rozszerzenie naczyń krwionośnych i efekt cieplny. Nie do końca rozpoznany, niekorzystny efekt
daje zakres promieniowania w podczerwieni, o długości fali 760 nm. Schieke i wsp. [1-2] uważają, że promieniowanie w podczerwieni o tej długości fali, pochodzące zarówno ze źródła naturalnego (słonecznego), jak i sztucznego (z lamp solaryjnych, kosmetycznych lub używanych w celach medycznych), przyjmowane zbyt często lub w zbyt dużym natężeniu zbliżone jest do niekorzystnego działania promieniowania UV i ma swój udział zarówno w starzeniu się skóry, jak i w fotokarcynogenezie (nowotworzeniu, czyli przetwarzaniu się komórki „normalnej” w komórkę nowotworową). Drugie z kolei pasmo światła słonecznego zajmują fale o długości 400-700 nm, tworzące światło widzialne (39% całkowitego promieniowania). Jego szkodliwe oddziaływanie na skórę jest minimalne. Trzecim pasmem promieniowania słonecznego o najkrótszych falach (10-400 nm) jest promieniowanie ultrafioletowe (5% całkowitego promieniowania), podzielone na trzy główne pasma:
– UVB – długość fali: 280-315 nm
– UVA – długość fali: 315-400 nm
– UVC – o najkrótszej długości fali: 10-280 nm.
Cechuje je najwyższa energia kwantowa. Zakres widma silnie rumieniotwórczy i uszkadzający rogówkę oka. Promieniowanie UVC prawie całkowicie pochłaniane jest przez warstwę ozonową atmosfery, nie dociera do powierzchni Ziemi w całości.
prof. zw. dr hab. Eliza Lamer-Zarawska
Czytaj całość: Kosmetologia Estetyczna, 2 (2), 2013, 89-93
