KE 2018-05 - calosc - BEZ 1 ART - page 49

5 / 2018 / vol. 7
Kosmetologia Estetyczna
537
N
ARTYKUŁ NAUKOWY
DERMATOLOGIA
Przebieg choroby jest trudny do przewidzenia: może być
zarówno stacjonarny przez wiele lat, jak i szybko postępujący.
Zwykle choroba ta utrzymuje się przez wiele lat, choć może
mieć też tendencję do samoistnego ustępowania [11, 16].
Bielactwo poza częstym współwystępowaniem z chorobami
autoimmunologicznymi może również współwystępować z in-
nymi schorzeniami dermatologicznymi, którymi mogą być m.in.:
łysienie plackowate, znamię Suttona, przedwczesne siwienie
bądź ogniskowe odbarwienia włosów czy też czerniak [11, 16].
DIAGNOSTYKA
Rozpoznanie choroby opiera się niemal wyłącznie na rozpozna-
niu klinicznym. W przypadkach wątpliwych istnieje możliwość
biopsji skórnej, w celu badania histopatologicznego, które ukazu-
je utratę komórek barwnikowych w skórze właściwej i naskór-
ku, zwyrodnienie wodniczkowe keratynocytów, większą liczbę
komórek Langerhansa, pogrubienie błony podstawnej, nacieki
zapalne z limfocytów T na obrzeżach zmian i zwyrodnienie
włókien nerwowych [13, 17, 18]. W celu oceny rozległości ognisk
chorobowych, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji, pomocne może
być badanie przy użyciu lampy Wooda [13]. W związku z czę-
stym występowaniem wymienionych wcześniej chorób współ-
towarzyszących bardzo ważny jest dokładny wywiad lekarski
w kierunku ich występowania oraz badania w kierunku tych
chorób (m.in. morfologia krwi, poziom hormonów tarczycy, prze-
ciwciała przeciwtarczycowe, przeciwjądrowe i inne) [1, 2].
Diagnostyka różnicowa bielactwa powinna obejmować na-
stępujące jednostki chorobowe: grzybica skóry, łupież pstry,
łupież biały, znamiona odbarwieniowe, depigmentacja skóry
wywołana miejscowym stosowaniem glikokortykosteroidów,
depigmentacja pozapalna, ziarniniak grzybiasty, kiła (bielac-
two kiłowe obserwowane jako osutka w kile drugiego rzędu),
zmiany polekowe, hipomelanoza Ito, stwardnienie guzowate,
piebaldyzm, zmiany pourazowe (np. po oparzeniach, blizny),
sklerodermia, choroba Addisona, trąd [1, 2, 13, 16]. Pamiętać
należy w różnicowaniu także o zespołach współwystępują-
cych z bielactwem, takich jak zespół Alezzandriniego (bielac-
two twarzy,
poliosis
, głuchota, zaburzenia widzenia dotyczące
jednego oka), zespół Waardenburga (bielactwo, niedosłuch,
różnobarwne tęczówki, jasne pasmo włosów nad czołem),
zespół Vogta-Koyanadiego-Harady (zespół naczyniówkowo-
-oponowy, charakteryzujący się łysieniem, szumami usznymi,
zapaleniem naczyniówki, upośledzeniem słuchu, a w późnym
okresie zapaleniem opon mózgowych) [1, 2].
Fot. 1
Plama bielacza
Źródło:
(dostęp 08.04.2018)
Fot. 2
Forma segmentowa bielactwa
Źródło:
Osińska M, Rysiak E. Zmiany skórne w bielactwie nabytym – możliwości terapeutyczne.
Kosmetologia Estetyczna 2017, vol. 6(5): 482
Fot. 3
Zjawisko koebneryzacji w bielactwie
Źródło:
Archiwum własne
1...,39,40,41,42,43,44,45,46,47,48 50,51,52,53,54,55,56,57,58,59,...130
Powered by FlippingBook